artisanaal werk uit 1942    Saludos Amigos!

Saludos Amigos is een Amerikaanse animatiefilm uit 1942 van Walt Disney.
De film speelt zich af in Latijns-Amerika en de hoofdpersonages zijn Donald Duck, Pedro (dat klein vliegtuigje)
Goofy en Joe Carioca (de groene papegaai) die voor het eerst te zien is in een animatie van Walt Disney.

Hier een voorproefje, de bioskooptrailer. Ouderwets? Misschien. Nostalgisch? Zeker. Het is 1942.
In onze bioskopen was het wachten tot een eind na '45. Heeft iemand van u deze film ooit in de zaal gezien?
klank aan - http://www.youtube.com/watch?v=OaAkRqo65rw - 01min28 trailer met muziek die
verwachting opbouwt, iets wonderlijks belooft. Muziek die kriebelt.

De vier personages worden los van elkaar in vier verschillende delen opgevoerd.
De  vier delen worden verbonden door beelden over de Disney-mensen die per vliegtuig
onderweg zijn om deze film te maken en in het vliegtuig ook 'echt' aan het werk zijn.
Daar wordt de aanzet van de animatiegedeeltes getoond, wat zorgt voor vaart in de opeenvolging van de vier stukken.

Vier hoofdstukjes, vier youtube-delen. De vier hoofdstukken zijn echter niet exact
gesplitst over de vier youtube-delen. Dat is jammer, maar dat is niet echt een ramp.

Deel 01/04: In Lake Titicaca, bezoekt de Amerikaanse toerist Donald Duck, het Titicacameer,
(Peru/Bolivia) en ontmoet daar de lokale bevolking, waaronder een vervelende lama.

              

Deel 02/04: Pedro gaat over een klein vliegtuigje in Chili,
dat zijn eerste vlucht over het Andesgebergte maakt,
om luchtpost op te halen in Mendoza, Argentinië, wat bijna fout afloopt.

Paternalistisch-Disney: Een klein stuntelend vliegtuigjong gaf maar een pover beeld van Chili.
De piloten van de postdienst waren misschien 'cowboys' maar ze waagden wel telkens hun leven boven de Andes.
De cartoonist René Ríos Boettiger creëerde daarop in 1949 de kleine macho Condorito,
nu nog een alomtegenwoordig figuurtje in de Latijns-Amerikaanse beeldwereld (?) 

Condorito toen en later    

Deel 03/04: In El Gaucho Goofy belandt de Amerikaanse cowboy Goofy tekenfilmgewijs op de Argentijnse pampa's,
om kennis te maken met het leven van de gaucho.

Deel 04/04: Aquarela do Brasil is het laatste deel van de film. Het sluitstuk! Het pronkstuk.
Disney introduceert een nieuw karakter, José (Joe) Carioca genaamd.
Hij leidt Donald rond in Rio en leert hem samba dansen. Een Carioca is een inwoner/ster van Rio.

       

Voor wie tijd heeft - nu of later of volgende week ooit eens -
de film, het echte werk, artisanaal, alles werd met de hand, plaatje per plaatje, getekend en gekleurd.
'k Heb gezocht naar een exact cijfer voor het aantal beelden per seconde,
frames per second, fps, maar dat varieert naargelang men het heeft
over de digitale versie, DVD etc, 25 à 30 fps, of over de analoge versie, film pellicule 90 fps (driemaal meer, kan dat kloppen?)

Het begint als een gewone documentaire, maar laat u daardoor niet misleiden.

De film is niet ondertiteld, maar de beelden spreken voor zich.
De eerste drie delen zijn in het Spaans. Gelukkig is het is Zuid-Amerikaans Spaans,
niet dat radde Castiliaans van TVE. Het vierde deel is Braziliaans-Portugees/Engels.

Klank aan aub, de muziek heeft een Oscarnominatie gehad in 1944 !
Een aantal van ons waren toen nog niet in de maak.

                https://www.youtube.com/watch?v=VEulxiQFm-s&t=72s ,
                tot 02min50 : Inleiding over de ongewone expeditie vd Disneyploeg
                tot 14min10 : Donald Duck, Lake Titicaca, Peru,
                tot 25min12 : Pedro, Andes, Chile
                tot 38min43 : El Gaucho Goofy, Pampas, Argentina
                tot 52min35 : Donald Duck enJosé Carioca, Aquarela do Brasil

Begin 1941, toen de Verenigde Staten nog niet bij de Tweede Wereldoorlog betrokken waren,
gaf de Amerikaanse overheid Disney de opdracht om een film te maken bedoeld voor
de USA, de Centraal- en Zuid-Amerikaanse markt als onderdeel van het buitenlands beleid dat
'Goed Nabuurschap' zou kunnen genoemd worden. Good Neighbor Policy. 

De keuze viel op Disney omdat verschillende Zuid-Amerikaanse landen
nauwe banden onderhielden met Nazi-Duitsland en de US wou die sympathieën doen keren en
de banden tussen Noord- en Zuid-Amerika aanhalen. Dringend. 

Mickey Mouse en andere Disney-figuren waren populair in Latijns Amerika
en Walt Disney fungeerde plots als ambassadeur.
De tour, gedeeltelijk bekostigd door Nelson Rockefeller,
-die toen Coördinator van de Inter-Amerikaanse Zaken was (CIAA)-
bracht Disney en een groep van ongeveer twintig tekenaars, componisten, schrijvers en techniekers
per vliegtuig door een aantal Zuid-Amerikaanse landen, waaronder Peru, Chili, Argentinië en Brazilië.
Dat wordt zeer duidelijk :o) aangegeven in het begin van de film.
De film kreeg ook financiële steun van de Amerikaanse overheid, wat nodig was,
daar zonder de Europese markt de Disney-inkomsten aanzienlijk minder waren.

De film gaf ook beelden van moderne Zuid-Amerikaanse steden met wolkenkrabbers en modieus geklede mensen.
Dit verbaasde de Noord-Amerikaanse kijkers, die dat soort beelden enkel associeerden met Europese steden. 

Historicus Alfred Charles Richard Jr. zegt dat Saludos Amigos toen in '42,
op een paar maanden tijd meer effect had op het gemeenschapsgevoel tussen Noord- & Zuid-Amerika
dan het Ministerie van Buitenlandse Zaken in vijftig jaar had kunnen bewerkstelligen. 

In 1944 werd Saludos Amigos genomineerd voor drie Oscars in de categorieën:
Beste muziek, voor het nummer "Saludos Amigos",
Beste muziek, voor een musicalfilm,
Beste geluid, opnames.

Een film kan een Oscar ook niet-winnen, maar het blijft wel voor altijd
een genomineerd werk, zei ooit Erik Van Looy. Of hoe propaganda in de prijzen kan vallen.

m  – EZW-10/2012, herzien - van http://nl.wikipedia.org/wiki/Saludos_Amigos , van http://en.wikipedia.org/wiki/Saludos_Amigos