Vanmorgen werd ik wakker op een menselijk uur,
-eens niet in het putteke van de nacht-
én ik was uitgerust.
Waar gaan we dát schrijven?
Hier. Hier gaan we dat schrijven.

'k Startte het koffieapparaat, keek in de mails of er iets te zien was
en toog badkamerwaarts, fluks & gezwind.
Of wat daar vandaag nog kan voor doorgaan.

'k Draaide de douchekraan open, deed mijn brilleke uit,
'k trok de pyjamavest over mijn hoofd en toen zat ik vast.
Mijn haar hing in de knoopjes van de pyjamavest.

Daar stond ik dan.
Ik zag vaag de drie knoopjes, maar ik zag niet
langs welke kant of hoe ik mijn haar moest losmaken.
Daarvoor had ik mijn bril nodig.
En mijn bril lag op het tablet van de wastafel.
Ik kreeg mijn ogen vrij van onder de vest,
ik kreeg mijn bril op mijn neus,
en toen moest ik me weer naar de knoopjes tunnelen,
om daar een reddingsoperatie te starten.

Ondertussen liep het water van de douche nog.
Die kraan moest dicht.
Maar ik had mijn mouwen nog aan.
Linkermouw opgestroopt, 'k geraakte maar tot aan de ellenboog.

Dus moest ik wéér vanonder de vest met mijn hoofd,
de twee mouwen opgestroopt, gaf ik
met de rechterarm de douchekop een tits naar rechts
en met de linkerarm draaide ik de kraan dicht.
Armen een beetje afgedroogd en terug de tunnel in, naar de knoopjes.
Met al dat gemanoeuvreer
was mijn haar tussen de knoopjes
nog meer in de knoop geraakt.
Wat een gesukkel.
Er was feitelijk geen beginnen aan.

Toen hoorde ik de deur van de slaapkamer gaan.
En de deur van de WC. Gered, LM was wakker.
'k Tikte op de deur van de WC : 'kunt gij sebiet efkes komen?'
en 'k ging dan verder in de badkamer mijn lot zitten overdenken.

Waar bleef hij nu?

LM vond me niet direct, hij dacht dat ik in de keuken was en daar een probleem had.
Omdat hij me niet in de keuken zag dronk hij dan maar een taske koffie.
Ja, ik had een probleem! En nee, ik was niet in de keuken!

- Ha, hiér zijt gij, deed hij verwonderd.
- Mijn haar zit vast in de knoopjes en ik krijg het niet los.

Gelukkig had hij zijn bril al op en zijn pantoffels al aan,
of het had nóg langer geduurd eer hij de reddende engel kon zijn.

- Dat zit hier vast hé, constateerde hij zeer ter zake.
- Krijgt gij dat los?  kuchte ik vanonder die tent.
- Nee. Dat wordt knippen.
- In mijn haar?
- En anders in uw pyjamavest, heel de strip er uit.

Ofwel een pyjamavest naar de vaantjes,
ofwel een stuk haar weg.

- Eh, dat is een pyjama van u hoor, zei ik naar waarheid.

Dat veranderde de zaak blijkbaar. Ik hoorde hem nadenken …

We zijn tot een vergelijk gekomen,
er werd niet geknipt in mijn haar,
er werd niet geknipt in zijn pyjamavest,
er werd niet geknipt tout court.
De knoopjes werden losgedraaid. Puur op mankracht.

Nu moet ik straks drie knoopjes aannaaien.
Maar 'k heb zitten denken,
LM doet de knoopjes nooit dicht
dus als ik de drie knoopjes er af laat,
heeft hij daar geen last van
en mij kan die haartoestand niet meer overkomen hé.
Een vest zonder kleine knoopjes.
Dat bespaart straks -en misschien ook later- een hoop gefrutsel.

m
EZW-05/2013, HiH-11/2014