Wie vooruit wil kijken naar zijn nageslacht, moet ook achteruitkijken naar zijn voorgeslacht.
Edmund Burke
Over mijzelf
Ik ben Ida
Ik ben een vrouw en woon in Beringen. Mijn geboorte-dorp is Lummen (België) en mijn beroep is Gepensioneerd.
Ik ben geboren op 28/01/1943 en ben nu dus 81 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Stamboom maken van de familie, bidprentjes verzamelen en reizen..
Ik ben gehuwd met André in 1965. Samen hebben we 2 lieve dochters en schoonzonen en 5 schatten van kleinkinderen. (2 meisjes Lieze en Marie en 3 jongens Jannes, Jesse en Nico) Ik hou van gezellig samenzijn met familie en vrienden.
Een man en een vrouw kijken televisie, wanneer de vrouw plots zegt: 'Ik ben moe en het wordt laat, ik denk dat ik maar eens ga slapen.' Ze gaat naar de keuken om het ontbijt voor morgenvroeg voor te bereiden, spoelt alle popcorn-schaaltjes uit, neemt vlees uit de diepvries voor het avondeten morgen, controleert of er nog cornflakes zijn, vult de suikerpot, legt lepels en zet schaaltjes op de tafel en zet de koffie klaar voor morgenvroeg.
Dan stopt ze de was in de droger, een nieuwe was in de machine, strijkt een hemd en naait er een knoop aan. Ze ruimt de kranten en het kaartenspel dat nog op tafel ligt op en legt het telefoonboek op zijn plaats. Ze maakt de wasmanden leeg en legt de handdoeken gespreid om te drogen. Ze geeuwt, rekt zich uit, en wanneer ze richting badkamer gaat, stopt ze bij het bureau, schrijft een briefje voor de leraar van haar zoon, legt er geld bij en neemt een boek mee dat op een stoel lag. Ze tekent een feestkaartje voor een vriend, schrijft er het adres op en plakt er een postzegel op. Daarnaast maakt ze ook nog haar boodschappenlijstje. Ze legt de kaart en het briefje naast haar tas en schrijft nog 3 dingenop het briefje die ze morgen nog moet doen. Ze gaat naar de badkamer, brengt een nachtcrème op haar gezicht aan, poetst haar tanden en doet haar nagels. Haar man zegt: 'Ik dacht dat je ging slapen!' 'Ja ga ik ook.'antwoordt ze. Ze vult de schaal met water voor de hond en zet de kat buiten, dan controleert ze of alle deuren dicht zijn. Ze loopt nog eens langs de kamers van de kinderen, geeft een hoestpastille aan het kind dat hoest, vervangt een lamp, legt de sokken in de wasmand en praat nog even met een van de grotere kinderen dat nog zijn huiswerk maakt. Eenmaal in de slaapkamer stelt ze de wekker in en legt haar kleding voor morgen klaar. Terwijl ze dit doet, zet haar man de televisie af en zegt doodleuk: 'Ik ga ook slapen'. Hij gaat naar de slaapkamer, stapt in bed en gaat slapen.
Doet dit alles je denken aan iemand die je kent??? Bovendien moet ze altijd mooi en sexy zijn, altijd lachen en goedgezind zijn en zeker niet chagrijnig!
Zo zie je maar wat voor een SUPERRAS wij vrouwen zijn!
Er leefde eens heel lang geleden een boertje werkzaam en tevreden, aan weelde was hij niet gewend, een spiegel had hij nooit gekend .
En eens toen hij aan het spitten was vond hij een stukje spiegelglas. Hij nam't in zijn vereelte hand 't zat onder't vuil en onder't zand.
Hij veegde't aan zijn broekspijp af en keek er in, en stond toen paf. Mijn vader zei hij, sapperloot, die is al vele jaren dood .
Mijn vader, och die goeie man, hij is het en hij kijkt me an . Hoofdschuddend stak hij 't in z'n zak, en bekeek het thuis op zijn gemak.
En hij begon te overleggen, wat zijn vrouw ervan zou zeggen. Ze was wat bazig zijn Katrien en zou er wel om lachen misschien .
En omdat hij daar zo bang voor was, verborg hij 't onder zijn matras. Maar telkens ging hij er weer heen. "Mijn vader," zei hij dan tevreên.
Dat wekte argwaan bij z'n vrouw die t hare er van weten wou, en zodra hij weer de deur uit was, zocht en vond zij 't spiegelglas.
Wat moet hij daarmee, peinsde zij, er moet iets niet in orde zijn! Zij wantrouwde zo haar goede Hein, dat ze 't omkeerde en keek, doch raakte toen geheel van streek.
Daar heb je 't nou, ik dacht het wel, er is een andere vrouw in 't spel. Mijn man, hij heeft geen hart in 't lijf, waarom houdt hij van zo'n lelijk wijf ???
In stilte vertrek ik voor een lange reis, maar ik ben niet alleen, in mijn geest neem ik jullie mee jullie allen die ik beminde vergeet mij niet.
onze oudste broer Jules echtgenoot van Adelia
Geboren te Lummen op 22 november 1933 en zachtjes van ons heengegaan in het R.Z. St.-Trudo campus St.-Jozef te St.-Truiden op 28 februari 2012
Sterven doe je niet ineens, maar af en toe 'n beetje. En alle beetjes die je stierf, 't is vreemd, maar die vergeet je. Het is je dikwijls zelf ontgaan, je zegt ik ben wat moe. Maar op 'n keer ben je aan je laatste beetje toe.
Toon Hermans (Tekst bidprentje)
Wij hebben afscheid genomen van onze broer op zaterdag 3 maart te Linkhout-Lummen.
.Nadat we zussen, broers en familieleden onze "Nieuwjaarswensen" hadden overgemaakt, begonnen de voorbereidingen voor het feest.
Met z'n allen was de klus vrij snel geklaard om er voor onze kinderen en kleinkinderen een gezellig en aangenaam weerzien van te maken.
Eenmaal de tafels gedekt waren wij ook toe aan een drink
en zoals je kon zien werd er alvast een glaasje gedronken op het "nieuwe jaar !"
En terwijl we de eersten al mochten verwelkomen werden al enkel foto's gemaakt om deze dag vast leggen.
Blije gezichten en daar een drankje bij.... wat wil je nog meer ???
Wat een drukte... En je mag zeker niemand vergeten om "een gelukkig nieuwjaar" te wensen !!!
Het is altijd een blij weerzien en fijn om weer even bij te praten
want velen van onze nichtjes en neefjes hebben elkaar niet meer gezien sedert vorig jaar.
Alles stond netjes klaar in de koele berging.... klaar om geserveerd te worden.
En dan aan tafel, want ondertussen hadden we toch wel honger gekregen.
Smakelijk eten !!!
Het bleef echt niet bij eten alleen hoor....
en maar uitleggen en lachen maar er werden vast ook serieuze gesprekken gevoerd
Je kon zo zien dat groot en klein, jong en oud,
dat iedereen maar dan ook iedereen ervan genoot
zo weer eens samen te zijn met z'n allen. Dit is Leon het zoontje van Ben & Marie Dit zijn mijn 5 schatjes van kleinkinderen
Ben & Marie en de kleine Leon Jesse met Liam die zichtbaar genoot van de muziek
Mooi toch... beide foto's van die kleintjes
De jongeren bleven na het eten niet langer aan tafel ... nog een drankje of lekker buiten spelen want het was echt niet koud buiten
Een spelletje spelen... ze amuseerden zich allemaal.
Maar dan werd het weer tijd om huiswaarts te keren met de kleinsten
En wij, de vrouwen, mochten de afwas doen (met de machine nog wel) en de mannen de zaal opruimen !
Het was een aangename en fijne dag waar we allemaal zeker weer mooie herinneringen aan hebben overgehouden. En volgend jaar komt er weer een vervolg !!!
Aan diegenen die er nu niet bij waren... "we hebben jullie gemist" Hopelijk zijn jullie er volgend jaar ook weer bij !!!
Verbonden met elkaar met gevoel en een warm gebaar Er voor elkaar zijn is fijn dankbaar voor iedere dag dat we samen zijn Genietend leven zonder poespas ook wanneer het niet makkelijk was Familie en vrienden zijn kostbaar, maar vaak oh zo kwetsbaar Liefde, aandacht en houden van niets wat ons nog tegenhouden kan Onze band is hecht en sterk samen maken wij het ons levenswerk !!!
Alweer een nieuw jaar Valt het mee of wordt het zwaar ? Een vrolijk en gelukkig jaar Zonder zorgen weliswaar Dat wensen we elkaar Het wordt een nieuw begin We vliegen er weer in Met geluk en voorspoed Gezond en vrolijk Zien we 2012 tegemoet !
Voor de één is het werken Voor de ander is het stoppen Voor de één is het leven Voor de ander is het sterven Voor de één is het liefde Voor de ander is het verdriet. Eén ding weten we zeker wat het wordt... weten we gelukkig niet !!!
2011 is bijna vervlogen 2012 staat reeds voor de deur Een nieuw jaar met nieuwe dromen Alles krijgt een nieuwe kleur Veel geluk en vrede Veel liefde voor elkaar Aandacht voor je naaste Het wordt een prachtig jaar.
Jaarlijks worden wij, de 65 plussers - uitwijkelingen, uitgenodigd door de St.-Lambertus Gilde van Laren om er met hun Kerstmis te komen vieren in ons geboortedorp.
We werden verwacht om 13.00u om dan rustig een plaatsje uit te zoeken aan tafel. Voor ons niet moeilijk want broer Lucien en Magda hadden voor de familie al plaats voorbehouden.
Om 13.30u. een bezinningsmoment met Kerstteksten en -liedjes gebracht door het zangkoor van Laren.
In de keuken waren ze intussen druk in de weer.... want om 14.00u werd een lekkere diner geserveerd: Kalkoenrollade met kroketjes en assortiment van groentjes.
Na de maaltijd werden de nieuwkomers gefotografeerd
Zus Hermine Nichtje Lieve
Hermine & Jacques Lieve & Vic
.......... en deze ???
Virginie & Frans & Louis 3 flinke 80-jarigen Zus Roza ontbreekt... jammer ! (ook van de familie natuurlijk)
Even pauzeren...
en effen bijkletsen dan....
Animatie gebracht door Lucienne Tevenie
Liedjes uit de oude doos
Het viel blijkbaar bij velen in de smaak
want iedereen zong mee
Het was echt wel plezant
Daarna mochten we op het witte doek kijken naar de foto's van het vorig kerstfeest Altijd leuk om dat weer te zien !
En om het etentje af te ronden was er lekkere taart en koffie
En tenslotte de tombola om de kas te spijzigen
En om die fijne namiddag af te sluiten kreeg iedereen nog een kleine attentie.
Afscheid nemen en dan ging iedereen tevreden naar huis.
De thuisblijvers hebben toch weer een aangename namiddag gemist !!!
Ida
Met dank aan Alfons voor de mooie foto's die we doorgemaild kregen.
De meest levendige herinneringen van de voorbije kerstdagen gaan meestal niet over de gegeven of gekregen cadeautjes, maar over de geest van liefde, de speciale warmte van Kerstmis en de koestering van de kleine gewoontes van thuis !