onverdeelde aandacht

Onlangs bracht LM een nieuwe broodrooster mee. Het model dat ik gekozen had was niet in voorraad.
Hij kwam thuis met een model dat handiger is (twee korte brede  sleuven ipv één lange)
en nog véle mooier ook : afgeronde hoeken, o.a. 
Het toestel heeft een rode zool, een rood dat helemaal past bij een aantal accessoires in de keuken.
Het heeft twee grote rode bedieningsknoppen. Onderaan een ronde clownsneus voor de tijdsinstelling
met daarboven, als een baseballklepje, een brede schuifschakelaar om het brood te laten zakken.
Aan weerszijde van de ronde knop onderaan staat een streepje. Die twee streepjes zijn de lachende oogjes. 
Het is een broodrooster om te zoenen.
Zoenen kan ten allen tijde want tijdens het roosteren houdt hij de wangen koel.

Wat is er nu cadeau aan het ding?

Het feit dat LM de tijd genomen heeft & de moeite gedaan heeft
om zich te concentreren op de voorradige modellen,
zich niet heeft laten afleiden door de aanwezige Schikgodinnen en
gekozen heeft voor een model waarvan hij dacht & vermoedde dat ik het ook mooi zou vinden. 
Dat klinkt nu wel vlotjes maar voor LM is dit een hele prestatie. 
Die focus & die concentratie zijn het eigenlijke cadeau : zijn aandacht. 
Bij momenten heb ik zijn volle aandacht. En bij momenten zélfs wanneer ik er niet bij ben.

Dat zijn zeldzame cadeau-momentjes en dit schrijf ik op de tippen van mijn tenen hoor.

versnipperde aandacht    onverdeelde aandacht

Dit zijn twee werken van ene Astrid Stoeppel die knap illustreren wat ik bedoel,
ik ben echt opgelucht dat ik ze gevonden heb, zowel Stoeppel als deze twee werken.
Ze brachten me onmiddellijk bij ons pakket van voelen-denken-doen. Van ons, mensen-wezens.

m. EZW-03/2012, herwerkt, links = https://www.saatchiart.com/art/Painting-Wide-color-fields/759586/3543763/view , rechts = https://www.saatchiart.com/art/Painting-Segments/759586/3787799/view