Deze etappe voert door de schilderachtige, met wijngaarden begroeide heuvels van de Rioja. Elke heuvel, zoals de Roelandsberg, heeft hier een eigen geschiedenis.
Vanmorgen hadden we druilige regen, we komen heel vroeg aan, 10.30 uur. De auberge gaat maar open om 14 uur. We kunnen ondertussen onze schoenen afwassen, die zijn heel vuil van de gele modder waar we doorheen moesten. Er zijn nog veel pelgrims die stoppen, anderen gaan nog 6 km verder naar Azofra.
Vandaag gaan we door de wijngaarden van de Rioja, we zijn terug vol goede moed op stap. Na een paar km stappen stoppen we aan een huisje, een dame geeft samen met haar moeder koffie, thee of chocomelk, toasten met boter en confituur. Men geeft zoveel geld als je zelf wilt.
Ieder voorbij stappende pelgrim stopt er, het kopje koffie smaakt ons zalig. Na 8 km komen we aan in Logrono en bezoeken er de kathedraal. Anne-France is ook in de kerk en als we buiten gaan doet ze ons een teken : ze wil van ons beiden nog een foto nemen, we zien elkaar reeds van het begin en gingen een paar keren samen eten op restaurant. Na het nemen van een foto komt er een man op ons af, een Spanjaard, en hij offreert ons een koffie bij hem thuis vlak in de buurt. Een Duitse dame staat naast ons en hij nodigt haar ook uit. Het huis, La Belcada, is een soort vergaderhuis. Het is prachtig. We blijven er een half uurtje, drinken een lekkere koffie en de man laat ons het huis zien.
Daarna stappen we verder door Logrono, via een mooi meer en door wijngaarden komen we aan in Navarette.
Deze morgen om 6 uur opgestaan en om 6.40 uur zijn we reeds op weg. Er zitten een paar pittige hellingen en afdalingen langs loszittende stenen in. Deze nacht heb ik goed geslapen, de eerste maal, misschien kwam het door de hoestsiroop die ik nam, ik heb nog altijd last van mijn verkoudheid, mijn voeten doen ook nog altijd pijn, maar dit is zeker bij iedereen zo.
Om 11.40 uur kwamen we reeds aan, de auberge was nog niet open en we moesten wachten tot 12 uur, er kwamen maar steeds meer mensen bij. In de herberg zijn het stapelbedden van drie, Herman en ik slapen gelukkig beneden.
Vandaag laten ze om 13 uur stieren los in de straten, gelijk in Pamplona maar minder groots. Rond 17 uur gaan we het centrum in en zie we twee Duitse meisjes toekomen die deze morgen voor ons vertrokken zijn, ze vinden geen slapen meer, alles is volzet. Het is feest in het stadje, het is precies een zomercarnaval en in een arena laten ze een jonge stier los, jonge lui jennen hem en moeten hun lijf redden.
Doordat het stadje in feest was waren veel restaurants gesloten maar we vonden er toch een en moesten meer dan normaal betalen omdat het feest is.
We hadden een ontbijt besteld, maar veel stelde dit niet voor. Om 6.45 uur waren we reeds op stap. Twee jaar geleden kwam er uit de muur aan het klooster van Irache nog wijn uit, maar nu is het alleen nog water. Het is de mensen hun eigen fout, sommige vulden ganse flessen met wijn, dit was dus niet meer proeven.
Vandaag was het niet zo warm als de vorige dagen, maar ik vond het een erg vervelende weg: heuvel op, heuvel af, ik zegde tegen mijn echtgenoot dat dit mijn kl begon uit te hangen.
Om 12.30 uur komen we aan de pelgrimsherberg, hier zijn het Vlamingen die dit beheren. Om 15 uur breekt er een onweer los, iedereen is binnen, het is hier best gezellig met al die verschillende nationaliteiten en verschillende talen. De pelgrims vertrekken steeds maar vroeger om toch op tijd slaapgelegenheid te vinden.
Deze avond nemen we samen met de Fransen en een Italiaan terug een pelgrimsmaaltijd.
In het algemeen eenvoudige, goede paden.Weinig hoogteverschillen.Vandaag starten we terug om 6.30 uur, het is nog donker.In een bar nemen we om 8 uur ons ontbijt.De weg is wat gemakkelijker dan gisteren, het is niet zoveel bergaf.Om 13.15uur komen we in Pamplona aan.We installeren ons in een kamer met drie stapelbedden, we zitten met een internationaal gezelschap, nl. een Française (kanppe vrouw van rond de 40 jaar, Anne- France), een Nieuw-Zeelandse, haar man een Deen, een Australische en wij twee Belgen.Herman doet hier een e-mailtje naar Ester, onze kleindochter.
Na een douche verkennen wij de stad, ik ben moet en na eerst een lekker pintje te hebben gedronken in een cafeetje, ga ik terug naar de pelgrimsherberg en laat het verkennen van de stad aan Herman over.s Avonds gaan we lekker eten met het Frans koppel uit Lyon (Jacques en Gisèle) en de Française Anne-France.Er is heel veel volk op straat, er is een openlucht concert.Het is nog 32°.
Vandaag veel stijgen en dalen over onverharde weggetjes en paden.
Vandaag was het terug heel warm, s avonds nog 29°.
Ik heb deze etappe reeds twee jaar geleden gedaan, maar heel veel herkenningspunten had ik niet. Het dorpje Maneru en Cirauqui herkende ik goed. Ik vond het vandaag terug lastig, in het bijzonder het stukje Romeinse weg, de stenen deden pijn aan mijn voeten.
Estella is een redelijk groot stadje, we kwamen er aan om 13.30 uur. Rond 16 uur was de refuge terug reeds volzet. Na de gebruikelijke douche bezoeken samen met het Frans koppel de stad. s Avonds gaan we terug met de drie Fransen gaan eten. Om 21 uur lag ik in bed, het was nodig, ik heb een verkoudheid en ik ben erg moe.
Donderdag 7/9/06Roncesvalles via de Passo Erre naar Zubiri 24 km Om 6 uur staan we op en maken we ons klaar, om 6u30 vertrekken we.Het is nog donker maar Herman heeft een goed licht op zijn voorhoofd.Om 7 uur nemen we in een bar langs de weg ons ontbijt.Voor onze pic-nic hebben we nog over van gisteren.We komen onderweg dikwijls dezelfde mensen van gisteren tegen.Ik heb spierpijn aan mijn billen, maar na een tijdje stappen verbetert het maar nu begin ik last te krijgen aan mijn rechterknie en ik doe daar nu mijn knieband aan.Het is een steile, oneffen afdaling naar Zubiri.Ik moet het voorzichtig doen voor mijn knie.
Wanneer we aankomen in Zubiri is de eerste refuge vol, de tweede refuge is van de gemeente en samen met een Frans koppel uit Lyon, die in dezelfde gîte van ons waren in S.J.P. de Port vinden we voor ons 4 nog plaats, het is er stampvol, de volgende pelgrims moeten in een sportzaal op resorts slapen.Ik onderzoek mijn voeten en ik heb een paar blaren, hopelijk heb ik er morgen niet te veel last van.s Nachts is er onweer.Het was heel warm.
Om 5u45 doet onze buur Louis ons naar het station in Aalst. We rijden naar het Zuidstation in Brussel en nemen daar de T.G.V.-trein die naar Bordeaux in Frankrijk rijdt. Stipt om 7u03 vertrekt de trein. Na 6 uur rijden komen we aan in Bordeaux, daar hebben we 10 minuten de tijd om de T.G.V. naar Bayonne te nemen. Het lukt ons en na twee uren rijden komen we aan in Bayonne. Daar nemen we een boemeltrein die ons naar St. Jean Pied de Port brengt, we doen daar één uur over. De trein zit vol met pelgrims, allen met een grote rugzak. Herman heeft onze kamer gereserveerd en hij kent de weg daar naar toe (hij heeft er reeds vroeger geweest).
Een vriendelijke Hollandse dame verwelkomt ons en geeft ons fris water. Het is er heel netjes, we hebben een kamer voor drie personen, er slaapt nog een fransman bij ons. Het is geweldig warm en ik ga samen met Herman nog een zonnehoedje kopen.
Daarna kopen we onze Créanciale (pelgrimspas), het huis is rechtover onze gîte en daarna nemen we een lekker stortbad.
We logeren in de gîte samen met nog een 18-tal gasten en samen nemen we een lekker avondmaal. De gasten bestaan uit Fransen, Nederlanders, Canadezen, Brazilianen en wij, twee Belgen.
Woensdag 6/9/06 Van St. Jean Pied de Port via de pas van Cisa naar Roncesvalles. 26 km
We nemen een stevig ontbijt en de uitbaatster maakt onze pic-nic klaar. Om 7 uur starten we onze Camino Francés . Het wordt heel warm, 35°, we doen beiden ons best om veel water te drinken. We drinken zeker wel 3 liter. Voor mij wordt het zeer moeilijk, de weg is lang en inspannend, het is een langdurende stijging over gedeeltelijk geasfalteerde wegen, verder onverharde weggetjes en korte gedeeltes over voetpaden. Het laatste 1 ¾ uur moeten we afdalen, het is redelijk stijl en ik krijg last van mijn knie. Ik doe mijn knieband aan maar het gaat toch nog moeilijk. Ik heb schrik dat mijn knie helemaal gaat blokkeren. Ik ben heel snel moe, met een rugzak van 8 kg + water de Pyreneeën oversteken is geen lach (voor mij toch).
Bij het binnenkomen van Roncevalles raak ik Herman nog verloren. Ik had de Sint Jacobs schelp niet gezien en ik was een gele pijl gevolgd. We hebben elkaar toch nog terug gevonden. We slapen in een heel grote slaapzaal. s Avonds om 19 uur nemen we een pelgrimsmaaltijd (lekkere forel) en om 20 uur wonen we een pelgrimsmis bij (met 5 priesters).
