Met Toppiéke (°1973) danste ik voorzichtig en zong ik zachtjes en dan kwam er een lachje.
Haar lachjes-nummer was Crocodile Rock (1972) van Elton John. 

Ze wordt 45 deze zomer, de klank mag nu wel à volonté :
https://www.youtube.com/watch?v=ukHKvC_u5ZE 
03min50 en de tekst rolt in beeld
We hadden het nummer op band staan. Dat bandje is ooit geknapt,
kapot getrokken door teveel terugspoelen en herbeginnen.

Haar lachje kwam bij de hoge lalala-passages.
Waren het de hoge tonen of vatte zij als boreling reeds de diepere betekenis van lalala ?
Dat zal ik haar straks vragen. 
De rest van het nummer stonden we zo wat te wiegen met haar.
En op de lalala stopten we met wiegen, want dan luisterden we naar de lalala en dan kwam dat glimlachje. 
’t Was dus niet dat we met de kleine het huis rondrockten.
Wiegen en wachten op de hoge lalala-zang. Dat was het ongeveer. 

‘k Had nog een trucje : parfum. 
Er was een geur die Toppié rustig maakte en haar soms zelfs in haar slaap deed glimlachen.
Dat parfum heb ik drie jaar full time gedragen want ik wou Toppié elk seizoen,
bij elke gelegenheid en telkens wanneer ik van wacht was, blij en ontspannen zien. 
Dat lukte soms en voor de rest lukte dat langs geen kanten maar
voor de zeldzame keren dat ik haar nu nog ontmoet (ze woont in het buitenland)
zorg ik er toch voor dat ik Calandre draag.

m – HiH-05/2015, herzien - Calandre, 1969, van Paco Rabanne, nog altijd op de markt.