omwille van de nagellak

Toen ik jong was,
nog thuis leefde en mijn bestedingen afhankelijk waren van het zakgeld,
hield ik zorgvuldig in het oog dat de WC-rollen met het blaadje naar voor hingen.
Dat had niks te maken
met mijn verantwoordelijkheidsgevoel voor het vlotten van de huishouding,
dat had alles te maken met nagellak.

Wanneer de WC-rol met het blaadje naar de kant van de muur hing,
dan schuurde ik al eens tegen de muurtegels. Dan schaafde die goedkope nagellak weg.
Dat wou ik niet. Absoluut niet!
Want ik mocht enkel in het weekend nagellak dragen en
die anderhalve dag dacht ik dan dat ik met mijn nagellak
een beetje bij Mademoiselle Age Tendre hoorde
en dat Sylvie Vartan of Sheila ooit in Zellik zouden komen optreden.
En dat ik daar dan naar toe zou mogen van mijn ouders.
Het was dus zeer belangrijk om de nagellak intact te houden.
Men weet nooit.

Die nagellak moest ik kopen van mijn zakgeld, en in de jaren ’60
was kwaliteit niet mijn eerste bekommernis.
Mijn budgetje gaf me trouwens die speling niet.

De modekleuren waren toen zilverwit en roze, allebei met parelmoerglans.
Nacré heette dat toen. 
De knalrode hoogglanslak was in die jaren voor dames in een bepaald vakgebied.
Vraag me niet hoe ik dat toen wist.

Decennia later werkte ik bij de koopvaardij en
in de bediening wordt natuurlijk geen nagellak gedragen.

Het WC-papier in de cabines hing ik nog altijd met het voorste blad weg van de wand.
Ik dacht niet meer aan nagellak, het was een gewoonte. Gewoon een gewoonte.

Tot op een keer, in ’90, ik een collega had, ene Guy.
Die jongen heeft me finesses geleerd waar ik nu, zoveel jaar later, soms nog aan terug denk.
Onder andere dat de WC-rol moet opgehangen worden met de af te scheuren blaadjes naar voren,
en dat na de onderhoudsbeurt van de badkamer de tippen naar binnen omgevouwen worden.
Met droge handen!

De omgevouwen tippen geven aan dat de onderhoud van de cabine gedaan geweest is.
Alsof de bewoner niet ziet dat het bed opgedekt is. Maar goed, omgevouwen tippen dus. 
’t Had wel iets. En ik ben dat blijven doen.

Het enige dat ik hém heb kunnen bijbrengen, was dat men een knikje moet geven in de rol,
zodat het kokertje binnenin geknakt is. Want met de trillingen van het schip
staat heel de bovenbouw/bewoning van het schip mee te dansen.
Dat is afhankelijk van het toerenaantal van het main engine en van de stroming.
Heel de WC-rol komt naar beneden, blaadje per blaadje ligt die dan gevouwen naast de pot.
De bewoner laat dat liggen en de mensen van de huishouding kunnen het oplossen.

Vermits er snel moet gewerkt worden, weer of geen weer :
preventief een knikje geven in de WC-rol,
net voldoende om het kokertje binnenin te knakken.

Guy had beter gesolliciteerd bij een rederij met liners of cruisers,
want op een vrachtvaarder was die jongen zijn energie en talenten aan het vergooien.
Hij was te gesofistikeerd voor de koopvaardij.

m

EZW-02/2014, HiH-12/2014, herzien