…

En toen ging de oudste de nieuwgeborene begroeten, het kleinkind van haar petekind,
hem bewonderen en hem verwelkomen in dit bestaan.
Daarvoor had ze stille wensen in haar hoofd en in haar hart. Genoeg voor heel zijn verder leven.
Het hare duurde al 95 jaar.
Het bezoek vroeg een inspanning van haar gestel, maar ze wou en ze zou de lus rond maken.
Daarna was ze klaar.

Ze werd ontvangen door het gezin,
met de egards waar haar broze leeftijd recht op geeft, en werd omringd
met alle zorgen waar een geëerd familielid recht op heeft.
Comfortkussens, stoofvlees, frietjes en ijsroom.
Er werden stille glimlachjes uitgewisseld, de boreling sliep rustig en alles was goed zo.

Na de feestmaaltijd bracht men haar naar het huis.
Ze werd in bed geholpen.
Ze zuchtte tevreden en bedacht dat alles rond was en paste in deze wereld.
De fee viel in een diepe slaap.

Einde
EZW-04/2015 - naar een gegeven van JLD