afl. 106/121 ~ Roodharig lachebekje

Zijn meisje? Denkduiveltje kwam erbij. Niet zo vlug, vriend. Wat als hij met een jongetje voor de pinnen komt?
Jou kennende zie ik dat ventje niet zo direct in je wijnbanen drijven. En ze komen ervoor uit, de laatste jaren.
Gelukkig! Doch stel dat Francis zich binnen de drie minuten out! Benieuwd je gezicht te zien.
Ik weet het, ouders hebben daarmee geen problemen, zolang het niet die van hen is.
Je niet aantrekken, vriend, als het zo is, soit. Liefde is liefde! Jij met vrouwke, hij met zijn ventje.
Volgend jaar gaan we dan met z'n allen naar de Gay Parade. Onze Francis, een meter zevenennegentig,
boven op een wagen, pluimen op het hoofd en tussen de billen of in zwart leder.
Zingen van YMCA. Oké, je me tais. Zet verder je oren goed open en zeker je hart!

'Nee, pa, zo ver zijn we nog niet. Lang niet. Oelala! Valerie staat voor haar eindexamen.
Ze droomt ervan om later te doctoreren. We kennen elkaar pas vier maanden!'

'Hij zal toch geen tweede Gerda aan zijn been hebben?' vroeg mijn bemoeial.
Vier maanden samen en nog niet van de grond geweest!
Hoelang hebben jij en Marianne erover gedaan? Vier dagen en boem-boem.
Een geluk dat Francis vierentwintig jaar voorsprong heeft. Zoniet. Amaai!

Valerie was drieëntwintig. Studeerde geschiedenis aan de VUB, sociaal-economische.
Jobstudente bij een bakker, op zaterdag en zondagvoormiddag.
Francis ging alleen die dagen ’s morgens om broodjes.
Na een viertal weken haalde hij zijn bestelling op om halfzeven.
Een vijf-minuten-praatje over de unief kon er dan wel af.

Net toen ze op een zaterdagnamiddag om vier uur de bakkerij verliet, reed hij voorbij.
Bood haar een lift aan. Deden een terrasje. Voerde haar naar haar studentenkot.
Nadien hielp hij haar nu en dan met de wekelijkse boodschappen.
Bracht haar één keer, midden in de week, naar huis. Naar Herentals. Ze had immers griep en vrij hoge koorts.

Momenteel schikte hij zijn werkplanning zoveel mogelijk in functie van haar lessenrooster.

Valerie was een schatje. Een spraakwatervalletje waar hij uren kon naar luisteren.
Haar oudere zus had net een tweeling gekregen. Valerie had de bevalling meegemaakt en was er ondersteboven van.
Ze was stapelgek op haar nichtjes. Bijna elke week kocht ze twee babyspulletjes, maar niet identiek.
Twee fopspeentjes, twee slabbetjes, twee paar kousjes. Leuke kleinigheden. Valerie was zuinig met geld.
Ze betaalde haar kot en etenswaren zelf. Kledij was overwegend tweedehands. Maar ze had klasse, grote klasse.
Francis mocht haar financieel niet helpen. Tot ze problemen kreeg met haar verouderde pc
en ze heel dankbaar zijn nieuwe laptop aannam, maar alleen in bruikleen. Dat was de voorwaarde.

'Ze is gewoon fantastisch pa. Een brok dynamiet. Heeft interesse voor alles en nog wat.
Wetenschap, politiek, letterkunde, plastische kunsten, daarom zit ze trouwens in de quizploeg van de unief.
Was tot voor twee jaar lid van een toneelclub in Herentals. Een klein, pittig en vinnig vechtertje.
Irish roots. Merk je zo. Hoogblond haar, lichte teint, maar bruinzwarte karbonkels van ogen,
sproetjes op de neus en … lachkuiltjes rond de mondhoeken …
Pa, door Valerie hoop ik ooit het woord liefde te kunnen schrijven zoals jij. In koeien van letters!'

'Hoe staat het met Pat ? Heeft ze er weet van? Haar kennende zal dit geen lachertje worden.'

'Eerlijk gezegd, pa, met een scheiding zal zij geen problemen hebben. Op voorwaarde dat ik me,
laten we zeggen, heel royaal toon bij de verdeling van dit huis en de inboedel.
We leven onder hetzelfde dak en we delen dezelfde keuken, maar daarmee is de kous af.
Zij life-stylet met haar snobistische vriendinnen en rotzooit hoogstwaarschijnlijk met een fils-à-papa,
die op de tenniscourts rondhangt. Tja, pa, iemand zal heel veel water bij de wijn moeten doen.
Guess who? Vergeet niet dat een flink stuk van mijn verdiensten in dit huis geïnvesteerd is.
Die afschuwelijke inrichting hier heb je voor geen habbekrats! Pat gaat niet uit werken,
heeft officieel geen persoonlijke bron van inkomsten, maar ze kent de mijne.
Haar alimentatie-eisen zullen wel navenant zijn.

Deels daarom overweeg ik om hier uit de zaken te stappen en in te gaan op het voorstel van een Nederlands farmaceutisch bedrijf.
Ze gaan over tot uitbreiding van de productielijnen in China, pa.
In se heeft Valerie daar echt geen problemen mee. Eerlijk gezegd, ze kijkt ernaar uit.
Ik wil dat ze er meer dan ernstig over nadenkt. Erover spreekt met haar ouders,
zich rekenschap geeft van de problemen die een totaal vreemde mentaliteit en cultuur kunnen opleveren.

'Wij zijn van plan om in september een drietal weken ter plaatse een en ander na te gaan.
Spreken met andere expats, vooral met hun partners.
De leefomstandigheden en voornamelijk de mogelijkheden voor Valerie onder de loep nemen.
De Nederlanders willen immers mijn definitief besluit vóór het jaareinde kennen.
Dus … en aan jou denk ik zeker, pa.'

wordt morgen vervolgd - bovenstaande tekst is geplaatst met toestemming van de auteur : http://blog.seniorennet.be/titipoes3/archief.php?startaantal=40