Iemand mailde eens dat ik zelfs over een sigarettenpeuk nog zou schrijven.
Natuurlijk heb ik toen verkozen dat als een complimentje te beschouwen.
Ten eerste, het is al gebeurd, dat ik iets over een peuk vermeld heb,
tweedes, als een peuk een rol speelt in een verhaal dan zal ik daar natuurlijk en graag
uitgebreid een alinea of twee aan besteden. Omdat details belangrijk zijn.

Door die opmerking van toen denk ik nu over een studie, een schets van een evolutie,
De Glorie en de Val van de Peuk in het Detectiveverhaal.

In TV-series met hoogtechnologische onderzoeksmethodes zoals CSI en NCIS komen nooit nog peuken voor.
Het is niet meer beleidscorrect om peuken te laten meespelen in een verhaal.
Wel worden de afgrijselijkste verkrachtingen, zedenfeiten en moorden gesuggereerd in beeld.
Wel komen spuiten en naalden als attributen in beeld. Maar géén peuken meer. Taboe.

Over die verschuiving zou ik meer willen weten. Hoe evolueerden we
van een rokende Mike Hammer en Columbo

 

naar detectivewerk waarin zelfs een peuk niet meer mag voorkomen. Geband!
Alsof er niet meer wordt gerookt in de wereld. Enkel nog verkracht. En gemoord.

Vingerafdrukken staan nu niet meer op peuken maar op gesofistikeerder zaken
zoals daar zijn … moet ik nog over nadenken, welke daar zijn.

m 12/2017, blog
https://crackedrearviewer.wordpress.com/2017/11/06/pulp-fiction-1-mickey-spillanes-mike-hammer/ , https://howsweetitwas.wordpress.com/2013/07/18/columbo-why-we-watch-why-it-matters/