Wie vooruit wil kijken naar zijn nageslacht, moet ook achteruitkijken naar zijn voorgeslacht.
Edmund Burke
Over mijzelf
Ik ben Ida
Ik ben een vrouw en woon in Beringen. Mijn geboorte-dorp is Lummen (België) en mijn beroep is Gepensioneerd.
Ik ben geboren op 28/01/1943 en ben nu dus 81 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Stamboom maken van de familie, bidprentjes verzamelen en reizen..
Ik ben gehuwd met André in 1965. Samen hebben we 2 lieve dochters en schoonzonen en 5 schatten van kleinkinderen. (2 meisjes Lieze en Marie en 3 jongens Jannes, Jesse en Nico) Ik hou van gezellig samenzijn met familie en vrienden.
Op school leren kinderen lezen, maar thuis leren ze wàt ze moeten lezen. Op school wordt ze geleerd hoe ze moeten denken, maar thuis leren ze wat ze moeten geloven !
Met mij is er totaal niets aan de hand, ik ben nog fit van lijf en verstand, Wel wat artrose in mijn heup en mijn knie. Als ik me buk, is het net of ik sterretjes zie. Mijn pols is iets te snel mijn bloeddruk wat te hoog. Maar ik ben nog fantastisch goed...zo op't oog
Met de steunzolen die ik heb gekregen, loop ik weer langs' Heeren wegen, kom ik in de winkels en ook weer op het plein. Wat heerlijk zo gezond te mogen zijn. Wel gebruik ik een censuur om in slaap te komen en over vroeger te kunnen dromen. Mijn geheugen is ook niet meer zoals het was en ik ben weer vergeten wat ik gisteren nog las. Ook heb ik wat last met mijn ogen en mijn rug raakt meer en meer gebogen. De adem is wat korter, mijn keel vaak erg droog. Maar ik ben nog fantastisch...zo op 't oog.
Is het leven niet mooi, het gaat zo snel voorbij, als ik kijk naar de foto's, over vroeger van mij. Dan denk ik terug aan mijn jeugdige jaren. Wilde ik een jas, dan moest ik heel lang sparen. Ik ging fietsen en wandelen,overal heen, en ik kende geen moeheid, zo het scheen. Nu ik ouder word,draag ik vaak blauw, grijs of zwart en ik loop heel langzaam, vanwege mijn hart. Doe het maar op uw gemak, zei de cardioloog. U bent nog fantastisch...zo op 't oog
De ouderdom is goud, ja begrijp me wel. Als ik niet kan slapen en dan tot honderd tel. Dan twijfel ik, denk ik of dat wel waar is en of dat beeld van goud niet een beetje raar is. Mijn tanden liggen in een glas, mijn bril op tafel, gehoorapparaat in mijn tas Mijn steunzolen naast het bed op de stoel. U weet dus wat ik met die twijfel bedoel. Trek niets in twijfel, zei de pedagoog. U bent nog fantastisch goed...zo op 't oog.
En 's morgens als ik ben opgestaan en eerst de afwas heb gedaan, lees ik het laatste nieuws in de krant. Ik wil toch bijblijven en naderhand doe ik van alles, eerst geef ik de planten water, de kamer stoffen doe ik later. Wel gaat alles wat traag heb na't eten wat last van mijn maag. Maar ik wil niet zeuren, want 't mag, dat is heel gwoon op je oude dag. Aanvaard het rustig zei de psycholoog. U bent nog fantastisch goed...zo op 't oog
Op 15 mei zijn we met enkele van de familie gaan fietsen in Hamont-Achel op uitnodiging van Alex en Adrienne.
Voor ons vertrek hebben we eerst lekkere soep met broodjes gegeten in Achel bij onze zus Adrienne.
Om 13.00u. zijn we dan gestart met fietsen.
We hebben ook een oude molen in werking bezocht en er werd uitleg gegeven door de broer van pastoor Vandeweyer van Lummen.
Er waren heel wat terrasjes en maar goed... we sommigen hadden veel dorst.
Zo werden we zelfs aangenaam verrast door het optreden van een groep muziekanten.
Na het fietsen zijn we eens lekker gaan eten te Achel in het restaurantje vlak bij ons Adrienne. Schoonbroer Jozef was ook nog nagekomen om samen met z'n allen gezellig te tafelen.
Deze foto's en de nodige uitleg kreeg ik toegestuurd van broer Marcel
Het maakt niet uit wat je gedaan hebt voor jezelf of voor de mensheid. Wanneer je niet terug kunt kijken op het geven van liefde en aandacht aan je eigen familie, wat heb je dan werkelijk bereikt ???
Waar is de tijd gebleven, toen je als baby in onze armen lag en dat mama je bij moeke achterliet. Die tijd vergeet je niet en nu is ze zowaar, al achttien jaar.
Daar was die onbezorgde tijd, het leren opgroeien, herinneringen, die wil je niet kwijt. Je wilt ze vasthouden voor altijd en nu is ze zowaar, al achttien jaar.
Het leren omgaan met allerlei beesten, dat is ze met de paplepel ingegoten, honden en konijntjes, niets was te bar, ze raakte nergens van in de war, en nu is ze zowaar, al achttien jaar.
Naar school gaat ze altijd met veel plezier, alle vakken leren en over mens en dier, in de academie kneden van papier, dat doet ze steeds met heel veel plezier en nu is ze zowaar, al achttien jaar.
Ook de liefde mocht niet ontbreken, probeert ze iedereen de loef af te steken, een knappe jongen aan haar zij, dat maakt haar hartje zo blij, en dat zowaar, al op haar achttien jaar.
Dat is toch een reden voor een feestje, vrienden kwamen huis en tuin versieren, om de jarige te plezieren.
Laten we daar nu op klinken en met zn allen een glaasje drinken !
Terwijl Lieze naar de tekenacademie was kwamen haar vrienden en vriendinnen "sieren" en haar verrassen... ze wist van niks... dacht dat iedereen op zaterdag zou komen.
Zelfs de regen hield haar vrienden niet tegen om hun werk af te maken zoals zij het wilden hebben.
Na even schrikken kwam Lieze met een blij gezicht haar vrienden tegemoed ... als eerste haar vriend Davy
omfelicitaties en kado'tjes in ontvangst nemen
Om de avond mee op te vrolijken kon de familie zeker niet ontbreken !
en natuurlijk ook even poseren
Het jonge volkje, gezellig bij elkaar, in de tent die in sneltempo werd opgezet nadat Lieze was vertrokken naar de tekenacademie
Het werd een vrolijke avond met een hapje en een drankje en een leuke babbel
Heel erg laat maakten ze het niet... want voor de meesten onder hen komen de examens eraan !
Maar het was vast en zeker een aangename onderbreking in deze periode.
