Vandaag is er gelukkig niets speciaals gebeurd. Een gewone dag van het gewone leven in een ongewone stad, want dat is Antwerpen toch wel! Een paar keer met de hond gaan wandelen en op de Meir, bij de fontein Lange Wapper, heb ik even stilgestaan om de hond te laten genieten van het bruisende fonteinwater. Er is altijd wel een Japanner of Chinees met het fototoestel in aanslag om de capriolen van Chiara vast te leggen. Met een kletsnatte hond naar de kantkloswinkel gegaan om een kaartje met daarop de kathedraal in kant, te kopen. Mijn familie is dol op die mooie kaartjes. De mevrouw in de winkel keek zuinig naar mijn nat huisdier, maar Chiara gedroeg zich voorbeeldig en bleef netjes op de mat zitten. Ik zou naar het bosgrondje kunnen gaan, maar het weer is niet je dat en ik vind het rondslenteren in het oude stadscentrum van de stad aan de stroom best gezellig. Afgelopen zondag was het Monumentendag, het zonnetje scheen en samen met een vriendin heb ik een paar mooie interieurs gezien. Het thema was wonen en ja, we hebben prachtige woningen mogen bekijken; van binnen en van buiten. Sinds ik mijn woning heb verkocht en in een mobilehome woon, heb ik het soms best moeilijk. De hang naar een "gewoon nestje" blijft, maar de vrijheid die het leven in de Moby biedt, is zo aantrekkelijk, dat ik er nog niet toe kan komen mijn vrijbuitersleventje op te geven. Bovendien heb ik veel meer vrije tijd. Een huis onderhouden vraagt veel tijd en energie. Maar ja, een huis is ook een statussymbool, hè? Op astrologisch vlak is een mens dan in het dierenriemteken van de Steenbok aanbeland. De behoefte aan respect, aan zekerheid en degelijkheid. Streng voor zichzelf en voor anderen. Eindelijk, eindelijk is een mens aangekomen in het teken Steenbok; dat geef je toch niet zo gauw op! In Ram begint een mens aan het avontuur dat "leven" heet; in Stier beseft hij dat er gewerkt moet worden voor het dagelijks broodje (en de rest); in Tweelingen leert hij dat iedere mens anders in elkaar steekt; in Kreeft ervaart hij emoties, zeker familiale emoties; in Leeuw wordt hij een persoonlijkheid die graag de lakens uitdeelt; in Maagd wordt hij weer nederig en beseft hij dat het leven geven en nemen is; in Weegschaal tracht hij met een partner op te trekken; in Schorpioen verbijt hij zijn tranen omdat alles niet gaat zoals hij wil; in Boogschutter ziet hij eindelijk in dat het leven een groot raadsel is en in Steenbok is hij zover dat hij zich "settelt", er zich bij neerlegt dat het leven geen "lolletje" is en daar zit ie dan. Hij onderhoudt het gazon en zij doet de was en de plas. Ben je alleen achtergebleven, wel dan doe je het allemaal alleen... Het verlangen naar verandering onderdrukt men vanwege de omgeving, de buren, de familie, om de goede naam te behouden. Het teken Waterman = vrijheid, gelijkheid, broederschap, tja, dat zijn mooie woorden. Maar zou jij de deur van je mooie villa openzetten om je "broeder" binnen te laten? In principe moeten wij allemaal, hier in ons landje onze bezittingen delen met de broeders en zusters die het met minder moeten stellen. Ik vraag mij af of onze ministers dat ook doen? Zetten zij hun voordeur wijd open? Eten zij er een boterham minder om? Hebben zij angst voor een piepklein pensioen dat dikwijls veel kleiner is dan de som die een "broeder of zuster" ontvangt? Er zijn grote zielen die vrijwillig afstand doen van hun teveel. Je schijnt er gelukkiger mee te worden. Bij mij was het "het lot" dat mij heeft gedwongen de materiële wereld grotendeels achter mij te laten. Schoorvoetend ben ik het teken Waterman binnengegaan; het moest! De beloningen zijn o.a. de momenten in het bosje, als de ochtendnevels zich door de sparren boren en de vijver tot een sprookjesvijver omtoveren. Ik ben in die stralen gaan staan en heb er mijn handen aan gewarmd, in de hoop dat de warmte tot in mijn hart zou komen en.... het lukte. Grootse ogenblikken in de energie van de vrije Waterman; diezelfde grootse ogenblikken wanneer ik met een kletsnatte hond door de straten van Antwerpen dwaal. Gelukkig, tot het heimwee naar het vroegere leven toeslaat. In de energie van het volgende en laatste dierenriemteken, dat van de ootmoedige Vissen moet een mens alles loslaten; zijn aardse bezittingen, zijn familie, zijn ideeën, zijn hond, zijn bosgrondje, zijn zonnestralen, zijn verleden, zijn heimwee. In het teken van de Vissen gaat de mens terug op in de kosmische energie. Hij wordt een stofje in de ochtendnevel. Nee, laat mij dan voorlopig nog maar even strompelen in het teken Waterman; het zal wel wennen zeker?
Ik ben Cauwe Marijcke
Ik ben een vrouw en woon in Antwerpen (België) en mijn beroep is dichteres, schrijfster, astrologe, medium.
Ik ben geboren op 10/06/1936 en ben nu dus 88 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: astrologie beoefenen, met de tarotkaarten bezig zijn, lezen en studeren vooral over de kunst en psychologie, wandelen met de hond, veel in de natuur zijn en natuurlijk....interesse hebben en tijd maken voor mijn 4 kinderen, 4 schoonkinderen en 4 kleinkind.
Ik zou het prettig vinden om met gelijkgestemde zielen in kontakt te komen via dit modern medium.
Verder schrijf ik graag, maak ik af en toe een gedichtje en zou dat graag met mijn toekomstige blogvriendinnen en blogvrienden delen.