look ~ lookpoeder, lookpasta, lookvlokken

Als ajuin de prinses van de keuken is, dan is look de eerste eredame. 
Tot tien jaar geleden zwoer ik bij enkel verse look.
Dat was tamelijk dwingend, iets wat ik mezelf aandeed, feitelijk.
In 2008 werd dat dwingende tamelijk ambetant en werd het tijd voor een soepeler kijk op de zaak.

Nu heb ik ook lookpoeder in huis en lookpasta.
Die twee hebben hier elk hun eigen toepassingen.
En ze bewaren natuurlijk langer dan verse look.

Verder ben ik nog op zoek naar gevriesdroogde look want dat is óók lekker.
LM & ik hebben het al eens gegeten bij de Chinees.
in de Van Wesenbekestraat (Antwerpen). Daar waar de Chinezen zelf komen eten.
Krokante lookvlokken, heel luchtig, heel smakelijk, heel grappig, bijna feestelijk.

Hoe men die gebruikt in een bereiding weet ik nog niet echt
maar zodra ik de gevriesdroogde vlokken in huis heb
begin ik op 't Net te zoeken naar de toepassingen.

Lookpoeder gebruik ik in de koude sausjes. Soms gaat de poeder de vijzel in.
Want de korrel van het lookpoeder mag af en toe fijner, vind ik.
Maar voor andere sausjes is de grove korrel dan weer oké.
Eigenlijk is het een kwestie van persoonlijke goesting.

Een halve koffielepel lookpoeder een paar minuten laten zwellen in een (eigen) slasausje
-af en toe eens omroeren-doet wonderen voor de bereiding.
De korrels lookpoeder worden zacht en zijn toch milder en rustiger voor de maag dan rauwe geperste look. 
En er is achteraf ook geen gepruts om de lookpers terug proper te krijgen. 
Dit is maar een eigen mening hoor, 't is geen evangelie uit een kookboek.

De lookpoeder gaat niét de frigo in zoals de lookpasta,
de lookpoeder moet droog bewaard worden en donker.
Dus niet op een kruidenrek, want daar is het niet donker.
In de kast, want in de koelkast is het niet droog.

Lookpasta gebruik ik al eens in warme sauzen, als aanvulling bij een saus die bijna af is,
wanneer ik er niet meer met de mixer door kan-omdat het vlees of de groente er al in ligt-
en de saus toch nog een titske meer look mag hebben. Of een titske meer oempf.
Dan roer ik er al eens een half lepeltje lookpasta mee door.
En soms ook een half lepeltje andere pasta. 
Die kleine potjes andere pasta staan ook in de supermarkt te blinkogen naar mij,
ofwel naast de droge kruiden en specerijen, ofwel in de afdeling producten uit verre landen.

Zelf zal ik geen kruidenpastas meer maken, dat is me te lang stilstaan bij het aanrecht.

Ik vind lookpoeder en lookpasta een hele hulp voor het bereiden van kleine porties.
En ze blijven lang goed, dat is een bekommernis minder.
Niet dat verse look hier de tijd krijgt om slecht te worden, maar toch,
men heeft altijd iets in huis om een klein hapje een afwerking te geven.

Voor bouillons en soepen en alle andere vloeibare bereidingen
die we in meerdere porties klaar maken, gebruiken we verse look, dat is hetzelfde gebleven. 
Al begrijp ik de verschillende manieren van versnijden niet.
Soms moeten het schijfjes zijn, soms blokjes, soms geplette schilfers … Wat zou het verschil zijn?   

m – EZW-2013, 08/2014, herzien