Truus heeft een zere duim ~ 01/11

Het duurde al een poosje, die zere duim. Met tussenpozen, dan was het even over.
Maar die tussenpozen werden steeds korter en de duim steeds zeerder.
Tenslotte maakte ze een afspraak met de huisdokter, want je kunt tegenwoordig
niet zo maar naar de duimenist, of hoe zo'n dokter voor zere duimen ook heet.

"Hoe is het met de auto?" vroeg de dokter, tenminste dat verstond Truus.

"Goed hoor dokter, zo'n 3000 per jaar!" zei Truus "en hij wordt volgende week achttien!" 

"Nou, dat lijkt me veel te veel!" zei doktermans. "Maar wie wordt er achttien?" 

"Hoezo, niemand, dokter. Eenentachtig, de buurvrouw, volgende week.
Dan zijn we even oud. Maar over drie maanden ben ik jarig en dan ben ik weer de oudste!"

"Nou, probeer die alcohol dan even te laten staan, want te veel is niet goed voor u."

"Ja, maar ik heb hem nodig voor de boodschappen!" protesteerde Truus,
die natuurlijk weer "auto" verstaan had.

De dokter krabbelde wat op een briefje en zei:
"Maak hier maar een afspraak. Kunt u het zelf of moet de assistente het voor u doen?"

Dat vond Truus een goed idee, en de assistente belde het nummer dat op het briefje stond.
"Ja, met de praktijk van dokter Geringa, ik heb hier iemand voor een spoedafspraak"

De telefoon mummelde wat en de assistente las het briefje voor, want ze kon het doktershandschrift lezen
en ze werkte zelfs de afkortingen uit ten behoeve van de persoon aan de andere kant.
"Patient maakt verwarde indruk, duidelijk mankerende geestvermogens. Dementie?"

Telefoon mummelde weer wat en de hulpdame noteerde een afspraak. 
"Hier staat het, morgen Lukasziekenhuis, half elf, afdeling Ouderengeneeskunde. Briefje meenemen.
Nuchter komen. Bij de portier staat een begeleider voor u klaar. Goede morgen verder, mevrouw!"

Wordt vervolgd. Als alles maar goed komt met die zere duim! 

- HiH-11/2015 - tekst geplaatst met toestemming van de auteur