Vandaag had ik er genoeg van en deed ik er eindelijk iets aan,
schreef Peter deze week.

Het verhaal :

Peters neefje Darren (4j) -de moeder vond die naam mooi!-
krijgt zelf zijn veiligheidsgordel los en
daar zit hij dan mee te prutsen en te klikken terwijl ze nog aan het rijden zijn. 
Peter kan in de achteruitkijkspiegel niet zien of Darren nu vast geklikt zit of niet
en hij had hem sinds het begin van het schooljaar gezegd
dat spelen met de veiligheidsgordel niet kan. Niét. 
En dat, als hij er niet mee ophield, Peter met hem wel eens naar de politie zou gaan.
Waarop Darren dan meestal grijnst en blijft zitten klikken.
Afgelopen week was de maat vol.

Peter had zijn dochters al afgeleverd aan hun school en reed
met zijn neefje naar de ingang van de kleuterschool. Darren zat weer te klikken.
- Darren?
- mmm …
- Darren, blijf van uw gordel.
Het geklik ging door.
- Darren?
- mmm …

Peter gaf gas en reed door naar de parking van het politiekantoor.
Hij haalde Darren uit zijn zitje,
nam hem horizontaal onder de arm en stapte naar de deur.
Darren zette een keel op. 
Met dat krijsend neefje stapte Peter het kantoor binnen.
De planton was een oudere flik met een zware snor
(bestaan die nog?) en Peter pootte Darren neer op de balie.
 

- Hij blijft niet van zijn gordel, hij klikt hem open, zei Peter.

De planton, een man van opa-leeftijd, keek ernstig over zijn bril naar Darren.
De jongen was opgehouden met krijsen en wachtte af met een lipje.
Hij wou van de balie naar beneden, maar die was wat hoog en Peter hield hem tegen.
Nu een beverig lipje.

- Is dat waar manneke? vroeg de planton, van die gordel?

Darren knikte en zijn lipje begon nu echt te trillen.

- Dan moet ge dit meenemen, zei de planton streng en
van onder de balie nam hij een sticker. Het logo van de politie.
Peter nam de sticker aan en zelf een beetje onder de indruk antwoordde hij
- Dankuwel, Meneer De Agent.

Hij wou Darren al van de balie plukken.
- Zo rap niet! zei de planton streng en hij stapte naar achter.
Hij kwam terug met een koekje van de koffiehoek.
Hij overhandigde het speculoosje aan Darren.
- Alstublieft jongeman, zei de planton van onder zijn snor.
- Danku Meneer, prevelde Darren, zeer stil.

De sticker kleeft nu al een paar dagen achterop de zetel van Peter,
vlak voor de neus van Darren.
De gordel blijft dicht en iedereen die het horen wil
mag weten dat hij op het politiekantoor geweest is.
Bij de échte politie.

Peter schrijft (met een brede glimlach): ik heb daar grote chance gehad, met die opa-flik.
Stel u voor dat er een jonge stagiaire gezeten had die zei:
daar houden wij ons niet mee bezig, meneer, met jong kattekwaad. 
Ja, we hebben chance gehad.

m
EZW-01/2013, HiH-11/2014, bijgewerkt