|
Een eigen plaats: de kerk
Ook bijzonder zijn de plaatsen waar de katholieke uitvaartliturgie wordt gevierd: de parochiekerken. Meestal niet zo comfortabel als splinternieuwe funeraria, maar wel vaak gebouwen die een bijzondere atmosfeer uitstralen en rijk zijn aan betekenis. Een kerk is op bijzondere wijze ‘Gods huis’: in haar architectuur, haar inrichting en symbolen. De verrezen Heer is er in zijn sacramentele gedaante ook permanent aanwezig. Mensen worden er in geloof verzameld, en komen er zo ook samen in lief en leed om alles wat het leven meebrengt te vieren: vreugde om nieuw leven, dankbaarheid om de liefde, rouw om verlies, volharding om met andere mensen samen te leven, in goede en kwade dagen.
Daarom vinden kerkelijke uitvaarten plaats in parochiekerken, en niet in crematoria of funeraria.
Wel kan op vraag van de familie in het crematorium, vooraleer het lichaam wordt gecremeerd - zoals op het kerkhof vooraf aan de teraardebestelling - een christelijk afscheidsgebed gehouden worden.
Eucharistie of woord- en gebedsviering?
Hoe verloopt dan een kerkelijke uitvaart in de parochiekerk? Ze vindt ofwel plaats in een eucharistieviering, ofwel in een woord- en gebedsviering. Beide zijn volwaardige vormen van kerkelijke uitvaartliturgie. Ook een uitvaart in een woord- en gebedsviering heeft een vaste structuur, maar omvat geen eucharistische dienst (geen eucharistisch gebed en geen communie).
In een aantal bisdommen kunnen de nabestaanden kiezen welke van beide vormen van kerkelijke uitvaart zij wensen. Voor mensen die minder vertrouwd zijn met de eucharistieviering is de keuze voor een woord- en gebedsviering meer aangewezen. Maar de keuze voor de eucharistie moet natuurlijk ook rekening houden met de beschikbaarheid van een priester als voorganger. Daarom zijn er ondertussen ook plaatsen waar de uitvaarten in de regel gebeuren tijdens een woord- en gebedsviering.
Indien de uitvaart plaatsvindt in een woord- en gebedsviering, zal de parochie de overledene ook gedenken tijdens een eucharistieviering op zondag. Daarin viert de Kerk de dood en verrijzenis van Jezus Christus en spreekt ze de hoop uit dat Hij ook de overledene zal wegvoeren uit de dood naar een nieuw leven bij God.
De naam van de overledene wordt tijdens die eucharistieviering daarom uitdrukkelijk genoemd.
Hoe jouw keuze laten respecteren?
Meestal zorgen de kinderen of naaste familieleden voor de regeling van een uitvaart.
Daarom is het goed om tijdig met hen te spreken over je verlangen naar een kerkelijke uitvaartviering.
Je kan je wilsbeschikking in verband met je eigen uitvaart ook schriftelijk vastleggen, en ze zelfs laten registreren bij de Dienst Bevolking van de gemeente waar je woont. In een speciaal formulier kan je aangeven of je kiest voor begrafenis of voor crematie, en of je kiest voor een katholieke of een andere plechtigheid. De uitvaartverzorger wordt dan geïnformeerd over deze laatste wilsbeschikking wanneer hij aangifte doet van het overlijden.
(Kerknet)
21-11-2018, 10:53
Geschreven door Parochie Sint-Martinus
|
