Vandaag is het duidelijk mijn dag niet.

Vanmorgen zei LM dat ik de frigo op een kier had laten staan. Onvergeeflijk, vind ik van mezelf.

In de voormiddag stond het deksel van de snelkookpan te dansen omdat ik het niet dicht gevezen had.
Al 45 jaar gebruik ik dit model en vandaag vergeet ik het deksel vast te zetten?

En toen ik zojuist de link naar een YouTube filmpje controleerde merkte ik pas na de vierde zin dat ik
de koptelefoon niet aangesloten had. Ik had het ding wel op mijn hoofd, en op mijn oren, maar ik vond
dat de klank wel erg veraf klonk. Ondertussen toeterde de tekst door de luidsprekers in de oren van LM.

Drie blunders in één voormiddag? Voor de rest van de dag blijf ik overal af, ik wacht wel op morgen.

Het is een verademing wanneer men een goed excuus vindt om verder niks te doen.
Het staat gelijk met een toestemming. 'k Heb al dingen in die trant gelezen, dat zo eens een keer
niksen en lummelen gezond is voor het brein. Wel, ik geloof dat direct.
Voor welk deel van de hersenen het gezond is, weet ik niet meer. 'k Denk voor het achterhoofd.
Niet voor de kleine hersenen, maar voor het achterhoofd.
Want dat zou de broedkast zijn van de creatieve ideeën, daar kiemen de zaadjes.

'k Ken mensen die ooit van niksen, afgewisseld met lummelen natuurlijk,
een actief fitnessprogramma gemaakt hebben. Zij zullen nu zeer gezonde hersenen hebben.
Wat zeg ik? Zij zijn ondertussen waarschijnlijk genieën.

m– HiH-08/2016, herwerkt – met dank aan NVDL