wij deden toen verschrikkelijk hooghartig

In het begin van het  laatste schooljaar kregen we plots weer een opstel te maken :
Het Beroep van Vader.
Wij, een klas die al twee jaren dissertaties schreef en voor meer dan de helft 
de redactie van de schoolkrant bevolkte, wij kregen ineens terug een opstel te maken.

Dat was nogal straf vonden wij, de lijst onze gegevens lag op het secretariaat.
Als de nieuwe lerares, een non, wou weten met welk beroep onze vader-sponsors 
onze studies bekostigden dan had ze maar die lijst te raadplegen.
Maar waarschijnlijk kon ze daar niet bij.

Dat opstel stak ons. En de titel al helemaal, dat was iets voor de lagere school.
Het heette toen nog niet 'inbreuk op de privacy' maar het voelde wel zo aan.
"Ze -de nonnen- hebben daar geen zaken mee."

Daarbij hadden wij het voorgaande jaar Nederlands gekregen van een zeer bevlogen jonge leraar.
Hij had ons zonder al te veel merkbare schade door het programma van de poësis geloodst.
Hij hield ons iet of wat op de hoogte van zijn eigen schrijfwerk.
Wij waren zowat de ingewijden en nu moesten we plots 'het beroep van vader' uit onze pen zien te krijgen. 

Dat de non dat allemaal nog niet kon weten en dat wij verschrikkelijk nuffig bezig waren
hebben we pas achteraf beseft, toen we verschrikkelijk stonden te blozen.
We hebben daar op een kwartier tijd de hele klas van een 'vader-beroep' voorzien. Alle zestien de vaders.
En hoe korter hoe beter.
Niet alleen in Karamel, maar de dreuntoon moest er ook zijn.

----------
De Pa van MCD deed iets bij  Sabena, boordcommandant: 
Mijn Vader vliegt met tuigen, soms vliegt er een in duigen.
Die tweede helft : we hadden ergen een klok horen luiden over metaalmoeheid en DC10.
----------
De Pa van GM, muziekhandel :
Mijn Vader die draait platen, hij kan het echt niet laten.
----------
De Pa van SM deed iets bij de BRT. 
"Zeg maar ruitenwasser"
Wat heeft SM ingeleverd : 
Mijn vader die wast ruiten, langs binnen en  langs buiten.
Hij wast ze tot ze proper zijn want ruitenwassen vindt hij fijn.
----------

En terwijl we dit inleverden deden we allemaal zwaar nostalgisch over het jaar tevoren en
dat zoiets bij meneer JV niet waar zou geweest zijn.

Een week of wat later kregen we onze taken terug. De non zei opgetogen dat het de eerste keer was
dat ze zo snel door het verbeterwerk geraakt was. Was dat sarcastisch bedoeld?
Algemene Stilte. Want NU zou het komen hé ...

En er kwam niks.

Ze verontschuldigde zich dat ze zich niet eerst op de hoogte gesteld had bij Mr. JV en
dat ze ondertussen ook een paar exemplaren van de schoolkrant doorgenomen had en
dat het dus niet meer zou gebeuren.
Wat een sportieve non ... 

En dat ze onze reactie zeer ludiek gevonden had.
Ludiek? Wat een elegante manier om het uit te drukken.
Wij waren een en al baldadigheid geweest tijdens het schrijven!
Ludiek dus. Wat een diplomatische non ...

En zo lieten wij ons inpakken door zuster Thea,
blozend van schaamte.

m – EZW-05/2010, HiH-03/2015, bijgewerkt