|
Ik wil graag dit artikel beginnen met een Bijbelse tekst: Hoe mooi zijn de voeten van degenen die goed nieuws brengen (Jesaja 52:8).
Als wij deze tekst lezen dan denken wij meestal aan geestelijken, mensen die Jezus en Zijn Kerk dienen door hun woorden en daden. Maar het gaat eigenlijk over alle mensen, niet alleen priesters en religieuzen, maar over iedereen die de woorden van Jezus letterlijk in daden omzet. Het gaat dus om u en mij die de noodlijdende mensen bijstaan of willen bijstaan. Ik vind het zeer belangrijk dat deze mensen appreciatie en aandacht krijgen van de medegelovigen, dat zij gewaardeerd worden voor hun goede werken. Wij kunnen als Kerk goede werken doen zolang deze goede mensen blijven bestaan in en rondom ons. Mijn eerste deel van het artikel gaat dus over u die gul was in het vertrouwen en in het geven. Dus dank u wel.
Het tweede deel van dit artikel gaat over de goede werken die ik deed tijdens mijn verblijf van 25 dagen in Foto 1: Sophia en de kloosterzuster. (c) Pater David India. Het was geen geplande reis deze keer maar een onverwachte. Mijn tante en mijn moeder zeiden aan de telefoon dat mijn grootmoeder zeer ernstig ziek was en dus moest ik onverwacht dringend naar India vertrekken. Toen ik in Indië aankwam, ging ik direct naar mijn grootmoeder die heel ziek op de grond lag. (Wij slapen in India op een matje op de grond). Haar toestand veranderde wel dikwijls: vandaag voelde ze zich goed, morgen slecht en overmorgen ging het weer beter. Zo ging het twee weken op en af tot ze op 6 februari ’s morgens om 01.30 u. zachtjes overleed, omringd door haar zoon, dochters en schoondochter. Op die dag zelf werd zij heel feestelijk (met vuurwerk, met muziek met drums, met veel bloemen en met een groot aankondigingsbord) om 16 u. begraven in de Sint-Franciscus Xaveriuskerk waar zij van kleins af aan opgegroeid is. Mijn grootmoeder, Adaikkalamarie,was 93 jaar oud.
Naast dit moeilijke moment heb ik mij toegelegd op werk voor de parochianen. Ik was zeer blij dat ik een paar mensen kon helpen door jullie steun en bijdrage. Foto 1 toont Sophia met een kloosterzuster. Sophia is de dochter van een alleenstaande moeder. Zij zit nu in haar tweede jaar aan de universiteit en zij komt uit een arm gezin. De moeder heeft het heel moeilijk om elke maand het studiegeld en het kotgeld van haar dochter te betalen want zij moet ook nog voor zichzelf en voor haar zoon zorgen. Ik heb die situatie van de kloosterzuster vernomen en ik heb de zuster beloofd dat ik het studiegeld en het kotgeld van het meisjes zal betalen totdat zij haar studie beëindigd heeft. Toen ik het beloofde was Sophia al zes maanden aan de universiteit. De onkosten komen op ongeveer 1250 euro per jaar. Ik help Sophia nu al dus sinds een jaar en ik moet haar nog anderhalf jaar helpen. De studie die zijnudoetduurtdrie jaar.
Foto 2 (waar ikzelf ook opsta) toont een jongen die wees is. Zijn vader en moeder zijn heel vroeg gestorven. Hij woont nu bij zijn grootmoeder en zij brengt hem groot bij haar thuis. De jongen helpt bijna elke dag als misdienaar in de kerk en hij doet dat heel graag. Op een zondag na de mis zag de grootmoeder mij in de sacristie en vroeg of ik de jongen zou kunnen helpen met zijn studies. Ik heb dat aanvaard want de situatie was heel erg. De grootmoeder heeft letterlijk geweend. Ik heb die jongen dus een beetje geholpen en ik ga hem ook in toekomst blijvenhelpen.
De vrouw die op foto 3 bij mijn moeder staat is een weduwe wier leven een puinhoop is geworden na het overlijden van haar man en haar zoon. De zoon was een grote steun voor het gezin. Hij werkte hard om het gezin vooruit te helpen en het moment waarop hij stierf is de miserie in de familie begonnen. De moeder verloor al haar hoop in de wereld en ook in God. Het werd ineens donker in het gezin. Toen ik het overlijden vernam ben ik op bezoek geweest bij die familie en ik sprak meer dan een uur met de moeder en met de jongste zoon. Het was echt pijnlijk maar ik heb hen toch ook een klein beetje kunnen troosten en bemoedigen door te luisteren en te praten. Hun leven en hun gezondheidssituatie is heel triestig, ik heb hen dus ook een klein beetje geholpen. Het is niet allemaal rozengeur en maneschijn als je mensen tegenkomt en luistert naar hun verhalen. Zeker als je op verlof komt vanuit het buitenland naar je thuisland, en je kunt ook niet iedereen tevredenstellen met steun of hulp. Maar iets is altijd beter dan niets.
Ik ben zeer blij dat ik iets kon doen in plaats van niets, en dat iets kon ik doen dankzij jullie bijdrage en giften, en dankzij jullie vertrouwen in mij. Ik hoop dat de bovenstaande Bijbelse tekst nu duidelijk is. Hoe mooi zijn de voeten van degenen die goed nieuws brengen (Jesaja 52:8) want diegenen zijn jullie. Dank u wel want jullie zijn vanbinnen en vanbuiten mooi. Jullie voeten, handen en gedachten zijn mooi omdat zij mooie werken verrichtten. Dat is nu ook de betekenis van deze veertigdagentijd. Ik hoop nog vele werken te kunnen blijven doen door jullie steun, jullie bijdragen en giften.
Pater David
27-02-2023, 09:49
Geschreven door Parochie Sint-Martinus
|
