Welkom! Op deze blog staat mijn verzameling teksten. Kopiëren mag, maar vermeld dan aub mijn naam. Meermin volstaat. Dank je.
Nieuwe lezer? Meermin in het kort: - vrouw - geboren 1953 - provincie Luik (B) - germaniste - gepensioneerd - zoon (heeft katers Mike en Grisou geadopteerd) - poezen Moira en Molly - eenhandig na trombose - met nadruk op handig - intelligent - lachebek - gezonde levenshonger
Fotoalbums:
Na het downloaden van het album kan je op de 'fotolijst' klikken in de linkerbenedenhoek. om de foto's op eigen tempo en in willekeurige volgorde te bekijken.
Natuurlijk worden wij morgen wakker beginnen wij een nieuwe dag vertrekken, zijn zeker dat wij thuiskomen. Als morgen niet zal zijn, moet ik vandaag alles geven tot morgen vandaag geworden is.
want wij zijn allen zoekenden in de woestijn verlangend naar respect naar iemand die wij willen respecteren hunkerend naar liefde hunkerend om liefde te mogen geven zoekend naar iemand die van ons houdt van wie wij kunnen houden
zo helder nu is deze nacht er is zo'n sterkte, zo'n kracht omdat ik weet, ook ik
Ieder pluisje en elk rafeltje heeft waarde. De nietige stofjes die wij vergaarden, Klitten samen tot een reusachtig kluwen, Waaruit wij ons garen spinnen en ruwen.
Zo af en toe raken deze draden mekaar, Verstrengelen zich kort, een wijltje maar. Toch wordt daarmee dit lint geweven, Prachtig gestrikt aan ons cadeau gegeven.
Even kostbaar als indertijd wierook, mirre en goud Is dit geschenk dat ik in mijn handen houd, Zijn handen als een kelk erom heen.
Misschien is er een god die ons een boodschap zendt, Als een mens in de ander zijn tweelingziel herkent: Eenzaam ben je nooit, al ben je nu alleen.
Eén steentje slechts wordt over het water gekeild En de raakpunten deinen steeds verder uit, Worden niet door statige zwanen gestuit, Noch door het bootje, dat naar de haven zeilt.
Kringen glijden voort op het oppervlak, Weerkaatsen flonkerend de zon en de lucht, Vertekenen het beeld van vogels in hun vlucht, Omringen een blaadje en een drijvende tak.
Zelfs continenten zouden omcirkeld worden, Eén steentje zou een volledige wereld omgorden, Als dit water een gladde oceaan zou zijn.
Een paradijs als ook mensen raakvlakken vonden Waarbinnen ze anderen omvatten konden, Maar waarschijnlijk zijn wij daarvoor nog te klein.
voor jou, mijn vriend, bestaat er slechts één spoor dat kaarsrecht loopt van A naar B overtuigd als jij bent van jouw gelijk is er slechts één trein en iedereen moet mee
mijn leven lijkt meer op een rangeerstation met ettelijke treinen, wissels, rails en sporen en als ik dan eindelijk vertrokken ben is er onderweg nog zoveel dat mij kan bekoren
jouw horizon is helder licht zodat jij kan zien waarheen jij rijdt ik hou van de mijne in de mist de verrassing die hij mij verbeidt
ik gun jou de rechte lijn naar jouw doel zonder twijfel zal jij het eind bereiken maar laat mij mijn bochtige traject waarvan ik ook nog af wil wijken
en heel misschien, mijn lieve vriend komen wij op dezelfde bestemming aan zullen wij vinden wat wij zochten ook al zijn wij andere wegen gegaan