Een goeie dinsdagavond aan alle bloggers, Zo, alweer een dagje voorbij. Het was hier erg druk. onze poezen weten vandaag precies niet wat ze willen . Wartje glipt iedere keer terug in huis , en ze loopt dan rond:nochthans weet ze dat alle plaatsen van petitje zijn en dat zij enkel in de living op de vensterbank mag zitten of op de stoel onder de livingtafel.Ze komt nu al terug binnen sedert het slecht weder is. Ze probeert weer petit haar terrotium in te palmen.ik moet ze in de gaten houden en zeker niet toegeven aan haar grilletjes. Vanmorgen heb ik de kleinkinderen naar school gebracht : 't was onverwachts : mijn dochter heeft haar voet verzwikt en het lukt niet om auto te rijden , voor de beweging met haar linkervoet op het pedaal. Het is toch uitkijken geblazen zo midden de stad en al die voorgangstraatjes je mag zeker zijn dat ze hun voorrang nemen!Het duurde wat langer voordat ze op school waren; 'tis lief van jou nanny dat je ons brengt,maar met mama gaat het veel vlugger.Ja, nanny mag wat trager zijn maar ze is dubbel voorzichtig vooral omdat ik stad niet gewoon ben, normaal parkeer ik altijd in de parking van het station en zo met de bus de stad in. voilà, zo was ik om kwart voor negen terug thuis en deze avond om 17 uur, 20 minuten heb ik er op gereden door stad totdat ik op de torhoutse steenweg was,al die fieters als de scholen uit zijn. nog vlug een verhaaltje over vroeger: In de grote vakantie kwam mijn neef altijd bij ons logeren. Op een namidddag zat ik met een handwerkje buiten , toen de 2 jongens op straat slopen (normaal mochten wij nooit buiten de poort) en ze gingen spelen aan de overkant van de beek op een stuk grond waar er stenen en hout lagen van afbraakwerken. ze liepen op de hopen hout en mijn neef gleed uit en brak zijn voorarm. Was me dat een pantemiene: mijn ma was heel boos en was voorzeker erg geschrokken . Ze kregen nog een paar klappen op hun bil en ik deelde ten onrechte ook van de brokken: ik kreeg een draai rond mijn oren en had er werkelijk nu niets mee te maken!ik huilde tranen met tuiten, ik heb het nooit vergeten ,ik vond het erg onredelijk dat ik ook gestraft werd:het antwoord was:ewel dat is voor de keren dat je mij ontsnapt bent....zo, wie schrijft die blijft, dat zeggen ze toch.. DE ROEM SCHRIJDT MOEIZAAM LANGS DE STEILE BERG OMHOOG..