Of mannen nu echt van Mars komen en vrouwen van Venus, dat moest wetenschappelijk nagegaan worden.
Daarom werden twee projecten gelanceerd. Een naar Mars, een naar Venus.
Hoe de Mars-expeditie verliep is een ander verhaal, we gaan eerst mee naar Venus.

er wonen wel degelijk mannen op Venus

Na een flink aantal maanden is het echtpaar astronauten toegekomen op Venus.
Deze twee wetenschappers worden met de nodige égards ontvangen.
Zij worden uitgebreid rondgeleid door de Venusiaanse professors en krijgen
uitleg over energievoorziening, voedselvoorziening, afvalverwerking en andere georganiseerde kundigheden
die een maatschappij nodig heeft om te blijven bestaan.

Na het bevruchtingslabo vol glazen proefbuisjes en roestvrij staal
krijgen ze ook de kweekzalen te zien, waar embryo’s en foetussen rustig, in alle stadia van ontwikkeling,
warm en stil hangen te zweven en te groeien in grote kolven.
Het licht is er gedempt en de trillingen in de zalen zijn op het ritme van een hartslag.
Af en toe draait er zich eentje, of het zuigt op de duim.
Het is daar goed toeven.
De Aardlingen worden er bijna Zen van.
Buiten de kweekzaal vraagt de professor hoe de vervanging van de bevolking georganiseerd is op Aarde.

Op die vraag was het echtpaar voorbereid natuurlijk.
Ondanks hun eigen kunde (wat doet men anders tijdens een ruimtereis)
hielden ze het liever bij de theoretische kennis van zaken.
Daarom hadden zij kort filmmateriaal bij van Aardlingen met camera-ervaring,
die dat soort scènes met natuurlijk élan voor de lens brengen.

Met wetenschappelijke onthechting observeert de Venusiër het gedrag van beide vertolkers op het scherm.
De Aardlingen staan er wat ongemakkelijk bij.
- Ziezo, dat was het dan, zei de man opgelucht en hij klikte de aftiteling weg.
- Waar is het kind nu? vroeg de Venusiër.
- Wel, nu is het afwachten of er bevruchting heeft plaats gevonden bij de vrouw en dan afwachten hoe de vrucht evolueert.
- Afwachten óf, afwachten hoé … dat gedoe is een verspilling van energie en tijd, zuchtte de professor spijtig.
Beide Aardling-wetenschappers dachten daar anders over, maar men stoot de gastheer niet voor het hoofd.
- Hoelang wachten? vroeg hij.
- Negen aard-maanden wachten tot de foetus volgroeid is.
- Negen, zei de Venusiër nadenkend, … waarom deed die Aardling op het einde dan zo haastig?

m

11/2017, naar een idee van DT