Terwijl ik achter de computer zit, zie ik je staan.
Je oogjes stralen en ze kijken mij lachend aan.
Op deze foto sta je triomfantelijk helemaal alleen
Het kontje wat naar achteren, de beentjes uiteen.

Iedere keer als ik naar je kijk, dan heb ik het gevoel
dat er iets herkenbaars is; eigenlijk een heleboel.
Als jij komt en je slaat jouw armpjes om me heen,
herken ik dat gevoel, dat jaren geleden verdween.

Babyfoto's, de herinneringen waren verflauwd.
Het is weer nieuw, maar het is óók zo vertrouwd.
Ik zie bij jou iets terug uit een lang vervlogen tijd.
Ik kijk naar je foto met een grenzeloze tederheid.

Klein kindje, jij bent het kind van mijn kinderen.
Dit wondergevoel zal dan ook niet verminderen.
Voor mij ben jij het liefste, mooiste wonderkind.
Ik ben je trotse oma, want jij bent mijn kleinkind.

uit de bundel "metgezel"

Willy Kersseboom