het nut van onze vensterbank
‘k Heb conférences op de vensterbank gelegd, pal zuid, heel de namiddag zon. Na enkele dagen zijn ze tafelklaar, beetgaar ipv beenhard, en sappig. Wij hebben er meestal twee op een schaaltje liggen. Die worden zorgvuldig in het oog gehouden. Op sterk-zonnige dagen wordt het schaaltje achteruit gezet van de vensterbank naar de schaduw, efkes minder fel.
Er kunnen tot zeven schaaltjes op onze vensterbank. Het is onze fruitgaard. De schaaltjes/schotels/manden zijn meegebracht uit landen waar het toenmalig schip ging laden of lossen. Het is een samenraapsel van stijlen kleuren en materialen, glazen kitsch uit China naast artisanaal vlechtwerk uit Gabon. Een interieurstylist zou er hoofdmijn van krijgen, LM en ik niet. Voor ons heeft die mengelmoes betekenis.
Elk schaaltje heeft een eigen soort fruit liggen. Onze rij tuttifrutti.
LM is een perenfan. Hij heeft in zijn leven al zeker een boomgaard leeggegeten. Zo ben ik met de jaren een peren-expert geworden, wat vensterbank betreft bedoel ik, qua gradatie in peren-malsheid en peren-rijpheid. Zelf ben ik meer een appelmens. Appels zijn volgens mij het enige fruit dat rijp in de winkel ligt, appels gaan daarom niet op de vensterbank.
Alle andere fruitsoorten mogen thuis nog wat narijpen. Want het is niet omdat de vruchten oogstklaar waren dat ze al tafelklaar zijn hé. Tussen oogst/winkel en tafel komt nog onze vensterbank, volgens mij.
m - EZW-08/2014, tekst gerijpt en herwerkt
|