Truus heeft een zere duim ~ 08/11
Truus is een Amsterdamse van 81 jaar.

Erg lang blijft Truus niet in dat donkere kamertje.
Zodra ze de stevige heren heeft horen voorbij stampen
doet ze muisstil de deur van die verduisterde kamer open en sluipt de andere kant uit.
Gelukkig heeft het ziekenhuis vele gangen en verdiepingen,
dus zo zou ze heel lang ongevonden kunnen blijven, maar ze wil haar trui terug en ze wil lunchen. 

In de rij bij de bar van de kantine staan wel meer oude vrouwtjes op hun beurt te wachten
en ze knoopt een gezellig praatje aan met een leeftijdsgenote, die gaarne uitweidt over al haar kwaaltjes.
Niemand die haar daar ziet staan babbelen houdt haar voor een eenzaam en verward oud vrouwtje,
zelfs als de stevige heren na ongedane zaken weer gaan klaverjassen
valt dat oudje dat gezellig zit te kletsen twee tafeltjes verder hun niet op.

Dan stevent de ondervraagdame binnen en gaat in de rij bij de bar staan.
Truus neemt uitgebreid afscheid van haar tafelgezelschap en loopt naar de lift.
Ze drukt op de knop voor de juiste verdieping en sloft naar het ondervraagkamertje,
en daar trekt ze behaaglijk haar trui weer aan.
Als ze weer naar buiten komt ontmoet ze een aardige jongedame.
"Kunt u vinden wat u zoekt, mevrouw?"
"Ja hoor, ik heb mijn trui weer!" laat Truus zich ontvallen,
en ze ziet een blik van herkenning oplichten bij de aardige jongedame.

"Zag ik u vanmorgen niet bij mijn collega? Dan moet u ook nog even met mij mee voor een paar testjes."
Met een gevulde maag is Truus wat geduldiger dan vanmorgen
en ze doorstaat de proefjes met lampjes, lettertjes, koptelefoontjes en gekietel met veertjes geduldig.
Dan moet ze aan een rij flesjes ruiken.
"Ik ruik er niks an, het enige wat ik ruik is zo'n enge ziekenhuislucht.
Van een hele goedkope werkster met zo'n fles bruin spul."
De jongedame begrijpt er niet zo veel van, want die negeert die eeuwige lucht van ontsmetten al lang.
Er komt weer een minnetje op het formulier, dat ze op het kamertje er naast is gaan halen.

"Nou zal ik eens kijken of onze knappe dokter al weer aanwezig is. Niet meer weglopen, hoor!"
Truus blijft gedwee zitten, want ze is aan het piekeren hoe ze weer thuis moet komen nou Johan hem gepiept is.

Bent u daar ook zo benieuwd naar? 

- HiH-11/2015 - tekst geplaatst met toestemming van de auteur