Brigitte Kaandorp

Ik kende haar niet. Ze is al van 1983 bezig en ik had nog nooit van haar gehoord,
terwijl ik toch al jaren smacht naar nog eens een echte cabaretière ipv
de stand-uppers waarmee we het moeten doen.

Doordat ze aangekondigd was als gast bij Wim Helsen (tekst 187 - 12/2017) was ik toen
documentatie over haar aan het doornemen en bij fragmenten uit haar optredens en
het was alsof een stuk van mijn ziel plots weer zuurstof kreeg : het Nederlands Cabaret lééft nog !
Er is weer hoop! Er zijn weer nieuwe meesterwerkjes!
Haar kijk op moederschap : https://www.youtube.com/watch?v=MPZKukS9Xa0 – 02min09

En toen ik dan het onderstaand nummer voor de eerste keer hoorde, ging ik als een pingpongballeke heen en weer
tussen herkenning met glimlach aan de ene kant en verontwaardiging aan de andere kant.
Herkenning van de situaties die ze zo raakt schetst met onmiddellijk daarop verontwaardiging
zo van : hé zeg Kaandorp, maar ík overdrijf die dingen niet zo hoor mens!

tekst : 

   Ik heb een heel zwaar leven, echt heel zwaar
   Alles is voor mij ontzettend moeilijk
   Ik heb echt een heel zwaar leven, nee-nee, maar echt waar
   Het leven is voor mij gewoon ontzettend zwaar

Bij mij gaat nooit eens iets vanzelf, daarom ben ik vaak zo moe
Heel veel dingen zijn zo moeilijk dat ik ze gewoon niet doe
En doe ik wel een keertje iets, wordt het heel vaak niet gewaardeerd
En daarom gaan veel andere dingen automatisch ook verkeerd

Ik kan vaak ergens niet mee helpen want dan heb ik ergens pijn
Dat vind ik zelf ook heel vervelend dat ik er dan niet bij kan zijn
Ik sta natuurlijk ook veel liever altijd voor de mensen klaar
Maar ja ze moeten maar begrijpen, mijn bestaan is heel erg zwaar

   Ik heb een heel zwaar leven, nee maar echt heel zwaar
   Moeilijk moeilijk moeilijk moeilijk moeilijk
   Ik heb echt een heel zwaar leven nee-nee, maar echt waar
   Het leven is voor mij gewoon ontzettend zwaar

Ik zeg ook best wel vaak een afspraak op het laatste moment af
Dan hebben mensen al gekookt, maar ja, ik ben opeens bekaf
Ik vind ja, ze moeten maar begrijpen dat ik een heel zwaar leven heb
Het is bij hun gewoon vaak vloed en bij mij gewoon vaak eb

Soms dan sta ik bij de kassa, alles moet daar vlug vlug vlug
En dan ben ik iets vergeten moet ik helemaal terug
Alle mensen moeten wachten en dat vinden ze niet fijn
Maar ja dan zien ze ook een keertje hoe het is om mij te zijn

   Ik heb een heel zwaar leven, echt heel zwaar
   Moeilijk moeilijk moeilijk moeilijk moeilijk
   Ik heb echt een heel zwaar leven, nee-nee-nee maar echt waar
   Het leven is voor mij gewoon ontzettend zwaar

Ik neem het leven heus zoals het komt, maar ja, vaak komt het niet
(Nee, nee)
En dan zit ik maar te wachten en dat geeft mij veel verdriet
Het geluk wordt heel veel mensen zomaar gratis toegespeeld
Ik begrijp ook niet dat God de boel zo ongelijk verdeelt

En straks lig ik op mijn sterfbed en dan lig ik in mijn graf
En dan denk ik: pff, 't is zwaar geweest, gelukkig is het af
En ze zullen bij hun praatjes ook wel zeggen: het is waar
O, wat was het leven van die vrouw verschrikkelijk zwaar

En dan die kreunstem! Ik ken mensen die zo beginnen praten wanneer ze
beklagenswaardig willen overkomen en dat nog menen ook. Dit soort
zelfingenomenheid en aanmatiging zet Kaandorp te kijk en dat doet zij
met zes strofen en een refrein. Psychologen hebben er een thesis voor nodig.

klank aanzetten
https://www.youtube.com/watch?v=JLNvBvJ-F00 
03min30

Uit commentaren onder het filmpje blijkt dat de ironie van het nummer
niet bij iedereen doordringt, dat sommigen wat Kaandorp beschrijft letterlijk nemen,
als kennisgeving beschouwen. Dát is voer voor psychologen.

m - https://brigittekaandorp.nl/biografie/