Goede donderdagavond, Ja, 't is prachtig weertje. De poezen hebben de tuin ingepalmd. Mientje en pipo en ramboo liggen op het houten brugje van de visvijver.Onze filou en wartje langs de muur in de schaduw. Grijs zit in de boom en bolleke op 'gras . Onze petiete heeft een badje genomen ,ze is met haar achterste in de vijver terechtgekomen,waarschijnlijk uitgegleden. Vanaf haar middel tot en met haar staart lijkt ze op een waterrat. IK heb van mijn vriendin de voetmat gekregen , het is alsof petietje het weet dat ze van bij tante Lilianne ko eraan en wil niet de filou erop ligt, ze blaast naar haar en jaagt haar eraf. Ja , 'zij' is tante haar grote keppe!Zo nu nog even vertellen: Vooreerst ben ik mijn leesbril gaan halen bij pearle, en daarna zijn wij:mijn vriendin en ik doorgereden naar Sluis. We hebben terug geaan wandelen op de wallen rond Sluis. Ja ,ja de wereld is toch klein. We hebben terug die mevrouw met haar twee terriers tegengekomen. IK vroeg of ik ze even mocht fotograferen en op mijn blogje mocht plaatsen. Die mevrouw heeft ook haar activiteiten bij het senoirennet ,en ze heeft een eigen website over haar terriers: de black noemt Bram en de white: prutske. Ja , de white loopt los maar de black-terrier moet aan de leiband. Ze hadden juist in het water geweest,de bram zwemt aan de leiband.zo, ik zal haar deze avond nog even de foto's doormailen, als Patty en Freddy terug zijn van vakantie zal ik ook de foto's aan hen doorsturen.het is altijd leuk om eens soortgenoten te zien. en nu nog een verhaaltje : thuis verzamelde ma de omslagen va de Jacque chocolade(een zekere hoeveelheid gaf recht op een doos pralienen je weet wel van die blikken dozen met een foto van het belgisch koningspaar op) zo had ze een paar dozen boven in haar kleerkast staan(tegen de nieuwjaarsdagen. Mijn broer en ik hadden deze gevonden en een paar weken er ons heel goed aan gedaan:al de zilverpapiertjes staken wij in de grote peluw van onze zus Rosa haar bed. Toen ma de bedden ververst vond zij natuuurlijk al die zilver papiertjes en zij kreeg weer de schuld! het baatte niet om te zeggen dat wij het gedaan hadden:wij waren klein en zouden noot op het gedacht komen om dat in de peluw te steken......... EEN GEDICHTJE, HET LENTEBRIESJE. ER WAAIT EEN ZACHT BRIESJE. JA ,HET STREELT MIJN GEZICHT EN HAAR.IK HEF MIJN HOOFD OMHOOG NAAR DE ZON EN LAAT MIJN GEZICHT ZICH VERWENNEN AAN HET ZALIGE GEVOEL HEERLIJK!DANK JE!!!!! LIEVE LENTEBRIES!!!!!!
Een goede woensdagavond, vlug een berichtje, ja het is beter weer en de poezen profiteren ervan. Enkel de pluizen ballekes, die van de bomen waaien, zijn wel vervelend voor hen. Warte lag op haar matje tegen de muur en was bedekt , net besneeuwd . d UItspraak van mijn kleinzoon Santino: Nanny, ik denk dat ik in mijn puberteit kom, ik transpireer zo.....Fantasie en toekomsdromen heeft hij ook al: ik wil een gezin met 3 kinderen , ik wil nog 10 jaar studeren:voor technisch ingenieur .Ja, zei ik goed en wel maar eerst zal je ieder jaar door je examens moeten zijn, daarna komt de rest vanzelf. allé, we weten weer dat de nieuwjaars duur zullen uitvallen..Binnen 11 jaar als alles loopt zodat hij gepland heeft........onze kadet!en als ik nog leef! Ik heb een gedichtje geschreven..;
GEFACELIFT VOOR EVENTJES,
Ja, soms kijk ik in de spiegel naar mijn rimpels en denk: hoe kom ik eraan en hoe zie ik eruit, en dan neem ik een besluit,en trek ik mijn gezicht in de juiste plooi, de rimpels opzij omhoog, en ja, eventjes zijn ze weg, en zie daar staat mickey van vroeger ,zeg! heel even terug in de tijd, zonder spijt ja, de facelift is maar goedkoop, maar van korte duuur, maar wat wil je? gefacelift? gratis? zonder pijn? Welja, denk ik:alsof dat niet leuk zou zijn!
Een goede dinsdagavond voor iedereen, Deze morgen was er wat mist en het begon toen nog te regenen. Rond 10 uur was het over en de katten waren weer actief in de tuin. Ziehier een foto van onze kater Ramboo,een zwerver die bij ons geland is en er blijft, probleem is dat hij nog even in de vangkooi zal moeten voor zijn inentingen en om te castreren. Verder zijn ze vredelievend vandaag , geen gekibbel in de kattefamilie. Ik heb een gedichtje geschreven:
HET KLOKKENSPEL.
Ja, heus er zit een klokkenspel in mijn hoofd vandaag, tinkelende belletjes, nu eens fijn dan weer zwaar, ik denk,laat komen ik heb geen bezwaar ook: o nanny maak je geen illusies,zelfs die bestaan niet, het zij misschien hunkerende dromen ,die nooit uit zullen komen, dus tot besluit :ja, 't is een spijker die een ballon doorprikt of.. een ballon die bots met een duimspijker..ja ,ja, ik was er weer in gelopen,Mickey-Mousse toch ,
Een goede avond iedereen, van Mickey, michelscot en de poezen, Wat ziet mijn oog, wat hoort mijn oor? dat er zich onder jullie ,blogvrienden ,zouden bevinden die voor zichzelf voordeel te doen even goede dag komen zeggen? Wel ieder zijn meug, de ene doet het voor de fun , een ander voor in de top 100 te staan? Wel ik doe het voor een echte goede dag te zeggen, welgemeend, die cijfers kunnnen me gestolen worden.'t Zal me een zorg zijn ,of je iets leest of niet, maar als ik op een blog komt vind ik het echt fijn ,nieuwe gedichten te lezen , slides en foto's te zien en zo eens een stapje in jullie leefwereld te zetten met alle respect voor jullie!!!! zo, het moest van mijn hart, zo is mickey-Mousse nu eenmaal. Je mag ook alle foto's die je wil overnemen:no problem. O, wat hou ik toch van jullie, zei de boer en hij kuste zijn varkens!!!!!!Ja , ja hoe meer de mens zijn kuren toont, hoe populairder de dieren zijn in de top!!pas dus maar op!!! Zo, ons mientje haar wang is beter en al mijn poezen gelukkig:meer moet dat niet zijn,allé en mijn ventje ook (hoop ik) gelukkig dat er geen rivaliteit bestaat tussen hen, het zou hier mooi zijn! Deze namiddag heb ik nog kunnen genieten van een uurtje handwerk. Dat is ook een leuke hobby. Nu nog een verhaaltje voor wie het lezen wil:Op school in Blydhove was de vrijdagnamiddag erg leuk, vooral het laatste uur:Godsdienstles van eerwaarde. Kannunink.. Eigenlijk was het een gemoedelijk man, hij stoorde zich in geen geval aan het remoer in de klas, en liet ons wel wat babbelen. Als het te erg werd riep hij ons tot de orde: stil meisjes, nu is het genoeg geweest. Het was dan 1 minuutje stil, uit respect voor hem. Op een vrijdag hadden we geen zin in les, en wij hadden het plannetje beraamd om een grote sneeuwbal op zijn stoel te leggen,ja 'twas erg koud en putje winter..Ja, en wij trokkenn de gordijnen dicht, en ...Sloten de deur van de binenplaats waarlangs hij normaal altijd binnenkwam. Hij trok aan de deur, riep :doe open aub, maar wij lieten hem staan,hij kwam aan de gang binnen,en wij hadden ook deze deur gesloten: plezier allom: tot na 5 minuten er op de deur gebonkt werd:doe open meisjes:DE DIRECTRICE, stond daar, wij vlug eerst die aan het smeltende sneeuwbal buiten gegooid , gordijnen open en dan de deur open:Ze KWam binnen onze juffrouw Beckers..gevolgd door de kanneunink, ze brieste als een leeuw. Ik was echt bang! Ik zat juist voor haar neus op de eerste rij en ze viseerde mij toen ze sprak: Het uitstapje naar Brugge, dat we beloofd waren werd afgelast,dat was nog het ergste niet , ze ging vreselijk te keer: Un peu de cran, une peu tunesse, wij zijn heir niet in de tijd van de UUUU apen bedoelde ze, want ze krabde met haar handen in haar okselholten: het was zo'n komisch zicht en dat ik nog niet lachen mocht: mijn kaken deden piijn van spanning en mijn ingehouden lach, het was alsof ik de kramp kreeg. Zo, deze uitbrander was voldoende, we hebben nooit meer iets uitgehaald met eerwaarde(Oscartje ) noemden wij hem.
Goede namiddag aan iedereen, het is geen weder om een hond door te jagen ,plots die weersverandering. Ja ,we waren wel gewaarschuwd dat ging vlagen,maar zolang je de zon ziet denk je de de weerman het mis heeft....Ons Filouke is deze morgen terug op jacht geweest:teurg een merel gesneuveld, jammer. Warte terug in huis geglipt en ze waagde haar zelfs boven,volledig op petite haar territorium. We hebben haar vlug naar beneden gejaagd. Foei, Warte en nu buiten blijven voor je straf. Vandaag blijven we lekker thuis,ik heb een beetje aan mijn handwerkje genaaid, het is heel fijn werk,en soms moet ik even rondlopen om mijn ogen wat te laten rusten, allé dat is toch mijn excuse... Nu nog iets van vroegere tijden: Toen mijn zus trouwde, was dat de zaterdag en voor de wet de vrijdagnamiddag. Ik had nieuwe schoenen voor het trouwfeest en de vrijdagavond laat wou ik die nog even aan mijn voeten steken:ik kon er aan geen kanten meer in. Er was paniek want 'sanderendaags om halftien moest ik klaar staan. Wel, zei mijn ma troostend , je zal wel zien, uw voeten zijn misschien wat gezwollen en morgenvroeg kan je er wel in. 's Anderendaags was het nog hetzelfde: de buurman heeft ons nog vlug naar de schoenzaak gevoerd. Het bleek een vergissing te zijn: men had het paar schoenen die niet pasten naar de kassa meegegeven, gelukkig kreeg ik dan het juiste paar..moest weer met mickey -mousse gebeuren, Anniette toch, zei ma..
AL ONZE KENNIS HEEFT HAAR OORSPRONG IN ONS GEVOEL...
Even in de tuin: vandaag hebben we wat in de tuin kunnen werken. Ook onze poezen waren blij dat het wat mooier weer is. Onze Warte ,mientje, filou en petietje liggen in de zon te kuieren. Rambo en grijs ,pipo en snappy liggen tussen de bamboeplanten te slapen. Het is vredig en wat geruststellend voor de vogels. Mientje haar wonde is beter,ik heb het ontsmet met iso-betadine,mar ze weet het al als ik met het flesje en watten op haar afkom. Er zijn terug enkele clematissen opengekomen,ook die nieuwe soort dat we verleden weekend in Beervelde gekocht hebben. Op deze plantenbeurs vindt je een ruime keuze aan nieuwe soorten . Het is al 5 jaar dat we daar planten kopen. Het is ook de moeite voor rhododendrums en azaela's . Er zitten prachtige kleuren tussen. Zien en kopen doe je zeker. Het tweede weekend van oktober is er terug een plantenbeurs:een aanrader! Ja, het weekend is bijna voorbij, en nu nog iets van vroegere tijden: Toen ik in de kliniek werkte hadden wij om de 6 weken een ganse week nachtdienst van maandag tot zondagavond, ja het was lang maar we konden er wat slapen 's nachts . Je hoefde niet op te blijven. Dus na mijn laatstte toer gedaan ten hebben , ging ik wat rusten. Opeens ging er een kamerbel,ik vlug naar beneden met de trap: ik werd onwel langs de trap, waarschijnlijk was ik te vlug opgestaan . Ik trachtte nog die kamer te bereiken en toen ik aanklopte en binnenging zei die geopereerde meneer: ik voel me niet goed . Ik zei "ik ook niet meneer en kon me nog juist in de zeteltje zetten aan de tafel. Dan hebben we hulp geroepen en de mannen van de kamer er rechtover zijn gekomen: ze hebben die meneer en mij een beetje water ingeschonken, de venster opengezet zodat er wat frisse lucht binnen kwam. Ik vroeg"voelt u zich al wat beter meneer? ik was wel bezorgd maar kon me niet verroeren, niet opstaan uit dat zeteltje,ja, ja zie hij en jij. Ik voel me ook al wat beter! gelukkig waren we bijgestaan door die goede andere patienten. Zo, na 20 minuten was ik weer op de been en die meneer ook. dagen nadien had ik terug gewone dagdienst, er was bezoek in die kamer, ik kwam binnnen en hij zei: kijk, dat is dat madammeke die ook onwel is geworden die nacht,ik schoot kleur als een tomaat en kon niet vlug genoeg weg zijn. Ja, zo ziet u dat je altijd op iemand moet kunnen releen, al zijn dat er patiënten zelf!
HOOP IS NIET DE OVERTUIGING DAT IETS GOED ZAL KOMEN, MAAR DE ZEKERHEID DAT IETS ZINNIG IS? HOE DAT OOK UITPAKT!
Zo, een goede avond aan iedereen. Een beetje rare dag vandaag, 'tis vrijdag ,weekend en boodschappendag tegelijk. Heerlijksamen gaan winkelen deze morgen. Deze namiddag naar Brugge en de pub geweest ,even een uurtje kuieren en geniet en van een straffe hendrik, typisch brugs biertje. In de tuin gat alles zijn gang . De buren zijn bezig hun grote berg zand te verwijderen, ze wonen hier nog maar 2 maanden. Hun nieuwbouw is pas van over 2 maanden klaar. Onze poes petite weet voorzeker meer van hun leefwijze dan wij. ze zit altijd langs de berm waar onze planten opstaan te loeren, ze kan daar wel 2 uur zitten, en als ze de kleine baby hoort huilen kruipt ze onder de draad door om te gaan zien,ze is precies bezorgt om de kleine Ben. Ja, verder is ons Mientje gekwetst aan haar kaaK, Misschien heeft er iemand willen slan met een voorwerp of heeft ze gevochten met andere katten. IK zal ze trachten binnen te lokken met wat vlees want nu is ze direkt weg. Het lijkt geen wonde van te vechten;;;dus dubbel op mijn hoede voor kattehaters, ja, als je ze niet ziet slaan kan je het niet bewijzen. Op een dag is onze Clochard, na ruim 8 dagen weggebleven te zijn(we hadden allle hoop al opgegeven thuisgekomen met een geknakte staart, een beentje van zijn staart, een kootje dus stak uit de wonde. Wij hebben direkt naar de veearts geweest e hij heeft zijn staart moeten amputeren. Gelukkig was de wonde niet op het einde van zijn ruggegraat anders was hij verloren:verdict van de veearts: slag met een voorwerp, misschien een spade..... Nog een verhaaltje: vroeger gingen mijn nichtje en ik (we waren 14 en 15 jaar al van 'snamiddags naar 't boudewijnspark, naar de oberbayernfeesten, wij hielden plaats vrij ,iedere week voor een hele bende, het was erg leuk. Rond 19 uur kwamen ons ouders dan om "controle te houden " en te zien dat wij zeker niet buiten de zaal gingen. enfin ,s'avonds namen we dan een taxi naar huis want dat eindigde rond 24 uur. Wij sliepen in een 2persoonsbed en ik plaagde haar graag. Ik had een aardappel ingeprikt met lucifers en die in de slaapkamer meegenomen. IK vroeg haar of ze hoog kon springen in bed en of ze haar dan kon laten vallen in bed en ik ging natuurlijk die aardappel op de plaats waar ze neerkwam leggen..Maar...Het liep heel anders af dan ik verwachtte ,ze zei" Jazeker maar jij moet ook springen ,ik zei "oké" en wij sprongen tegelijkertijd en lieten ons vallen. De plof was hevig, en we zakten schuin weg met het bed ;de poot zat door de houten vloer,recht in de keuken onder ons.mama en pa kwamen naar boven gehold en natuurlijk kregen wij troef..het bed moest opgetild worden verzet worden en het gat voorlopig gedicht met een ijzeren plaat. Wij hebben de hele nacht liggen lachen in ons bed ; op sommige momenten proesten wij het uit..Allé , kreeg de meeste troef maar had het meeste plezier , ik heb de aardappel nooit meer kunnen in bed leggen, ik durde het niet meer proberen.
Een goede morgen en een goede feestdag voor iedereen.Het was kwart voor zes deze morgen toen Petite mij uit bed riep: ze krabt dan namelijk aan de muur en 'tis dan opstaan geblazen. Ze heeft dit een hele tijd niet meer gedaan en sedert Warte soms terug binnenkomen heeft ze deze activiteit terug gestart. Het regent hier , de regendruppels zijn als diamanten op de ruiten, de planten en bloemen drinken zich tot volzadigd vol en de natuur herleeft. Het is heel stil buiten en de vogels kwetteren al. Ook de aardappelen op het veld naast ons groeien als kolen. Ze zijn in de periode van regen wel verdrievoudigd. Ook de slakken profiteren ervan om rond te kruipen. overal kom je ze tegen. Een echte plaag? of een deel van de schepping Gods? Ik heb niet graag dat Michel slakkekorrels strooit:ik vind het wel erg vor de slakkken om zo aan hun einde te moeten komen. Bestaat er echt geen ander middel om ze te weren? Gisteren avond heb ik nog niets kunnnen schrijven omdat we een nieuw programma geinstalleerd hebben om foto's te laten uittekenen in rasters voor kruisjessteekpatronen te maken. Het komt op het scherm met kleurkader en al maar het lukt niet om het de fotocopieren en te scannen.Het is proberen geblazen. Nu nog een verhaaltje : Vroeger hadden er veel mensen een lapnaam of bijnaam. Zo woonde er een madame Katrien in onze straat enkele huizen voorbij ons . Iedere keer dat ze voorbijkwam wilde ik haar altijd goeiedag zeggen en ik riep dan: Dag, Madame Katrien. Op een keer reageerde zij niet, misschien had ze me niet gehoord en ik riep luidkeels: dag, Katriene van de bok! Soms hoorde ik thuis zeggen :'tis Katriene van de Bok , natuurlijk viel dat niet in goeie aarde bij mij ma, die me had horen roepen. Ze was heel kwaad op mij ,en natuurlijk was er terug een klets op mijn bil bij en zeg dat nooit meer! als een mens toch goeiedag wil zeggen,hé?
PAK AAN,SLECHTS ZO KAN MEN HET ONMOGELIJKE MOGELIJK MAKEN!
Een goeie dinsdagavond aan alle bloggers, Zo, alweer een dagje voorbij. Het was hier erg druk. onze poezen weten vandaag precies niet wat ze willen . Wartje glipt iedere keer terug in huis , en ze loopt dan rond:nochthans weet ze dat alle plaatsen van petitje zijn en dat zij enkel in de living op de vensterbank mag zitten of op de stoel onder de livingtafel.Ze komt nu al terug binnen sedert het slecht weder is. Ze probeert weer petit haar terrotium in te palmen.ik moet ze in de gaten houden en zeker niet toegeven aan haar grilletjes. Vanmorgen heb ik de kleinkinderen naar school gebracht : 't was onverwachts : mijn dochter heeft haar voet verzwikt en het lukt niet om auto te rijden , voor de beweging met haar linkervoet op het pedaal. Het is toch uitkijken geblazen zo midden de stad en al die voorgangstraatjes je mag zeker zijn dat ze hun voorrang nemen!Het duurde wat langer voordat ze op school waren; 'tis lief van jou nanny dat je ons brengt,maar met mama gaat het veel vlugger.Ja, nanny mag wat trager zijn maar ze is dubbel voorzichtig vooral omdat ik stad niet gewoon ben, normaal parkeer ik altijd in de parking van het station en zo met de bus de stad in. voilà, zo was ik om kwart voor negen terug thuis en deze avond om 17 uur, 20 minuten heb ik er op gereden door stad totdat ik op de torhoutse steenweg was,al die fieters als de scholen uit zijn. nog vlug een verhaaltje over vroeger: In de grote vakantie kwam mijn neef altijd bij ons logeren. Op een namidddag zat ik met een handwerkje buiten , toen de 2 jongens op straat slopen (normaal mochten wij nooit buiten de poort) en ze gingen spelen aan de overkant van de beek op een stuk grond waar er stenen en hout lagen van afbraakwerken. ze liepen op de hopen hout en mijn neef gleed uit en brak zijn voorarm. Was me dat een pantemiene: mijn ma was heel boos en was voorzeker erg geschrokken . Ze kregen nog een paar klappen op hun bil en ik deelde ten onrechte ook van de brokken: ik kreeg een draai rond mijn oren en had er werkelijk nu niets mee te maken!ik huilde tranen met tuiten, ik heb het nooit vergeten ,ik vond het erg onredelijk dat ik ook gestraft werd:het antwoord was:ewel dat is voor de keren dat je mij ontsnapt bent....zo, wie schrijft die blijft, dat zeggen ze toch.. DE ROEM SCHRIJDT MOEIZAAM LANGS DE STEILE BERG OMHOOG..
Een goede start van de week voor iedereen! zo, het regende wat deze morgen, en er was ook wat wind. De sparren zijn met de storm van in het voorjaar wat ontworteld en we vrezen dat die met de minste erge windstoot zullen omvallen. Jammer, ze moeten geveld worden. Ze zijn al heel hoog,misschien uitstellen tot voor de winter: voor de vogels die er een nestje gemaakt hebben. Onze Pipo klimt altijd tot hoog in de kruin van de boom ze geniet ervan om op de uitkijk te zitten. Hopelijk wordt het wat droog weer want het is donderdag Brugges mooiste dag/ De H.bloedprocessie gaat uit . Vroeger was dat altijd de eerst maandag na de eerste mei. In de meimaand mochten wij altijd mee naar Banneux per trein , op bedevaart met onze grootouders. De boterhammetjes werden meegedaan, en 's middags mochten we dan een limonade voor bij onze boterhammen. Mijn zus Rosa was gek op frieten, eigenlijk ging ze maar daarvoor mee...Pépé, krijg ik frieten??? IK liet haar zagen en profiteerde er dan ook van:welja, zage ,was het antwoord en de kaas werd vantussen onze boterhammen gehaald en die moesten wij opeten met de frieten: niet weggooien was de boodschap de kaas was wel slap van de warmte ,allé, de frietjes smaakten toch........ Zo lenig als een kat??? De laatste vrijdag van de paasvakantie zijn we met de kleinkinderen naar Paradisio geweest , een mooi park met veel volièren waar de vogels ruimte hebben om eens rond te vliegen . Ook een binnenvolière met keine vogels en schildpadden en mooie kooikarpers en siervissen. Binnen in die ruimten bevinden zich loopbruggen zodat je een overzicht hebt op alles. Zo was er ook een loopbrug in een andere kooi de doorgang gaf naar buiten. Daar ik hoogtevrees heb was ik niet van plan om daarop te gaan.Toe, nanny, ziet die mevrouw wandelt daar zelfs met een baby in een buggy. 'tis niet erg hoor ,breed en je kunt naast opa lopen. Ik liet me overhalen niet wetende wat me te wachten stond:een tussen ruimte waar er een aantal personen (12)in kunnen de deur sluit zich totdat de vorige 10 weg zijn van een loopbrugje met amper 2 plankjes naast elkaar,men moest zich aan de touwen vasthouden. Santino had er plezier in :ik vorderde maar voetje voor voetje, Michels hand vasthoudende voor mij mijn ander hand aan het koord, het bleef een eeuwigheid te duren:ik heb er een lange wachtende file veroorzaakt: gelukkig was ik er mij op dat moment niet van bewust..Santino had er echt zijn plezier in en zei dan nog:Nanny kijkt even achterom? en kijk eens naar die mooie vissen beneden.. Nee, nee het is al erg genoeg ,zei ik . Zodra ik kon ben ik naar beneden gegaan langs een h outen trapje, mijn knieen knikkerden 5 minuten daarna nog en ik was lijkwit.Toen heb ik eens naar boven gekeken: 'tis niet om fier op te zijn: kindjes van 3,4 jaar liepen daar over zoals ze op de begane grond wandelden..U ziet sommige dingen overwint je niet maar ik heb het toch geprobeerd .
Goede avond iedereen, Ja, moederdag is bijna voorbij. Het eerst werd ik begroet ddoor Micelscot, daarna door mijn poezen, zoals gewoonllijk zaten ze al vroeg op wacht voor hun ontbijt. Ze hadden ook een verrassing voor mijn: een veldmuisje en een heleboel veren van een merel,de merel was niet te vinden. Ja , ja , nanny wees toch eens tevreden met wat we u geven: t' is u van harte gegund...en smakelijk..gebakken muizebilletjes op uw grill..... voilà n nog de kinderen op bezoek en nanny is weer gelukkig. Denk ook even aan de moeders die eenzaam zijn , of niet meer begrepen worden door hun kinderen...soms een verkeerd woordje en bam, daar heb je het . Nooit opgeven , en altijd proberen contact te leggen. Een moederhart kan soms ook eens pijn doen. In feite is dat allemaal onnodig: t'is goed even in 'teigen hert te kijken , even voor het slapengaan..Soms zeg ik ook eens wat , floep, en 'tis eruit, het beste is nooit niet koppig vol te houden dat je zelf gelijk hebt, bijleggen ,bijleggen is de boodschap, wanhoop nooit. lieve groetjes aan alle moeders. Nog een verhaaltje om af te sluiten: eerlijk ik ben er zelf een beetje stil van geworden , Mijn zus was 7jaar ouder dan ik en 9 jaar verschilde zij in leeftijd van mijn broer .Mijn broer en ik waren eigenlijjk onafscheidelijk en zij werd er eigelijk onbewust buiten gehouden: zij was groot toen wij nog klein waren. Zo liep zij al in Brugge hogere school toen wij nog in de lagere klas zaten. ,'s avonds kwam zij na 18 uur thuis en moest altijd na-eten in de keuken alleen , vooraleer zij in de kamer haar huiswerk maakte . Zij kreeg altijd wat geld extra, voor het geval ze het toevallig nodig had. Wij wisten dat ze soms stiekem een confituurtaartje kocht, en het in haar boekentas liet zitten, mama mocht dat niet weten. Toen ze in de keuken aan het eten was, namen mijn broer en ik het taartje uit haar boekentas, gingen onder de livingtafel zitten en aten het taartje op. Toen ze dan haar boekentas nam riep ze enkel.... Anniette gie rosse dat ge bent.... mijn broer werd niet vernoemd. En plezier dat we dan hadden!!! ze vertelt het soms nog aan de kleinkinderen:Mickey- mousse was de stoute rosse!! Speciaal een boeketje voor alle moeders.
Goed was deze morgen niet , het regende pijpestelen en in de garre was het een drukte van je welste. Daar het zaterdagmorgen was en ik wat langer kan slapen,waren ze allen op hun eten aan het wachten. Petiet wist ook niet of ze buiten wou, ze houdt helemaal niet van de wind. Ze twijfelde en is toch buiten gestapt,met gevolg dat onze Warte van haar treuzelende houding profiteerde o terug binnen te glippen. Onze Clochard, was ook van de partij. Hij heeft weer gevochten en een ferme wonde aan zijn oor. Hij blaasde terug toen ik het wilde ontsmetten met iso-betadine. Het is me toch gelukt . Zo , nog vlug verse lakens gelegd in de garre, want bij dat slecht weder heb ik nog alle dagen was van de poezen:eerst weken in dettol ,dan in waspoeder en dan de machine en droogkast in..Verwend zijn ze wel..Straks hun lakens strijken... Verder hebben we naar de kunstacacemie geweest. Er waren er open-deurdagen. Ons achterneefje zit in zijn laatste jaar en vond het tof dat we kwamen zien. Voor eindwerk heeft hij een standbeeld gemaakt van zichzelf als KONING Michel lebonneur. HIJ bezit een koninkrijk met ministers , onderdanen enz., ieder burger heeft er zijn eigen identiteitskaart, hij heeft ook zijn eigen vlag, koningskostuum en kroon. Hij heeft er een gans jaar aan gewerkt.Hij heeft mij gevraagd of ik een taak als minister wou, ik heb toegestemd om minister van dierenwelzijn te worden...ONze koning heeft een eigen stukje land , (in de tuin van mémé en pépé, waar ze zogezegd opgravingen verricht hebben met grote vondsten: een mixer, een oude koffiemolen en fantasie heeft hij genoeg. Zijn ma heeft veel gewerkt om het kostuum te maken, hjij is gekroond in St-Salvatorskathedraal te Brugge en de bisschop heeft hem ingewijd en gekroond. Ja, het was leuk, wij hebben ook prachtige schilderijtjes , pentekeningen, aquarellen gezien van leerlingen van andere leerjaren al echte kunstenaars.,
Dag allemaal. Ja, ja, Warte is weer in huis geglipt; ik zal haar nog wat in huis laten. Het regent en zij is op de vensterbank gesprongen, mij aankijkend: mag ik hier zitten? Nanny? Natuurlijk , maar maak er geen gewoonte van Warte, je weet dat in huis Petietje haar terrotorium heeft. Oké, ik zal lief zijn en petite niet ambeteren goed zo? Eigenlijk ben ik het kijken beu, op de livingstoel zit ik ook zacht, voilà, ik zal hier maar een dutje doen tot Mickey-mousse haar vriendin "tante Liliane" ophaalt. Als ze komt is het altijd leuk, dan mag ik bij haar in de zetel zitten....Supertanteke heeft ook 'smiddags wat vlees over voor mij! Nochthans , petiete is ook haar vriendin , denk Wartje , ik mag zeker mijn kaas niet van tussen mijn brood laten halen! desnoods geef ik petiete een krauw zonder dat Mickey het ziet......Zo, 'namiddags gaat tante terug naar huis , ik moet terug naar buiten! en te zeggen dat ze nog eerst een fotootje willen, mensen toch hé. IK zal vlug eens mijn nageltjes in Mickey arm zetten, Ha, Ha wie eerst lacht , laatst lacht, zo, geraak je niet van me af, nog eens flink tegenstribbelen! Nu nog even denken aan miijn overleden moeder: vroeger gingen we het huis niet uit vooraleer ze ons een kruisje had gegeven : iedere dag opnieuw: God zegene en beware je, S'morgens bij het opstaan , bij het wegggaan en bij het slapengaan. Nu mis ik dat, en ziehier een bloemetje voor alle moeders en ook voor zorgdragende vervangmoeders, aan allen een gelukkig moedertjesdag, zondag!!!ziehier Mickey met wartje .
Nog wat verder vertellen over de poezen:Het najaar bracht met zich mede dat er zwerfkatten bijkwamen. Ze zochten iets eetbaars en met het kattedeurtje open waar de korrels stonden ,waren ze het al gauw fiks.Hier is ons eindstation, dachten ze. Zo zijn er het laatste jaar heel wat poezen bijgekomen . Eerst PIPO, een siamese kattin:ze is steriel gemaakt: met de vangkooi naar de veerarts gebracht: het is goed gegaan en 'avonds mocht zij uit de kooi. Zij is gebleven. Over dag ligt ze ergens in de tuin , bij slecht weder heeft ze onderdak in de tweede verblijfsplaats speciaal voor hen ook ingericht. Daarna kwam onze Snappy:ook steriel gemaakt, onze Flavie ook steriel gemaakt, bolleke ook. De katers zijn nog niet gekastreed: Ramboo, Grijs, Roespy en Wit-ros moeten nog gekastreed worden. Nu zijn er terug 2 kattinnen bijgekomen: Flora en Lara. Zo ja, men zegt soms in de straat: Annie met al haar katten: ze verblijven op ons grondgebied , we houden van hen, ik voel me soms moeder theresa van de zwerfkatten. IK laat ze zeggen, de end zegt : mijn vader haat katten..Hij houd van honden enz..IK stoor me er niet aan , al die katten: zeg maar hoe meer je sommige mensen leert kennen hoe meer ik van katten hou..........Nee, nee ik ben niet in een slechte bui, de plantjes in de tuin genieten van het regenwater, de aardappelen op 't veld naast ons groeien dat je het ziet, de wind is wat gaan liggen: de irissen en anderen bolgewassen zien wel af van de wind. De katten willen zon maar ja, God kan niet voor iedereen goed doen hé? enfin , de week loopt terug op zijn einde : ik zie er altijd naar uit: de zaterdagavond gaan we bijna altijd een paar uurtjes naar de ierse pub te Brugge , gezellig onder ons tweetjes wat bijbabbelen, dan een frietje van het kraam op de markt,en dan terug naar huis.,te voet nu langs de brugse meifoor:soms nog een oliebolleke meepikken. Die belgen hebben toch een goede maag hé? zo ,het moet maar zo lekker niet zijn! nog en fijne avond en tot morgen, daag, bloggertjes! Verhaaltje uit het verleden: ik las vanvond het mooie gedicht van eros: over verliefd zijn. IK dacht terug aan de tijd dat ik mijn plechtige kommunie dded. Nu besef ik dat ik dan voor het eerst verliefd was. Ik voelde me zweven,vond het fantastisch om naast dat mooie jongetje te staan: Dirk ,was zijn naam , eerst stond ik naast iemand anders, maar Dirkske had het kunnnen arangeren dat ik naast hem kwam te staan, o, konden die uren maar blijven duren, maaar ja , aan alles komt een eind ,zo dachtik. Wel als de plechtigheden voorbij waren , moest ik hem vergeten:raad eens hij stond mij opte wachten, ging naast zijn fiets met me mee tot aan het hoekje van onze straat, veel werd er niet gezegd, de volgende weken bleef dat zo, hij duwde en fototje in mijn handen , omdat ik je graag zie, zie hij en ga ook een fototje. De week nadien hebben we elkaar nog enkele keer gezein: bij zijn vriendje in straatje waar ook mijn vriendinnen woonden.We gingen er samen spelen: ik had het aftelrijmpje: in het woud in een boom staan geschreven: van wie houdt jij het meest? We hadden geoefend zodat ik wist war Dirkske en ikzelf moesten staan. Hij moest zeggen van wie hij het meeste hield :natuurlijk was dat van mij:ik was dan in de wolken.....En zo is er aan die kleine romance een einde gekomen:Dirkske verhuisde naar de nieuwe wijk, achter het Boudewijnspark en ik heb hem nooit meer gezien....
Dag allemaal. Vandaag heeft Mickey- Mousse wat geluk: mag mee naar de school van de kleinkinderen voor een ontbijtje en een klasbezoek. IK heb gisteren nog wafeltjes gebakken en een middagmaal bereid voor de kleinkinderen voor deze middag . ik ben hier wat vroeg op de parking en heb me aan het schrijven gezet. En nu nog wat voortvertellen over de katjes. De winter naderde en er moest gezorgd worden voor dikke donzen en flanellen lakens zodat ze er warmpjes bij lagen. Het was vooral een aanpassing voor Wartje2 omdat zij het altijd graag lekker warm heeft. Bij het minste sprankeltje zon zal ze zich erin koesteren. Nu zit ze in de garre op een dekentje op de vensterbank: de verwarming ligt aan en ze voelt de warmte aan de venstertablet. Zo ging de winter voorbij ,daar Minoe doodgereden was besefte ik dat ik nog altijd de zes namen riep in volgorde als gewoonlijk.De lente ging voorbij ende zomer kwam eraan; Terug veel zorg voordat we op reis gingen: oppas regelen , eten in diepvries enz., ook voor 'tante Lilianne) en dan terug afscheid nemen, wel alle dagen opbellen om te horen of alles oké is.Toen we terug thuis waren ondervond ik dat de zesling niet binnnen sliep , het was warm en ik had het deurtje opengelaten , zodat ze binen en buiten konden naar believen. Zo verdween begin augustus op een woensdag onze Mickey- Mousse, 'anderendaags onze goldlock en twee dagen later onze rispy. Ongerust alom, ik durfde niet veel hun naam roepen: ziet deat ze vastzaten, opgesloten en niet wegkonden? Navraag gedaan , niemand heeft ze gezien:ze zijn verdwenen, zomaar!een raadsel, we zijn ze niet vergeten voor altijd in ons hart: soms glipt mama Wartje2 stiekem het huis binnen, altijd naar de living t'is alsof ze zoek. IK zeg dan: ja Wartje je kleintjes zijn hiet niet, 'tis alsof ze begrijpt wat ik bedoel en dan kijkt ze me even droevig aan. nog een verhaaltje over vroeger: zoals ik al vertelde waren ze thuis overbezorgd voor ons en wij mochten niet veel alleen het huis uit. Het was in de tijid van de meifoor. Op een zondag. Alleen naar de meifoor mocht zeker niet en mijn vriendin was de jongste thuis, haar 2 broers waren al getrouwd en dus was ze wel verwend , mocht veel doen, dus zij mocht gaan maar moest om 18 uur thuis zijn . Vindt iets uit, zeg dat je naar een verjaardagsfeestje mag gaan , dan gaan we samen naar de foor. Zo gezegd ,zo gdaan: na lang vragen en zagen mocht ik gaan. . IK kreeg dan nog eendoos pralientjes mee voor de jarige. Pret dat wij hadden, we hadden met 2 jongens afgesproken, en daar mama en tante naar Kortrijk gingen gaan met de trein enmaar rond 20h30 gingen aankomen in Brugge, dacht ik dat ik alle tijd had:Maar de tijd gaat vlug:Christine moest om 18 uur thuis zijn . Het was al 19 uur en haar mama kwam haar zoeken..We hadden ons al weggestoken e het moest dan wel toeval zijn: ma en tante zaten vroeger dan gepland op't zand op de bus te wachten die hen naar TOM-Pouche ging brengen om er een koud plaatje 'teten . Christine haar ma zag hen zitten en vroeg :heb je Mickey en Christine niet gezien???Welnee, mickey is hier niet: jawel , kijk haar fiets staat hier: ze bleven wachten bij mijn fiets , ik zakte bijna inde grond van schaamte en angst omdat ik ze iets op de mouw had gespeld, ik kreeg waar iedereen het zag:een toefelingske en :VOORUIT? RECHT NAAR HUIS STOUTE LUTTE! ik durfde niet meer naast me lijken sprong op mijn fiets, trapte vlug om voor hen thuis te zijn. IK had al gegeten toen ze thuiskwamen, mijn pa wist nog van niets en vlug in bed. 'Anderendaags heb ik gezegd dat het me erg speet en dat het niet de bedoeling was om te liegen . En te bedriegen zo noemden ze mijn stommiteit die ik uitgehaald had :om nooit te vergeten!!!maar de pralientjes waren heel lekker geweest....
Met mijn poesjes aan het strand....een zandkasteeltje bouwen
Een goede maandagavond voor iedereen en nu nog wat verder vertelllen over de poesjes. zoals reeds gezegd gingen de zesling al de ganse dag naar buiten . Het was de maand juli en wel warm. De mais stond al tamelijk hoog en ze vonden de weg daarheen. We hadden het niet graag omdat ze dicht bij de straat konden komen , waar er soms wagens aan tamelijke snelheid voorbijsnorden. We hielden ons hart vast. 's avonds had ik graag dat ze binnenkwamen in hun garre zodat ze veilig waren voor de nacht . Soms lukte het direkt om ze allle zes vredig te slapen te leggen en soms een heksentoer om hen uit de bomen te plukkken. Zij wisten al vlug dat ze daar ver van ons zaten. Zo ging de zomer voorbij, ongerust in het vooruitzicht dat men met die grote maismachine zou komen. Eind oktober was het zover: ze waren juist buitengelaten(rond 6 uur in de moregen en dat hels lawaai was er : vlug roepen met wat vlees op een bord, gelukkig allemaal vlug binnen gekregen: van schrik waarschijnlijk in een oogwenk in de garre , oef nanny mickey -mousse was gerust alsook moederWarte. Ja , ik noem mezelf Nanny. Michel is Chelleke. ik voel me als hun oma. Nog even vermelden dat ze de tweede week van juli voor de eerste keer het zonder mij en Michel moesten stellen . Tante Lilianne(mijn vriendin kwam 10 dagen logeren om dag en nacht op ze te passen . Ze kenden haar ook een beetje omdat zij iedere week 1 dagje voor hen meezorgde. Zo gaat het ieder jaar als we naar Schotland gaan , Lilianne past er goed op hen. In december 2005 is Minoe gestorven, hij is aangereden door een auto, terug verdriet ,gemis en hij ligt ook in de tuin bij Wartje 1 gegraven. Morgen vertel ik waat verder. Sorry als er typfouten in de tekst staan :foei , foei , Mickey- mousse denk wel dat het geen bewuste spelfouten zijn! Vroeger in het lager technisch onderwijs heb ik typles gekregen, naschoolse lessen ( ik had er een hekel aan en vroeg me af waarom ik dat moest kennen. Mijn ouders schreven in voor al bijkomende betalende lessen die er gegeven werden, tot mijn groot protest en gezeur...Weeral naar die typles ;enfin ben blij dat ik het nog wat onder de knie heb. OP een keer had ik er weer geen zin in en die vluchtte weg , over de speelplaats recht naar huis toe: ik was graag in die gezellige sfeer van ons gezamlijk vieruurtje thuis, ik miste dat als ik later en alleen moest eten. IK was die keer nog maar juist aan tafel toen de telefoon rinkelde bij de bakker op het eind van de straat nog wel ( voor te gebruiken bij noodgevallen) ze melden dat Micke- Mousse niet was komen opdagen voor de typles! die nonnekes toch hé? Leg het dan maar uit dat je snakt naar huiselijke gezelligheid... Groetjes alle alle bloggertjes , ik ben deze namiddags eens komen zien op vele blogjes , gezellig genoten stiekem, maar mijn werk was gedaan hoor!!
Nog wat verder vertellen over de zesling. Ze groeiden snel op na 1 week was de mand te klein en moest er een grotere slaapplaats gevonden worden : in de living werd de tafel zo ver mogelijk opgeschoven en Michel plaatste er een afsluitng in houtwerk , die kon samenplooien , ze hadden zo direkt 5 op 2 meters ruimte. De slaapdons werd in het hoekje gelegd, en iedere dag 2 maal ververst.Gauw gingen ze hun plasje doen in het speciaal aangepaste kattebakje voor hen. Het waren schattige blolletjes die rondliepen. Er stond ook nog een kattepaal , zodat moeder Warte naar buiten kon zien. Als de kleintjes sliepen , waagde ze zich vlug eens buiten in de tuin , maar ze kwam altijd vlug terug. Na een goeie 14 dagen begonnen zij al kleine royal-canin korreltjes te eten, en speelden ze met het speelgoed :balletjes , ook met pluimpjes eraan . Het was een plezier voor hen te zien. Hun namen zijn:Goldlock, Mickey- mousse , rispy , minoe en mientje en filou. De mensen bleven staan om ze in aktie te zien, want er hangen geen gordijnen om mijn planten voldoende licht te geven, die hebben we ook mogen op een veilige plaats zetten . Na vier weken klom goldlock als eerst op de livingtafel, de anderen volgden en zo palmden ze na 6 weken de ganse living in:2 kattebakkken eten drinken speeltjes op de zetels in de bloempotten voor het raam, een echte speeltuin! nadat ze hun eerste vaccinaties gekregen hadden mochten ze voor het eerst in de tuin onder alziend oog van moeder Wartje, Michel en mezelf. Ze luisterden goed en ze kregen soms was rundsvlees. Als ik dan miam, miam miam riep dan vlogen ze naar binnen. Maar ze vonden het heel leuk buiten . Na vier maanden moesten we een ander verblijfplaats zoeken: ze verhuisden in de garre: een overdekte ruimte met kattedeur erin dat 'savonds afgesloten werd als ze allemaal binnen waren: het was soms een heksentoer . Ze hadden een fantastische goede moeder:wartje zorgt nu nog voor hen en nu nog! zo vogende keer vertel ik verder.nu nog een verhaaltje van vroeger : Mickey- -Mousse naar het plechtige Kommuniefeest: Ja , joepie we mochten mee maar het feest van Monique, kennis van ons ouders. Het feestje was s'avonds in zaal "de zwaan" te ruddervoorde . Mijn broer was 3 en ik was 5jaar. We smulden van al dat lekkers(vroeger waren we daar nog heel blij mee) en dan de dansavond met spelletjes voor de grote mensen: Mijn vader won en moest dus met een "jong jufrouwtje rond de zaal en ereronde maken en ik was zo fier als een pauw. Daar hij er ook niet over kon zwijgen vertelde ik de maandagmorgen fier aan het nonneke zuster Damiana heette ze) het hele verhaal , wel 10 keer die voormiddags "zuster, mijn papa heeft gedanst met een juffouwtje op zijn rug...totdat de zuster zei: zwijg nu toch , mag je niet meer horen! ik weet het al.....Vandaag zijn we ook terug naar een plechtige kommunie mogen gaan vandaar mijn verhaaltje......
Nog even voortvertellen over de poezen.Een tijdje bleven er enkele katjes komen eten .Het waren ook twee zwartjes . We denken dat het de broer en zus van Wartje nr1 waren. Na enkele tijd kwam er 1 van de twee tot op onze koer , eerst liep ze weg als ze me zag, met veel geduld en alle dagen nog wat extra vleesjes,heb ik op een morgen het zwarte katjeWARTJE nr.2 voor het eerst kunnnen strelen , ze is blijven komen en sliep 's nachts op een oude strijkplank bij ons binnen in huis. Petite en Warte2 waren eerst geen goede vrienden . Met veel geblaas en soms een vechtpartijtje, tolereerden ze elkaar omdat het moest. Warte was nog niet steriel gemaakt en zo wierp ze op 4 april 2005 6 jongskes, Ze lagen in de living in een grote wasmand. Toen Michel thuiskwam vroeg hij wat gaan we doen? IK zei:als het mag alle zes houden: ik kan van geen enkele afscheid nemen en naar de veearts gaan ermee. Zo brak er weer een periode van veel werk aan, een poezenbabykamer. Mijn vriendin bracht uit een tweede -handszaak kleine donsjes lakenstjes grote badhanddoeken mee, want ik had elke dag veel was. plus nog een kattebak voor mama wartje erbij. Voorlopig werd er geen schutting geplaatst omdat ze de eerste week nog niet rondliepen. zo volgende keer vertel ik verder. Aan alle bloggers een goed weekend, fijne vrijdagavond ,nog eventjes wat zonnestraaltjes meepikken!Ziehier een foto van mijn poezenzesling
Vooreerst wil ik even denken aan de familie van het vermoorde meisje Annick. Een blijk van medeleven in deze moeilijke tijd. Waarom? Welke ontwrichtte perverse ziel doet zoiets? het is hartverscheurend hoe het gebeurd ,iedere dag over de ganse wereld worden mensen er slachtoffer van.
Aan alle bloggers een goeie woensdagavond van Mickey-Mousse! En nu vlug wat verder vertellen over de poezen. Toen Clochard wat ingeburgerd was in de familie, kwam hij zelf nog in huis langs het hondeluikje. Momenteel is dit nu afgesloten zodat er geen vreemde katten meer in huis kunnen.We waren er ons niet van bewust maar er kwamen 's nachts wel vreemde katten petite haar korrels opeten. Toen het jaar nadien belde er een meneer aan de deur:10mei rond 12h30 ,want we zaten aan tafel te eten: het was mijn dochter haar verjaardag. IK ging de deur open doen en er stond een man met een kattejongske in zijn handen ongeveer 2 weken oud,met de vraag of het van ons was: hij kwam aangereden en de moederkat stak juist de straat over,dus die moederkat was verdwenen in onze tuin. We hebben het katje dus uit zijn handen overgenomen. Michel protesteerde heftig tegen mij en zei: nee ,geen kat meer bij: zet het in de tuin , die kattin zal het wel komen ophalen als ze hoort miaawen. En zo is het zwarte bolleding in een doos in den hof beland . De moeder heeft het Niet meer opgehaald en we hebben het terug mee in huis genomen.Zo begon er voor mij een tijd van echte zorg. Vlug naar de veearts om voeding:neutriwelp. In het begin was het zoeken om de juiste hoeveelheid , er moest op zijn buikje gewreven worden als het gegeten had,zodat de darmwerking in gang schoot: het was immers een overschakeling van voeding. het katje werd Wartje genoemd. Alles draaide hier om wardje die in de living een afgesloten plaatsje had. Het zag ons graag, maar elke 2 uur moest het de fles krijgen .Uren werk maar ook genegenheid en plezier heeft ze ons gegeven. Toen het alleen kon eten gingen we er soms mee in de tuin Wardje moet al een rugletsel gehad hebben voor we haar bij ons hadden . Soms huilde ze van de pijn . De veearts heeft er veel voor gedaan om de pijn te verminderen . Moest het een volwassen kat geweest zijn zou ze kunnnen geopereerd worden aan de rugwervels maar helaas het katje groeide nog en men kon, die werveltjes niet vastzetten. Zo hebben we nog voor Wardje gezorgd tot 15 september. We zagen er allemaal zo van af. die bewuste 15 september hebben we 'savonds Wardje laten inslapen, het beestje had al veel cortisone gekregen, waardoor het altijd schijnbaar 2 dagen beter was.Thuis gekomen heeft Michel een klein kistje gemaakt, we hebben wardje in een handdoek gedraaid samen met mijn sjaaltje waarop ze altijd sliep en haar knuffel. Ze ligt in onze tuin naast de plantenvijver en ieder keer dat ik er voorbij kom zeg ik "dag wardje. Geef hier dat blaadje papier!Toen ik in de m iddelbare school zat, moest ik van thuis in de studie blijven tot 7uur. De nonnekes hadden dat aangeraden aan mijn ma zodus dat ik iedere dag zodoende tot vervelends toe laat thuis was. Zo schreef ik soms een zottigheidtje op een papiertje en dat zwierde toen de grote studiezaal door, van de een naar de ander..ik had eens een liedje geschreven over de studiejuffrouw de reus was haar bijnaam: op het refreintje van te lourdes op de bergen te lourdes op de bergen verscheen in een grot, de reus in haar hemde met een pispot op h aar kop, avé, avé , pak ze vaste en doe ze mee.. Zo ging het al een half uurtje totdat ze het papiertje zag vliegen met als resultaat: GEEF HIER DAT BLAADJE PAPIER! het meisje dat het blaadje aan het lezen was gaf het dwee af. Gedaan met lachen.Het bleef op haar lessenaar liggen, de ganse studietijd. Ik had het willen nemen en opeten.'Sanderedaags werd ik bij zuster drectrice geroepen: ze las het liedje voor en dat vergeet ik nooit:ARM,ARM, DOM, DOM SCHAAP DAT JE BENT! zo kwam ik er vanaf: met -5 punten aan wellevendheid wat zeer erg was en ook het feit dat ik dit nooit meer vergeet.IK was anders wel braaf op school. Als je nog niet eens plezier mag hebben hé? Zo nu groetjes van mickey-mousse en voor alle bloggers bedankt voor jullie mooie blogs! dit verdient een pluimpje jullie geschonken door Ellis de kleindochter van ons. ."ziehier een foto van Wardje
