Wat een beklemmende sfeer. Ik zie het voor me :
in de tweede paragraaf dartelt de vrijbuiter nog over het erf, in de derde paragraaf weegt plots de schemering loodzwaar.
‘k Snap heel goed dat het moést gebeuren. Toen. En waarom het op die manier gebeurde snap ik ook ongeveer.

‘k Zou graag weten hoe oud het meisje was dat de achterdeur opentrok.
Gewoon om het filmpje in mijn hoofd te kunnen afwerken.

Wanneer MVS schreef over vroeger waren dat echt tijdsdocumenten.
Bij haar teksten zat ik soms op het randje van mijn stoel. Zoals nu.

een verhaal van MVS

Wij hadden na de tweede oorlog een Mirza, van welk 'merk' hij was weet ik niet ,
Hij was zwart en wit gevlekt, dat herinner ik me nog.
Hij mocht overdag loslopen maar zou nooit verder durven dan ons erf .
Omdat onze leghennen ook altijd los over het erf liepen
legden die over heel het gebied hun eieren.
Mijn moeders zaligste werk was, met een eierkorf aan haar arm de eieren zoeken, rapen;
onderin de hooimijten, stromijten boven en onder,
men kan geen loos plaatske bedenken of daar lagen eieren.

Maar onze Mirza werd haar concurrent, die had op een keer de smaak te pakken gekregen
van die 'ballekes'; sinds die keer was er geen verbieden meer aan.
Een hondenhok had hij nooit gekend want ‘s nachts sliep hij op de voor-aard van de runderstal
en moest hij waken, daarvoor diende een hond in die tijd.
En de vele loslopende katten moesten muizen vangen.

Op een avond, het was reeds schemerdonker, hing er een vreemde sfeer in ons 'mooskot',
(de bijkeuken, waarschijnlijk waar de pomp stond en de gootsteen was)
mijn oudere zussen bleven wat te lang rond de pompsteen treuzelen.
Mijn moeder bleek nog buiten en toen ik de achterdeur opentrok om te zien waar ze bleef,
zag ik ze wat verder naast de waterput op een reservoirbak zitten.
Die bak stond altijd vol water om de beesten drinken te geven.
Het leek me dat ik in de verte het gejank hoorde van onze Mirza.
Bleek dat mijn moeder hem aan 't verdrinken was.
Dat een hond op die manier aan zijn einde werd gebracht
was in die tijd geen uitzondering, maar mijn eigen moeder … ?   

MVS
m – EZW-03/2012, herzien  – aan MVS, als ge dit toevallig leest, wilt ge met mij contact opnemen, aub?