koud kalkoengebraad

In voormiddag hadden we ons logeetje naar Mama & Papa bij Oma Tina terug gebracht.
Anderhalf uur later waren we  terug thuis.
Kleine sporen van haar verblijf maakten dat het kot er eens zo leeg uit zag.

Een blauw elastiekje in de sofa.
Een legoblokje op de vensterbank.
Een half-leeg bananendrinkje op het aanrecht.
Een paar lange blonde haren in de borstel.

Die haren hou ik bij in een envelop dacht ik...
m ! Wáág het niet zo sentimenteel te doen !
Soms moet ik streng zijn met mezelf.

En de stilte was -vergeef me het cliché- de stilte was oorverdovend.

Wanneer Poppy nog eens komt logeren? Misschien nooit meer.
Volgende week vertrekken ze terug naar het Zuiden, want daar wonen ze.
En wanneer ze in België zijn, logeren ze bij Tina.
Dat Poppy twee dagen hiér geweest is, was absoluut uitzonderlijk.

LM zag me rondjes draaien en vroeg wat we zouden eten vanavond.
Hij wou me waarschijnlijk een focus geven. 
"We hebben nog kalkoengebraad over, 'k zal een koude schotel maken."
"Heel toepasselijk" zei LM.

Pas 's avonds aan tafel snapte ik wat hij bedoelde: cold turkey.
Ik mis Poppy en ik ben aan het afkicken.

"En niet meer in uw eentje kijken naar KetNet, schrijf het gewoon naar SenNet."

"Ja Baas !"

Dat is bij deze dan gebeurd.

m
EZW-12/2005, HiH-11/2014