In 1955 was ik samen met mijn ouders op vakantie in Saalbach in het Salzburgerland.
Het was een bewogen reis per nachttrein van Brussel tot Salzburg. We deelden met 3 andere personen een couchette. Na een tijdje was het ijs afgebroken in het coupé, onze medereizigers bleken naar hetzelfde hotel te gaan, ze hadden immers hun reis ook geboekt via Generalcar.
Ze woonden in Anderlecht en we zijn nadien contact blijven houden. Fernand, een Waal uit Andenne, die als maître d'hotel werkte in de Bank De Groof in Brussel en zijn vrouw Emilie samen met haar vriendin Mathilde, die aan de kassa zat een van de cinema's aan het de Brouckèreplein in Brussel.
In Salzburg was een middagmaal voorzien in een restaurant in het centrum. Het was de eerste keer dat ik opgevulde paprika's gegeten heb met rijst. Het was 1955, 10 jaar na het einde van WO II, de stad was tot dan bezet geweest door de Amerikanen en zijn geallieerde kompanen. Overal had men voor die gelegenheid de Oostenrijkse vlag met enige trots opgehangen.
Nu moesten we de reis verder zetten met een lokale trein naar Zell am See en dan nog eens de postbus tot Saalbach.
We verbleven in het Sporthotel, via Generalcar in Brussel hadden we 2 uitstappen gereserveerd met een plaatselijke taxi.
De eerste uitstap ging naar Grossglockner, Oostenrijks hoogste berg. Via Heiligenblut ging het over de pas, draaien en keren, maar na de eerste kerres ging het al fout en werd ik maar bleekjes en moest de chauffeur stoppen, het ontbijt lag in de kortste keer langs de kant van de weg in het gras. Mijn mama knapte me weer op met 4711, maar iedereen was blij, veilig terug te zijn in het hotel voor het invallen van de duisternis.
De tweede uitstap ging naar Bergtesgaden, waar we o.a. Een bezoek hebben gebracht aan de zoutmijnen. De mannen en de vrouwen werden gescheiden, we moesten onze kleren wisselen voor een mijnwerkerplunje met potsje en kregen een lederen riem met een vergroot zitvlak omgord om de glijbanen te trotseren. Toen de dames en de heren terug samenkwamen in de wachtruimte, werd er duchtig gelachen.
38 jaar later in 1993, hebben we dezelfde zoutmijn bezocht, helaas werd de gedaanteverwisseling beperkt tot het dragen van een werkoverall.
Sinterklaas goed heilig man, sta mij toe u te storen Ik laat u graag als het even kan, een klein liedje horen Om u te vertellen namens groot en klein Dat u weer van harte welkom hier zult zijn Zet uw mijter op het hoofd, steek uw zak vol geschenken En wil elk die in u geloofd op uw feest gedenken
Sinterklaas goed heilig man, er zijn zo vele vragen Die de mens niet ontwarren kan, in geen duizend dagen In de grote wereld kraakt het overal Soms is het weer net of het oorlog worden zal En gedenk eens de grote nood van de vele miljoenen Die geen huis hebben en geen brood, nog niet een paar schoenen
Sinterklaas goed heilig man, telkens knaagt ons geweten Heel ons vorig twaalf maandenplan is allang vergeten Hoeveel honderd keren faalden wij dit jaar En we waren echt niet zo aardig voor elkaar In ons hart bleef het eigen ik als van ouds prevaleren Iedereen wou elk ogenblik iedereen passeren
Sinterklaas goed heilig man, met uw zilveren haren Ga op reis en kom bij ons aan net als alle jaren Maak u niet bezorgd om het welzijn van uw paard Mn heeft bergen brood en wortelen gespaard Zeg aan piet uw trouwe knecht niet te wild te woeden Want de mensen zijn niet zo slecht, als ze doen vermoeden
Aan de top van Fortis stellen de oudgedienden tevergeefs alles in het werk om aan de top te geraken.
Wordt het niet stilaan tijd om een verjongingskuur door te voeren in al de raden van bestuur en gewezen ministers samen met de oude ratten voor hun kleinkinderen en achterkleinkinderen te laten zorgen.
Duivels zak is nooit vol
Geef al die vette ontslagpremies aan het jonge volkje, zij kunnen het geld wel zinnig gebruiken voor de aankoop van een huis of bouwgrond.
Laat de BTW zakken naar 6% op nieuwbouw voor jonge gezinnen, die al de moeite doen om de nodige fondsen bijeen te krijgen.
Met de huidige verregaande vergrijzing wordt je erfgenaam van je ouders als je pas zestig bent geworden. Dan heb je het geld eigenlijk niet meer nodig.
Trek de BTW op naar 21% voor verbouwingen en isolatie van oudere woningen, we krijgen toch bijna alles terugbetaald in de vorm van de zotste premies, van de federale staat, het gewest, de provincie en de gemeente.
Het recente persberichten zou blijken dat de goede oude Sint niet meer welkom zou zijn in de Antwerpse stadsscholen wanneer hij een kruis op zijn mijter heeft.
Is dit niet een beetje vergedreven?
Binnenkort zullen de Pieten niet meer zwart mogen zijn, of ze zullen voor de rechtbank mogen verschijnen voor discriminatie en racisme.
Maar een vakantiedag afschaffen met al de kerkelijke feestdagen, daar zal het stadsbestuur wel zeker nooit aan denken.
Het was altijd mijn droom geweest met een Mercedes te kunnen rijden toen ik 50 werd, je weet als je Abraham of Sarah eens gezien hebt begin je rare en domme kuren te doen.
Ik moest me beperken tot het kleinere A-Model, daar mijn garage te smal was om er het klassieke model deftig binnen te krijgen.
Ik kocht hem bij een plaatselijke verdeler in de buurt, metaalgrijs, diesel 170cdi, automaat en in de uitvoering Elegancemet de nieuwste snufjes van weleer en sportvelgen, wat bij mijn leeftijd hoegenaamd niet paste, maar het was begrepen in het pakket.
Wat mijn droomwagen moest worden is ten slotte na 6 jaar bijna een nachtmerrie geworden.
Het was een echte rammelkar, tot viermaal toe heeft men de bevestiging van de voorste remschijven moeten vervangen, ten lange laatste zijn ze met secondenlijm vastgezet.
Telkens als er een kleine borduur werd geraakt, daverde de auto door elkaar, achteraf bleken de banden niet op de velgen te passen.
Na 2 jaar was de achtervering aan de beurt: doorgeroest.
Na 4 jaar moest de automatische versnellingsbak vervangen worden.
De bouten voor de lichtmetalen velgen waren helemaal door roestvorming aangetast en blijken niet de originele te zijn. Zelfs de banden zouden niet bij de velgen gepast hebben. Ik heb Mercedes-Benz in Brussel schriftelijk op de hoogte gebracht van al mijn miserie en na 3 maanden kreeg ik een antwoord: ze hadden contact opgenomen met mijn garagist en ze beweerden in hun verslag dat ik telkens goed ben geholpen geweest en maar de helft heb moeten betalen voor de vervanging van de achtervering.
Van einde goed, alles goed was dus geen sprake.
Nu rij ik sinds een jaar met een Fabia van het merk Skoda, een droomkarretje, een wereld van verschil.
Groot was echter mijn verbazing toen ik verleden week in de krant las, dat arbeiders van de Mercedesfabrieken in Duitsland, opzettelijk wagens met mankementen produceerden. Volgens het Duitse blad Focus zou het gaan om werknemers uit de afdeling kwaliteitscontrole. In ruil voor het toelaten van bepaalde productiefouten kregen de arbeiders zakengeschenken en luxereisjes toegestopt.
Als kind heb ik van mijn ouders geleerd, dat ik met twee woorden moest spreken.
Ik zou mijn zitplaats afstaan aan oudere mensen en invaliden op de tram.
Zwangere vrouwen, dat was in die tijd nog een mysterie voor de meeste kinderen en hoorden nog niet in het rijtje van de gereserveerde zitplaatsen.
Mijn pet afdoen als ik de pastoor of de burgemeester tegenkwam langs de straat.
Altijd dank je zeggen als ik iets kreeg.
Als ik later in mijnberoepsleven een opslag kreeg van mijn chef, zei ik hem steeds, merci monsieur.
Gisteren op 15 november heeft het dynastievolkje hun jaarlijkse loonaanpassing gekregen en het was wel een vette deze keer.
Benieuwd of onze vorst op de vooravond van Kerstmis ons zal bedanken voor de mooie attenties die de grote familie heeft gekregen op de dag van de dynastie.
Nu zegt men koningsdag, maar dat is pure na-aperij van Koninginnedag en Prinsjesdag van bij onze Noorderburen.
Binnenkort komt de goede oude Sint weer op bezoek.
Hij komt, hij komt, de lieve goede Sint Mijn beste vrind, uw beste vrind De vrind van ieder kind! Mijn hartje klopt, mijn hartje klopt zo blij Wat brengt hij mij, wat brengt hij u Wat brengt hij u en mij? Wie zoet was, koek! Wie stout was krijgt een roe! Hij komt, hij komt, de lieve goede Sint Mijn beste vrind, uw beste vrind De vrind van ieder kind!
Maar hij klopt niet meer op de deur zoals vroeger, maar hij maakt eerst een afspraak om zijn pakjes kwijt te geraken in de huiskamer. Het verhaaltje dat hij met zijn paard over de daken sprong en in elke schouw iets naar beneden gooide kan geen enkele kleuter nog boeien.
Men gaat naar de speelgoedwinkel en bestelt wat men maar wilt. Hoe het dan verder in de huiskamer of bij oma en opa geraakt, dat is nu geen mysterie meer voor de kinderen.
Als je naar het weerbericht luistert of kijkt, dan zal het je zeker al opgevallen zijn, dat de wind uit alle richtingen kan komen maar dat hij niet altijd op dezelfde manier blaast.
Gisteren luwde hij, eergisteren stak hij een tandje bij, vandaag zou hij kantelen, morgen gaat hij gaan liggen en in het weekend zou hij weer aanwakkeren en aantrekken naar harde wind aan de kust.
Bij storm begint hij soms te rukken. Hij kan krimpen en ruimen.
Soms is hij maar een lichte bries of een verkwikkend zuchtje in de zomer.
Af en toe geeft hij stoten en kan hij overgaan naar storm.
"Elk boontje heeft immers zijn eigen toontje" Maar in het slechtste geval ruikt hij niet al te aangenaam en kan hij in het geniep gelost worden.
