Een goede avond iedereen, van Mickey, michelscot en de poezen, Wat ziet mijn oog, wat hoort mijn oor? dat er zich onder jullie ,blogvrienden ,zouden bevinden die voor zichzelf voordeel te doen even goede dag komen zeggen? Wel ieder zijn meug, de ene doet het voor de fun , een ander voor in de top 100 te staan? Wel ik doe het voor een echte goede dag te zeggen, welgemeend, die cijfers kunnnen me gestolen worden.'t Zal me een zorg zijn ,of je iets leest of niet, maar als ik op een blog komt vind ik het echt fijn ,nieuwe gedichten te lezen , slides en foto's te zien en zo eens een stapje in jullie leefwereld te zetten met alle respect voor jullie!!!! zo, het moest van mijn hart, zo is mickey-Mousse nu eenmaal. Je mag ook alle foto's die je wil overnemen:no problem. O, wat hou ik toch van jullie, zei de boer en hij kuste zijn varkens!!!!!!Ja , ja hoe meer de mens zijn kuren toont, hoe populairder de dieren zijn in de top!!pas dus maar op!!! Zo, ons mientje haar wang is beter en al mijn poezen gelukkig:meer moet dat niet zijn,allé en mijn ventje ook (hoop ik) gelukkig dat er geen rivaliteit bestaat tussen hen, het zou hier mooi zijn! Deze namiddag heb ik nog kunnen genieten van een uurtje handwerk. Dat is ook een leuke hobby. Nu nog een verhaaltje voor wie het lezen wil:Op school in Blydhove was de vrijdagnamiddag erg leuk, vooral het laatste uur:Godsdienstles van eerwaarde. Kannunink.. Eigenlijk was het een gemoedelijk man, hij stoorde zich in geen geval aan het remoer in de klas, en liet ons wel wat babbelen. Als het te erg werd riep hij ons tot de orde: stil meisjes, nu is het genoeg geweest. Het was dan 1 minuutje stil, uit respect voor hem. Op een vrijdag hadden we geen zin in les, en wij hadden het plannetje beraamd om een grote sneeuwbal op zijn stoel te leggen,ja 'twas erg koud en putje winter..Ja, en wij trokkenn de gordijnen dicht, en ...Sloten de deur van de binenplaats waarlangs hij normaal altijd binnenkwam. Hij trok aan de deur, riep :doe open aub, maar wij lieten hem staan,hij kwam aan de gang binnen,en wij hadden ook deze deur gesloten: plezier allom: tot na 5 minuten er op de deur gebonkt werd:doe open meisjes:DE DIRECTRICE, stond daar, wij vlug eerst die aan het smeltende sneeuwbal buiten gegooid , gordijnen open en dan de deur open:Ze KWam binnen onze juffrouw Beckers..gevolgd door de kanneunink, ze brieste als een leeuw. Ik was echt bang! Ik zat juist voor haar neus op de eerste rij en ze viseerde mij toen ze sprak: Het uitstapje naar Brugge, dat we beloofd waren werd afgelast,dat was nog het ergste niet , ze ging vreselijk te keer: Un peu de cran, une peu tunesse, wij zijn heir niet in de tijd van de UUUU apen bedoelde ze, want ze krabde met haar handen in haar okselholten: het was zo'n komisch zicht en dat ik nog niet lachen mocht: mijn kaken deden piijn van spanning en mijn ingehouden lach, het was alsof ik de kramp kreeg. Zo, deze uitbrander was voldoende, we hebben nooit meer iets uitgehaald met eerwaarde(Oscartje ) noemden wij hem.