Truus heeft een zere duim ~ 04/11
Truus is een Amsterdamse, 81 jaar

Het viel Truus niet mee om veilig in het Lukas te komen.
Johan reed akelig langzaam en zwalkte behoorlijk heen en weer.
"Niet zo ver naar links, Johan, we hebben tegenliggers!"

Johan ging gehoorzaam naar rechts en de stoeprand kwam nabij.
"Nou rij je weer bijna de stoep op!"

"Zou je maar niet zelf rije, juffie! Ik wor kieremeteut van je kommetaar!"

"Assik moch van de dokter zou ik je niet nodig hebben!"
Truus klemde haar tanden op elkaar en zo kwamen ze veilig bij het ziekenhuis. 

Bij de portier hoefde ze niks te vragen, er stoven meteen twee stevig gebouwde mannen op haar af.
"Mevrouw Hobbema?"

"Allang niet meer, mijn man is al vijftien jaar dood. Zeg maar Truus!"

"We nemen u nu mee naar de bloedafname. Eén prikje maar, het doet geen pijn!"

Truus ging braaf mee, maar wat deed Johan in haar kielzog?

"Ga jij nou je bakkie leut halen, Johan, dan rij je op de terugweg misschien wat veiliger!"

"Ik heb nog steeds maar één euro van je gehad. Daar ken ik niks mee."

"Hoort meneer bij u?" vroeg één van de Herculessen die haar bij beide armen vasthielden.

"Nou, wat zal ik zeggen... hij heeft me hierheen gereden, maar verder heb ik niet zo veel met hem!" sprak Truus ondankbaar.

"Nou, je hoort het. Moeven, man, opkrassen, wieberen!" *

Truus werd ingeleverd bij de prikkelines, in een hokje gelaten waar ze een arm moest blootmaken
(wat nog een heel gedoe was vanwege die dikke trui die ze aangetrokken had)
en haar bloed werd deels overgebracht in daartoe gereedstaande flesjes.

Omdat ze het nogal warm had vergat ze de trui weer aan te trekken,
zodat één van de dames haar prikgerei even aan de kant schoof
en een sprintje trok naar de lift waar Truus en haar arrestatieteam al stonden te wachten.

De hulk aan haar linkerarm was wel zo goed om het kledingstuk even vast te houden
en zo togen ze naar de afdeling ouderengeneeskunde, waar een verplegende onze heldin in ontvangst nam.

"We beginnen met tekenen!" zei de dame vriendelijk. Truus mocht aan een tafeltje gaan zitten en kreeg papier en potlood.

"Teken eerst maar eens een klok!" klonk de instructie. Truus tekende een keurige rechthoek. Met helemaal niks er in.
Wij weten hoe dat komt, maar de verpleegdame niet natuurlijk.

Nou, eens kijken hoe dat afloopt! 

* Wieberen komt uit het Hebreeuws en betekent zo iets als vluchten, wegwezen.
Vanuit het Jiddisch is het in het bargoens, de boeventaal terecht gekomen.

- HiH-11/2015 - tekst geplaatst met toestemming van de auteur