lag het aan zijn naam? Gent, 2013

"Vijftien keer heeft hij het moeten vragen." (15 !)
Maar gisteren heeft ze dan toch 'ja' gezegd, in het Gentse stadhuis.

                     

Een dag voor haar 88ste verjaardag traden Jenny (Jeanine) Uytterhaeghe en Dorsan Maebe
na een relatie van 47 jaar alsnog in het huwelijk. Daarmee is Jenny de oudste Gentse bruid ooit."
De 15^de keer pas zei ze Yes. Wat zei ze de 14 vorige keren dan? : maybe, Maebe!
Zeg nu zelf, die naam vráágt toch om dat woordspelletje.

Geen spandoek in de lucht, geen taart met een verborgen verlovingsring en zelfs geen knieval
overtuigden Jeanine na 44 jaar tot die langverhoopte JA.
"Wij zaten gewoon in de zetel, televisie te kijken. Ik dacht: ik probeer het toch nog eens. En voilà", gniffelt Dorsan.
"'Stop maar met zagen', reageerde ze. 'Want ik ga het doen.' En zo was het beklonken."
Het herfsthuwelijk komt bijna een halve eeuw na hun eerste ontmoeting.
Jeanine, toen een jonge weduwe van 43 met zes kinderen, baatte in Gent Café Bellevue uit.
In 1968, het jaar van de 'Summer of Love',
zwaaide daar de negen jaar jongere Dorsan binnen om broodjes en pistolets te leveren.
De Gentse stak niet onder stoelen of banken dat ze de gescheiden dertiger, die zelf al één kind had, wel zag zitten.
"En ik vond haar ook meteen een zeer schone madame", benadrukt Dorsan.
In 1969 gingen de twee samenwonen en kregen ze samen nog een kind, maar trouwen kwam er niet van.
"Ik had al een scheiding achter de rug, maar toch verlangde ik ernaar om met Jeanine die stap te zetten", vertelt Dorsan,
volgens hun dochter de meest romantische van de twee.
"Maar telkens ik het haar vroeg, begon ze te lachen. Of ze omzeilde de vraag.
En dus borg ik die trouwplannen weer een tijdje op. Ik heb wel vijftien aanzoeken gedaan. Tot - eindelijk - die ene JA."

 En nu weet Jeanine zélf niet meer waarom ze zo lang de boot heeft afgehouden. "Ik zag er de noodzaak niet van in.
Nóóit hebben wij destijds ook maar één opmerking gekregen dat wij ongetrouwd samenwoonden.
Maar toen Dorsan onlangs met hartproblemen in het ziekenhuis belandde, ben ik toch beginnen na te denken.
Ik ben al zo lang bij Dorsan en toch kan ik hem nog altijd niet echt mijn man beschouwen.
Daarom heb ik dan toch maar JA gezegd.
En ik heb er nog geen moment spijt van, al zullen ze op het stadhuis wel raar opkijken: 'Zie die twee ouwkes eens doen'.
Ach, daar trekken wij ons niks van aan." © 2013 Het Laatste Nieuws

En ze trekt het zich sinds 1968 al niet aan. Een straffe Medam! 

m - EZW-09/2013 - https://www.nieuwsblad.be/cnt/dmf20130927_00763929