|
de 1ste zaterdag van Maart
Zaterdagnamiddag zat ik hier braafjes te tokkelen en meende gebons te horen.
Dat kwam van de TV, dacht ik. Maar het gebons bleef aanhouden.
Dus zette ik de TV stil : duidelijk ritmisch gebons ergens.
Mijn eerste gedachte was dat er iets gebeurd was met de bovenbuurvrouw en
dat zij op de vloer lag te bonzen om iemands aandacht te trekken.
In een wip stond ik aan de deur om naar boven stormen. Dwz,
ik nam mijn sleutels en schuifelde naar de deur om de lift te nemen.
Toen dacht ik eraan dat ik best eerst efkes achteraan op het terras
kon gaan luisteren naar dat ritmisch gedoe.
Want ik heb zo nog eens boven gestaan om te gaan 'redden' na een 'alarmsignaal'
dat dan knallend vuurwerk ergens in de verte was en met de bovenbuurvrouw was niks aan de hand.
'k Sta buiten : het gebons was ondertussen genaderd, het was nu duidelijk tromgeroffel.
Ineens wist ik het weer : de stoet. Dé stoet.
Het programmablaadje ligt al drie weken op het buffetkastje om ons aan de carnavalsstoet te herinneren.
Kwestie van niet-te-schrik-ken wanneer in de straten hierachter tamboergeweld zou langskomen ...
 foto Nieuwsblad, 2015
Toen mijn hart wat minder bonsde nam ik me voor : volgend jaar
zet ik in 't rood & in 't groot STOET op de kalender. Als ik eraan denk.
m - EZW-03/2011 en verleden zaterdag wéér zo geschrokken
|
