Omdat mijn hobby nu eenmaal "schrijven" is, plaats ik regelmatig korte verhalen op een site die met schrijven te maken heeft, namelijk "schrijven-on-line".
Misschien zijn er op seniorennet mensen die op het seniorennet naar leuke of interessante stukjes proza op zoek zijn.... dus heb ik het plan opgevat om regelmatig een kort verhaal te plaatsen in de hoop deze personen enkele minuten leesgenot te verschaffen en wie weet zit er een "van gedachten wisselen" in .
De korte verhalen zijn gebaseerd op een wekelijkse opdracht. In onderstaand stukje was de opdracht om iets te schrijven over de invloed van geuren op het menselijk gedrag.
Sinds enkele weken ben ik een dienstmeisje. Mensen herkennen dienstmeisjes aan de witte kap die hun haar bedekt en hun gezichtjes grotendeels verbergt. Door een ongeval is mijn vader die tegelschilder was, blind geworden. Het besluit om mij van school te halen doet mijn ouders veel verdriet, maar als de honger een metgezel aan tafel wordt, worden de kinderen ingezet als kostwinner. In onze stad Delft woont een beroemde schilder, Johannes Vermeer. Zijn meesterwerken hangen nu in musea al over de wereld en zijn miljoenen waard. In de tijd dat ik in zijn huis de nederigste positie innam, was het moeilijk voor hem om zijn groeiend gezin te onderhouden en om zijn stand op te houden. De welvarende bourgeoisie lieten hun echtgenotes door hem schilderen. Het was iedere keer weer spannend of de opdrachtgever tevreden was over het resultaat en hem de beloofde daalders uitbetaalde. Eén van mijn taken is naar de markt gaan. Om goede waren in te slaan tegen een redelijke prijs. Op mijn eerste koopdag weigerde ik de mij aangeboden producten. Ik rook eraan en constateerde dat de waren niet vers waren. De man was verbaasd over mijn gedrag want de vorige dienstmeid was niet zo kieskeurig geweest. Maar hij waardeerde mijn optreden. Met een knipoog liet hij zijn zoon betere kwaliteit brengen. Een aardige, jongeman met een gulle lach, met vriendelijke ogen, maar met handen die zijn beroep verrieden. Met mijn aangeboren gevoel voor schoonheid kijk ik liever naar de handen van mijn meester wanneer hij met zijn penselen prachtige vrouwen op het doek laat verschijnen. Mijn tweede taak is het atelier schoon houden. De laatste tijd mag ik hem helpen met het mengen van de verven. Ik houd van de geur die in het atelier hangt. Het doet mij de geur van de markt vergeten...
gebaseerd op het boek en de film “Het meisje met de paarlen oorbel”
De wekelijkse opdracht luidt om over de liefde na te denken en er een stukje over te schrijven. Op 14 februari is het Valentijnsdag, dus.......
In de opdracht moet een quote van de fameuze schrijver/filosoof Paulo Coelho verwerkt worden.
Valentijnsdag is de dag van de verliefden. Door een of andere duistere reden wordt mensen soms een roze bril op de neus gezet, waardoor ze zichzelf verliezen, op wolkjes beginnen te kuieren, elkaar diep in de ogen kijken, handjes beginnen vast houden om uiteindelijk onophoudelijk te gaan strelen en te kussen. Men vertoeft in de zevende hemel. Dit melig gedoe heeft niets te maken met de Liefde die Paulo Coelo ons voorhoudt, dunkt mij.
Volgens de deskundigen op het internet, is verliefdheid een dartel spel van hormonen en zijn verliefden het slachtoffer van chemische reacties. Nog volgens het internet is Valentijnsdag vooral in het leven geroepen om anoniem de verliefdheid aan de aanbeden persoon kenbaar te maken. Slimme zakenmensen sprongen mee op de kar, want mensen die met de roze bril rondlopen zijn een prachtig doelwit om geld uit de zak te kloppen... Wanneer de fase van het “handje-vast-houden” is overgegaan naar verdere intimiteiten, naar “samen-de-toekomst-tegemoet-gaan”, ja zelfs naar “voor altijd lief-en-leed-samen-delen”, tuimelt de roze bril van de neus en staat het nieuwbakken koppel op een vreemde dag plotseling met de voeten in de barre realiteit. Men valt uit de hemel of zoals Coelho schrijft: men ontdekt dat de hel in de hemel verstopt is geweest. Het dartel spel van de hormonen heeft er voor gezorgd dat er een nageslacht mee aan de ontbijttafel zit. Al hetgeen een mens in huis heeft aan energie, financiën en broedzorg, verdwijnt in de hongerige individuen die hun aanwezigheid permanent uitschreeuwen. Ja, en dan begint het grote spel. Het spel van Liefde met een hoofdletter. Het koppel neemt zijn verantwoordelijkheid op zich en probeert de ander en het kroost gelukkig te maken. Tussen hemel en hel ligt het terrein van de Liefde. Moeilijk maar waardevol. Moeilijk om over te schrijven.
Ik ben Cauwe Marijcke
Ik ben een vrouw en woon in Antwerpen (België) en mijn beroep is dichteres, schrijfster, astrologe, medium.
Ik ben geboren op 10/06/1936 en ben nu dus 88 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: astrologie beoefenen, met de tarotkaarten bezig zijn, lezen en studeren vooral over de kunst en psychologie, wandelen met de hond, veel in de natuur zijn en natuurlijk....interesse hebben en tijd maken voor mijn 4 kinderen, 4 schoonkinderen en 4 kleinkind.
Ik zou het prettig vinden om met gelijkgestemde zielen in kontakt te komen via dit modern medium.
Verder schrijf ik graag, maak ik af en toe een gedichtje en zou dat graag met mijn toekomstige blogvriendinnen en blogvrienden delen.
Ik ben Cauwe Marijcke
