van een lovely idea naar een love idea
van lieflijk naar liefdevol

Het begon als een lovely idea, een plezant/vriendelijk idee.

Ongeveer 25 jaar geleden zouden Laura (mijn jongste zus) en haar man D
een houtkant aanplanten, bovenop een berm. Heel die structuur
moest het terrein van de straat afschermen maar vooral van het geluid van de spoorlijn.
Dat was wel een financiële onderneming, omdat de lange rij struiken
gekozen was op formaat en ook op afwisseling in bloeitijd en kleur en zo nog een aantal dingen
waar ik niks van ken. Hoogstam en zo. Of juist niet. Of afgewisseld.

Toen hebben we elk een struikje geschonken, Ma, Tina en ik.
Dat waren er nog maar drie. Struikjes.
En het moesten er veel en véél meer worden, om die zijde van het terrein af te boorden.
Dat bracht Laura en D op een idee.
Bij elke verjaardag en elke feestdag vroegen ze een struik als cadeau.
Hun vrienden en kennissen vonden dat toen een origineel idee en
de plantenman was er ook zeer blij mee. Die is uiteindelijk zelfs foto’s komen maken.
De struikjes zagen er pietluttig uit.
Iele twijgjes die elk opgesloten stonden in een harnas van plastic.
Dat kokertje moest dienen om hen te beschermen tegen de eetlust van de dieren des velds.
Maar de tuinlijst was wel een succes. 
Laura en D hadden geen huwelijkslijst gehad, omdat ze al negen jaar samen waren
toen ze trouwden en dan hadden ze de meubelen en het huisgerief al. 
Ze hebben ook geen geboortelijsten gehad, omdat alle kinderspullen van bij de zussen van D kwamen. 
En nu was er eindelijk eens een lijst! Een tuinlijst. 

Op de plastic kokers stond de naam van de schenker vermeld, de meter/peter van de struik. 
De eerste keren na de aanplant ging ik nog wel eens kijken naar de berm maar
men raakt daaraan gewend en die struiken groeiden amper, of ze groeiden zonder dat ik dat merkte.

Tien jaar later kwam er met Nieuwjaar een mail die begon met Liefste Meter en Peter.
Wij? LM & ik zijn nergens peter of meter …
Het waren de nieuwjaarswensen van onze struiken.
Ze waren de kokertjes al lang ontgroeid, zag ik op de foto’s.

Het plezierige is dat Laura álle peters en meters een foto van hun struik gestuurd had.
Daar is ze vier seizoenen op voorhand mee begonnen, want we kregen
de lentetooi, het zomerblad, het herfsttenue en de wintertakken van ons petekind te zien.

Dat ze de moeite gedaan had om per seizoen en per struik een foto te maken
en daarvan dan een nieuwjaarsbrief ineen te knutselen voor elke meter en peter,
dat vond ik een love idea, hun waardering omgezet in een liefdevolle attentie.
LM en ik zijn er ook peter en meter van drie eikjes, die nu 25 jaar oud zijn, maar verder op het terrein.
De houtkant bovenop de berm is nu volgroeid en is een groene wand vol leven.

m - HiH-04/2015, herwerkt