Wie vooruit wil kijken naar zijn nageslacht, moet ook achteruitkijken naar zijn voorgeslacht.
Edmund Burke
Over mijzelf
Ik ben Ida
Ik ben een vrouw en woon in Beringen. Mijn geboorte-dorp is Lummen (België) en mijn beroep is Gepensioneerd.
Ik ben geboren op 28/01/1943 en ben nu dus 82 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Stamboom maken van de familie, bidprentjes verzamelen en reizen..
Ik ben gehuwd met André in 1965. Samen hebben we 2 lieve dochters en schoonzonen en 5 schatten van kleinkinderen. (2 meisjes Lieze en Marie en 3 jongens Jannes, Jesse en Nico) Ik hou van gezellig samenzijn met familie en vrienden.
Ludovicus (Louis) Schoofs °09.10.1882 Lummen +27.02.1944 Diest
Gehuwd te Lummen op 02.01.1909 met
Maria Mathild Mathilde Luts °11.01.1882 Lummen +09.07.1926 Lummen
Onze ouders
Henricus (Henri) Maris °10.03.1906 Lummen +27.10.1982 Tienen
Gehuwd te Lummen op 08.11.1930 met
Maria Adeline (Adeline) Schoofs °22.10.1909 Lummen +18.11.1997 Linkhout-Lummen
Nostalgie Het ouderlijk huis!
50 jaar geleden zag onze familie er zo uit !
Uit de oude doos....
09-11-2005
Moeder
Moeder ...
Als je een moeder hebt ben je gelukkig, ook al is ze soms boos en nukkig. Vaak hoor ik iemand roepen: "Wat heb ik een vervelende moeder!" Maar als jij je moeder hebt verloren, ga je je aan die woorden storen. Want dan kun je alleen nog maar dromen over dingen die nog konden komen. Dus voor ieder die nog een moeder heeft... Laat haar merken dat je om haar geeft !
Ida
Ons moeder overleed op 88-jarige leeftijd op 18.11.1997 te Linkhout-Lummen
Op 8.11.1980 vierden we het Gouden Huwelijksfeest van onze ouders !
Dit zongen we met z'n allen :
Deze dag is een mijlpaal in ons leven, deze dag, die blijft ons altijd bij. Deze dag zal ons veel vreugde geven, geluk en vreugde voor jou en mij. Een dag als deze, komt maar één keer, een dag als deze, vergeet je nooit meer. Deze dag is een mijlpaal in ons leven, deze dag, die blijft ons altijd bij.
De achtste november, een hij en een zij, een wagen versierd met rozen, de zon scheen zo blij, de achtste november, die dag door hun beiden gekozen. Ze werden voor altijd een paar. Het bruidspaar zei stil tot elkaar : Deze dag......
Een hij en een zij, gelukkig en blij, 't geluk was niet te beschrijven, de achtste november was 's avonds voorbij maar zal in herinnering blijven. Ze kusten elkaar na 't feest. Hoe mooi is die trouwdag geweest :
Deze dag is een mijlpaal in ons leven deze dag die blijft ons altijd bij.
In 't dorpje Lummen in de Larenstraat, staat een mooi huisje, waar 't gezellig is. Acht november komen we bijeen, om te zien hoe va en moe gelukkig zijn.
Hoe schoon toch de wereld voor 't gouden paar, dat is hier op aarde de hemel voorwaar !
Het werd een onvergetelijke dag voor ieder van ons ! Deze foto werd gemaakt binnen op de trappen van 't Gemeentehuis.
Ik kan niet vergeten, vader, niet vergeten... hoe ik als kind jou tegemoet liep, na je werk, je krachtige handen mij optilden op je schouders... heerlijk gevoel. Niet vergeten kan ik, de taal die jij sprak... het bekend' verhaal, vertellend over jouw vader en moeder, over je oudere broer en zusters over je schoolgaan tot elf jaar, daarna moest je reeds aan 't werk, over zondagsmensen in de kerk. Na de middag was 't jou kaartdag in de Larenstraat nr. 5 het huis waar ik geboren ben. Ik groeide er op en leerde er mijn les voor het leven... Vader zei:"Al wat je zelf kan maken moet je niet kopen". En... vader had gelijk!
Het 50-jarig bestaan van de gilde van Laren werd gevierd in 1954.
De viering werd ingezet op 4 juli 1954; Om 14u30 trok een folkloristische stoet "Laren voor 50 jaar". Met deze stoet wilde men Laren leren kennen zoals men er vijftig jaar voordien leefde en werkte. De stoet werd geopend door "het prille begin": de doop schoolbengels Communikanten Lotelingen Bruidstoet (zus Elza op foto hierboven) Op wandel De werkzaamheden Marktgangers Het overzicht is niet volledig. Men was er werkelijk in geslaagd 50 jaar terug te gaan in de tijd! De gilde groeide heel snel uit en men kwam tot besluit dat 't kleine Gildezaaltje niet meer voldeed en er werd gedacht aan 't bouwen van een nieuwe grotere zaal !
Vele Lummenaren hebben reeds de weg gevonden naar het Schulensmeer om te vissen, te roeien of om te surfen. Vele wandelaars hebben tevens het achtergebleven broekherontdekt. Het "Broek" was in het verleden voor de landbouwers en de veehouders een grote bron van inkomsten en de visvangst had er evenzeer zijn deel. In 1976 werden er niet minder dan 65 ha onteigend. Deze ha. bevonden zich grotendeels in Linkhout, nu deelgemeente van Lummen. Het meer is 2,8 km lang, 180m breed en 7 à 8 m diep. Het is een uitgesproken plaats voor waterrecreatie, maar ook wandelaars kunnen er terecht. Het grootste gedeelte dat nog ter beschikking zal blijven voor de landbouw is zeer rijk aan fauna en flora. Het Schulensmeer ontstond in de vroege jaren '70.
De naam "Laer" komt vrij veel voor in namen van Lummense gehuchten. (Goeslaer, Groenlaren, Laren en Mellaer) "Laer" zou betekenen: braakland, een uitgestrekte open plaats met gras en onkruid bezaaid. Het is wel niet met zekerheid te zeggen of de naam "Laer" teruggaat tot het Keltisch, maar hij wijst toch op een zekere hoge ouderdom.
Moeder, Roza, Hilde en Leen Moeder, Josee, Karin en Loretta Moeder, Josee, Heidi en Lisa Moeder, Adrienne, Patricia en Nele Moeder, Ida, Brigitte en Lieze
'God kon niet overal zijn daarom heeft hij moeders geschapen.
80 JAAR Wij feesten nu eenmaal heel graag dat is altijd zo al geweest nu nog steeds....
Hier greep uit de speeche van nonkel Miel:
Het begon al in 1909, toen ze bij Louis Schoofs een klein, lief, kindje kregen. Dat kleine, lieve wicht, groeide op, 't was een heerlijk zicht. In 1930, pas volwassen verklaard, zat ze al bij ne schone man voor de open haard. En door in die likkende vlammekes te kijken, moest ze voor de vurige liefde bezwijken. Haar hartje, en nog heel wat meer, dat schoot in brand. En door dat te blussen kwamen er kindertjes aan de lopende band ! Roza, Jules, Elza, Lucien, Louis, ze zat daar al met 5 op hare knie. En toen Josee, Adrienne, Ida, Simonne, Hermine en Marcel En toen zeiden ze : nu is 't gedaan, 'nu is 't wel ! Maar of ge 't gelooft of niet ook die kleine, magere sprietjes groeiden heel snel tot mooie vergeet-mij-nietjes! 7 zonder en 4 met pietjes.... En velen kwamen bij Henri en Adeline eens kijken, en 11 van die vreemden, die wilden niet meer wijken! .... zo werd de familie nog eens zo groot Maar toen schoten die 22, nog eens zo sterk, weer allemaal samen (allee 2 per 2) aan 't werk. d' Er kwamen elk jaar maar meer en meer spruitjes Sommigen met een bloesje, anderen met truitjes. Van die 28 kleine, kleinkinderen werden er al enkelen groot, en gaven zich al aan iemand anders open en bloot. En daardoor komt het dat de familie nog altijd vergroot En wacht maar moeder, 't is nog niet gedaan want 't spelleke begint van vorenafaan ...................... En als ge dadelijk in de bloemekes wordt gezet Dan moet ge daarvoor niet beginnen janken 't Is maar om U voor alles heel hard te bedanken! Uw schoonzoontje Mieleke, die brave baas.
Lummen, 22 oktober 1989
Dit is een verkorte versie van de prachtige brief!
45 Jaar geleden Maria Josée en Ida samen op de foto bij de Duizendjarige Eik.
Reeds bij de Druïden en de Kelten was de eik een heilige boom. Lummen bezit op 't grondgebied Mellaer 2 mooie exemplaren : de oude eik (ca. 1700 jaar oud en met een stamomtrek van 6.40m) en de jonge eik (ca. 350 jaar oud). In lang vervlogen tijden werd er onder deze bomen recht gesproken. De omliggende velden kregen de naam "Het Verbrand", omdat ter dood veroordeelden hier ofwel levend, ofwel na onthoofding of na ophanging werden verbrand. Op 8 maart 1940 werd de duizendjarige eik door Monumenten en Landschappen geklasseerd. In september 1973 ging de gemeente Lummen dan over tot de aankoop van de percelen waarop de eiken zich bevinden. In 1984 werd het "Domein Duizendjarige Eik" officieel geopend.
