Brigitte Kaandorp
Ik kende haar niet. Ze is al van 1983 bezig en ik had nog nooit van haar gehoord, terwijl ik toch al jaren smacht naar nog eens een echte cabaretière ipv de stand-uppers waarmee we het moeten doen.
Doordat ze aangekondigd was als gast bij Wim Helsen (tekst 187 - 12/2017) was ik toen documentatie over haar aan het doornemen en bij fragmenten uit haar optredens en het was alsof een stuk van mijn ziel plots weer zuurstof kreeg : het Nederlands Cabaret lééft nog ! Er is weer hoop! Er zijn weer nieuwe meesterwerkjes! Haar kijk op moederschap : https://www.youtube.com/watch?v=MPZKukS9Xa0 – 02min09
En toen ik dan het onderstaand nummer voor de eerste keer hoorde, ging ik als een pingpongballeke heen en weer tussen herkenning met glimlach aan de ene kant en verontwaardiging aan de andere kant. Herkenning van de situaties die ze zo raakt schetst met onmiddellijk daarop verontwaardiging zo van : hé zeg Kaandorp, maar ík overdrijf die dingen niet zo hoor mens!
tekst :
Ik heb een heel zwaar leven, echt heel zwaar Alles is voor mij ontzettend moeilijk Ik heb echt een heel zwaar leven, nee-nee, maar echt waar Het leven is voor mij gewoon ontzettend zwaar
Bij mij gaat nooit eens iets vanzelf, daarom ben ik vaak zo moe Heel veel dingen zijn zo moeilijk dat ik ze gewoon niet doe En doe ik wel een keertje iets, wordt het heel vaak niet gewaardeerd En daarom gaan veel andere dingen automatisch ook verkeerd
Ik kan vaak ergens niet mee helpen want dan heb ik ergens pijn Dat vind ik zelf ook heel vervelend dat ik er dan niet bij kan zijn Ik sta natuurlijk ook veel liever altijd voor de mensen klaar Maar ja ze moeten maar begrijpen, mijn bestaan is heel erg zwaar
Ik heb een heel zwaar leven, nee maar echt heel zwaar Moeilijk moeilijk moeilijk moeilijk moeilijk Ik heb echt een heel zwaar leven nee-nee, maar echt waar Het leven is voor mij gewoon ontzettend zwaar
Ik zeg ook best wel vaak een afspraak op het laatste moment af Dan hebben mensen al gekookt, maar ja, ik ben opeens bekaf Ik vind ja, ze moeten maar begrijpen dat ik een heel zwaar leven heb Het is bij hun gewoon vaak vloed en bij mij gewoon vaak eb
Soms dan sta ik bij de kassa, alles moet daar vlug vlug vlug En dan ben ik iets vergeten moet ik helemaal terug Alle mensen moeten wachten en dat vinden ze niet fijn Maar ja dan zien ze ook een keertje hoe het is om mij te zijn
Ik heb een heel zwaar leven, echt heel zwaar Moeilijk moeilijk moeilijk moeilijk moeilijk Ik heb echt een heel zwaar leven, nee-nee-nee maar echt waar Het leven is voor mij gewoon ontzettend zwaar
Ik neem het leven heus zoals het komt, maar ja, vaak komt het niet (Nee, nee) En dan zit ik maar te wachten en dat geeft mij veel verdriet Het geluk wordt heel veel mensen zomaar gratis toegespeeld Ik begrijp ook niet dat God de boel zo ongelijk verdeelt
En straks lig ik op mijn sterfbed en dan lig ik in mijn graf En dan denk ik: pff, 't is zwaar geweest, gelukkig is het af En ze zullen bij hun praatjes ook wel zeggen: het is waar O, wat was het leven van die vrouw verschrikkelijk zwaar
En dan die kreunstem! Ik ken mensen die zo beginnen praten wanneer ze beklagenswaardig willen overkomen en dat nog menen ook. Dit soort zelfingenomenheid en aanmatiging zet Kaandorp te kijk en dat doet zij met zes strofen en een refrein. Psychologen hebben er een thesis voor nodig.
klank aanzetten https://www.youtube.com/watch?v=JLNvBvJ-F00 03min30
Uit commentaren onder het filmpje blijkt dat de ironie van het nummer niet bij iedereen doordringt, dat sommigen wat Kaandorp beschrijft letterlijk nemen, als kennisgeving beschouwen. Dát is voer voor psychologen.
m - https://brigittekaandorp.nl/biografie/
|