|
Hij loopt doelloos door de verlichte straten
Zijn handen in zijn zakken van zijn haveloze jas
Hij loopt zachtjes in zichzelf te neuriën en te praten
Soms gaat hij snel, soms vertraagt hij zijn pas.
Hij heeft geen haast, hij wordt nergens verwacht
Waar hij vannacht moet slapen weet hij nog niet
De nacht is koud, de sneeuw knispert zacht
Ergens in een huis zingt iemand zacht een lied
Hij blijft staan en het verlangen komt naar boven
Om daarbinnen te zijn, om er even bij te horen
Maar onmiddellijk laat hij het verlangen doven
Hij hoort er niet bij, hij zou alleen maar storen
Vroeger vierde hij Kerstfeest in een warm huis
Toen zong hij met zijn familie "Stille nacht"
Hij zwerft nu al jaren, hoort nergens meer thuis
Het leven heeft hem geen geluk gebracht
Hij loopt door, want van stilstaan krijgt hij het koud
Zijn handen in de zakken van zijn haveloze jas
Niemand die hem mist, niemand die van hem houdt
Het zal voor hem nooit meer zijn, zoals het vroeger was.
Willy Kersseboom
|
Ik ben Willy, en gebruik soms ook wel de schuilnaam kerssepitje.
