Het jaar dat ik 40 jaar geworden ben – een symbolisch getal in onze Bijbel – zal ik tot diaken gewijd worden samen met Gert en Henk.
In september 2015 begon ik met de studies aan het HIGW te Antwerpen. De liturgie en het kerkelijk leven interesseren mij al van in mijn kindertijd. Ik leerde kort hiervoor ook het abdijleven van naderbij kennen en plots voelde ik mij aangetrokken tot een religieus leven. Maar ik was ondertussen al wat ouder en had andere keuzes gemaakt en ik concludeerde dat ik als diaken een antwoord op mijn roeping kon geven.
In 2018 startte ik de opleiding pastoraal handelen. Op mijn vraag kreeg ik de kans om mensen die in armoede leven nabij te zijn. Ik ontdekte hierbij een andere kant van het pastoraat nl. de presentie. Andere pastorale stages deed ik in de parochies van Meerhout-Laakdal en bij de Witte Mol.
De opleiding was erg divers en we werden gevormd door ervaren mannen en vrouwen die ons veel bijbrachten omtrent het pastoraal leven, maar ze scherpten ons ook een identiteit aan: hoe we als pastor in de huidige maatschappij anderen nabij kunnen zijn. Het waren boeiende, maar ook zware jaren, want de studies en stages combineerde ik met een voltijdse baan als boekhouder, engagementen binnen kerkfabriek, centraal kerkbestuur, parochie en Samana Ziekenzorg. Dat laatste engagement kwam er misschien omdat mijn moeder (Mariette Slegers) tijdens mijn kindertijd ziek werd.
De mensen in armoede hebben mij doen beseffen dat nabijheid zo belangrijk is, maar mijn moeder heeft mij bijgebracht dat zorg heel belangrijk is. Haar sterfdag is voor mij erg bijzonder. Zij overleed op 10 augustus 2010, de feestdag van Sint-Laurentius, die als één van de eerste diakens oog had voor de armen en bovendien patroon is van de boekhouders. Een bijzonder moment tijdens een wijdingsviering is de litanie van alle heiligen. SintLaurentius wordt standaard opgenomen in de litanie, maar ik gaf hem toch voor de zekerheid mee als voorkeur.
Ik ben dankbaar voor ieder die ons begeleidde en voor wie mij ondersteunde op het thuisfront. Zonder mijn broer Jan – die ook mijn peter is – zou ik dit alles nooit gekund hebben. Dankbaar ben ik ook voor hen die interesse toonden in waar ik mee bezig was. In het bijzonder ook voor mijn supervisors en voor de geestelijke begeleider die mij een pastorale identiteit van nabijheid aanmaten(presentie).
Dankbaar ook voor al diegenen die mee de opleiding volgden, het waren ook bij de koffie boeiende gespreken over Kerk en maatschappij. Ik ben zeker ook de Norbertijnen van Postel dankbaar. Ik mocht bij hen aankloppen met mijn vragen. Ik kreeg ook van hen de kans om op zoek te gaan naar mijn roeping. Ik had een bijzondere band met pater Raynald Roeven, die op 7 november overleed. We gingen in augustus nog samen op bedevaart naar Scherpenheuvel. Hij was een minzame, zachtmoedige pater die altijd aandacht voor me had en erg nabij en begaan met me was. Hij zal straks mijn voorbeeld zijn van hoe ik als diaken wil zijn. Jammer dat hij dat niet meer kan meemaken.
Tot slot wil ik in gebedsvorm een samenvatting meegeven van de voorbereidingsavonden gericht op de identiteit van een diaken. Mag ik vragen om dit te bidden voor Henk, Gerten voormezelf. Het doet me trouwens erg veel plezier dat er een mooie afvaardiging vanuit onze pastorale eenheid in de kathedraal tijdens mijn wijding op 18 december aanwezig zal zijn.Dankjewel.
Heer, dat wij Uw roepstem mogen horen tot inhetdiepste van onszelf.
Dat wij met plezier en vreugde samen liturgie mogen vieren om nederig als teken van Christus’ liefde gezonden te worden, zodat wij met plezier en vreugde op weg mogen gaan om in de nabijheid van mensen authentiek te getuigen van Gods liefde in een gastvrije en solidaire gemeenschap en dat onze dienstbaarheid zo ook verkondiging mag zijn. Amen!
Jurgen Deckx
06-12-2022, 11:46
Geschreven door Parochie Sint-Martinus
|
