te gast bij Wim Helsen, Siska Schoeters
met 'De romantische komedie' van Stephanie Coorevits

Reeds als kind zag ik opvallende discrepanties tussen de familie Tanner en de familie Coorevits.
Tot op de dag van vandaag heb ik bijvoorbeeld nooit tegen mijn ouders, zussen of broer gezegd
dat ik van hen hou. Wij zeggen zulke dingen niet tegen elkaar.
Niet omdat we elkaar niet graag zien, integendeel –
gewoon omdat het nu eenmaal niet in onze aard ligt om kwistig met emoties te sproeien.
Mocht ik het ooit in mijn bolle hoofd krijgen om mijn liefde uit te spreken ten aanzien van mijn familie
dan zouden ze 1. Wegkijken 2. Ietwat ongemakkelijk op hun stoel beginnen draaien en
3. In het beste geval iets mompelen in de zin van ’dat is goed, kind’ –
maar waarschijnlijker is dat ze me keihard zouden uitlachen.
Ik vind dat niet erg. Grote emoties geven me een ongemakkelijk gevoel en ik ben van mening dat
als je na dertig jaar intensief contact nog steeds blij bent om de ander te zien,
dat meer zegt dan drie onnozele woordjes die zo vaak gebruikt worden
dat ze hun betekenis volledig hebben verloren.

De knop voor de ondertiteling staat rechts onderaan, de =-knop.
Schoeters in gesprek met Helsen,
https://www.vrt.be/vrtnu/a-z/winteruur/3/winteruur-s3a15/ 
10min02

Over Siska Schoeters : https://nl.wikipedia.org/wiki/Siska_Schoeters 
Over https://nl.wikipedia.org/wiki/Stephanie_Coorevits 

m