's nachts stil zijn

In de berging staat een bakje vol vervallen medicijnen.
Die moesten naar de apotheek terug. Een bakje vol strips.
De apotheek wil de pillen zonder de strips hebben. Dat snap ik wel.
Een uur of langer strips zitten uitprutsen is wel een heel dure recyclage, apotheker zijnde.
Daarom doen we het zelf.
Pillen uit strips duwen is een stil jobke, dat kan wel ’s nachts gedaan worden.

Dat bakje was al een tijd vol, er zaten pillen tussen die vervallen waren sinds 2010.
Puur vergif dus.
Die nacht zat ik me nuttig te maken met de vervallen pillen en pastillen,
alle strips leegfrullen in een klein plastic draagtasje, het open draagtasje van de apotheek zelf.

Het werd ochtend, LM werd wakker, deed iets nuttigs in de keuken
en kwam me aan tafel helpen de laatste strips leegwerken terwijl de koffie doorliep.
De laatste strips waren grote bruistabletten en het waren er veel.

- Moet dat niet in een potteke? vroeg hij wakker.
- Nee, in dit zakje, dat is oké, antwoordde ik, al veel wakkerder dan hij.
- Gaat ge dat in zo’n open draagtasje naar ginder brengen?
- Ja, ‘t is toch hun eigen plastic zakje? Hun logo.
- Dan ga ik mee.
- ?
- Ik wil dat zien.
- Wat zien?
- Het regent. Ik wil zien wat die bruistabletten doen in de regen.

Dat leek me interessant en misschien ook plezant, bruistabletten in de regen.
Maar kan de regen in het draagtasje? Waarschijnlijk niet. Of toch niet voldoende om bruis te veroorzaken. 
Daarom stelde ik voor dat we om de tien stappen -elk aan één kant van de straat-
een bruistablet zouden neerleggen op de stoep, à la Klein Duimpje, en
in het terugkomen van de apotheek zouden we dan zien of het bruiste en hoe het bruiste.
Ik zag al een straat met stoepen vol zacht gebruis en schuim dat alsmaar hoger klom en uit deinde en …
LM vond mijn idee er over, en hij deed niet meer mee.
Hij wordt oud, vind ik.

m  - HiH-03/2015, herzien