Goede avond iedereen, Ja, moederdag is bijna voorbij. Het eerst werd ik begroet ddoor Micelscot, daarna door mijn poezen, zoals gewoonllijk zaten ze al vroeg op wacht voor hun ontbijt. Ze hadden ook een verrassing voor mijn: een veldmuisje en een heleboel veren van een merel,de merel was niet te vinden. Ja , ja , nanny wees toch eens tevreden met wat we u geven: t' is u van harte gegund...en smakelijk..gebakken muizebilletjes op uw grill..... voilà n nog de kinderen op bezoek en nanny is weer gelukkig. Denk ook even aan de moeders die eenzaam zijn , of niet meer begrepen worden door hun kinderen...soms een verkeerd woordje en bam, daar heb je het . Nooit opgeven , en altijd proberen contact te leggen. Een moederhart kan soms ook eens pijn doen. In feite is dat allemaal onnodig: t'is goed even in 'teigen hert te kijken , even voor het slapengaan..Soms zeg ik ook eens wat , floep, en 'tis eruit, het beste is nooit niet koppig vol te houden dat je zelf gelijk hebt, bijleggen ,bijleggen is de boodschap, wanhoop nooit. lieve groetjes aan alle moeders. Nog een verhaaltje om af te sluiten: eerlijk ik ben er zelf een beetje stil van geworden , Mijn zus was 7jaar ouder dan ik en 9 jaar verschilde zij in leeftijd van mijn broer .Mijn broer en ik waren eigenlijjk onafscheidelijk en zij werd er eigelijk onbewust buiten gehouden: zij was groot toen wij nog klein waren. Zo liep zij al in Brugge hogere school toen wij nog in de lagere klas zaten. ,'s avonds kwam zij na 18 uur thuis en moest altijd na-eten in de keuken alleen , vooraleer zij in de kamer haar huiswerk maakte . Zij kreeg altijd wat geld extra, voor het geval ze het toevallig nodig had. Wij wisten dat ze soms stiekem een confituurtaartje kocht, en het in haar boekentas liet zitten, mama mocht dat niet weten. Toen ze in de keuken aan het eten was, namen mijn broer en ik het taartje uit haar boekentas, gingen onder de livingtafel zitten en aten het taartje op. Toen ze dan haar boekentas nam riep ze enkel.... Anniette gie rosse dat ge bent.... mijn broer werd niet vernoemd. En plezier dat we dan hadden!!! ze vertelt het soms nog aan de kleinkinderen:Mickey- mousse was de stoute rosse!! Speciaal een boeketje voor alle moeders.
Goed was deze morgen niet , het regende pijpestelen en in de garre was het een drukte van je welste. Daar het zaterdagmorgen was en ik wat langer kan slapen,waren ze allen op hun eten aan het wachten. Petiet wist ook niet of ze buiten wou, ze houdt helemaal niet van de wind. Ze twijfelde en is toch buiten gestapt,met gevolg dat onze Warte van haar treuzelende houding profiteerde o terug binnen te glippen. Onze Clochard, was ook van de partij. Hij heeft weer gevochten en een ferme wonde aan zijn oor. Hij blaasde terug toen ik het wilde ontsmetten met iso-betadine. Het is me toch gelukt . Zo , nog vlug verse lakens gelegd in de garre, want bij dat slecht weder heb ik nog alle dagen was van de poezen:eerst weken in dettol ,dan in waspoeder en dan de machine en droogkast in..Verwend zijn ze wel..Straks hun lakens strijken... Verder hebben we naar de kunstacacemie geweest. Er waren er open-deurdagen. Ons achterneefje zit in zijn laatste jaar en vond het tof dat we kwamen zien. Voor eindwerk heeft hij een standbeeld gemaakt van zichzelf als KONING Michel lebonneur. HIJ bezit een koninkrijk met ministers , onderdanen enz., ieder burger heeft er zijn eigen identiteitskaart, hij heeft ook zijn eigen vlag, koningskostuum en kroon. Hij heeft er een gans jaar aan gewerkt.Hij heeft mij gevraagd of ik een taak als minister wou, ik heb toegestemd om minister van dierenwelzijn te worden...ONze koning heeft een eigen stukje land , (in de tuin van mémé en pépé, waar ze zogezegd opgravingen verricht hebben met grote vondsten: een mixer, een oude koffiemolen en fantasie heeft hij genoeg. Zijn ma heeft veel gewerkt om het kostuum te maken, hjij is gekroond in St-Salvatorskathedraal te Brugge en de bisschop heeft hem ingewijd en gekroond. Ja, het was leuk, wij hebben ook prachtige schilderijtjes , pentekeningen, aquarellen gezien van leerlingen van andere leerjaren al echte kunstenaars.,
Dag allemaal. Ja, ja, Warte is weer in huis geglipt; ik zal haar nog wat in huis laten. Het regent en zij is op de vensterbank gesprongen, mij aankijkend: mag ik hier zitten? Nanny? Natuurlijk , maar maak er geen gewoonte van Warte, je weet dat in huis Petietje haar terrotorium heeft. Oké, ik zal lief zijn en petite niet ambeteren goed zo? Eigenlijk ben ik het kijken beu, op de livingstoel zit ik ook zacht, voilà, ik zal hier maar een dutje doen tot Mickey-mousse haar vriendin "tante Liliane" ophaalt. Als ze komt is het altijd leuk, dan mag ik bij haar in de zetel zitten....Supertanteke heeft ook 'smiddags wat vlees over voor mij! Nochthans , petiete is ook haar vriendin , denk Wartje , ik mag zeker mijn kaas niet van tussen mijn brood laten halen! desnoods geef ik petiete een krauw zonder dat Mickey het ziet......Zo, 'namiddags gaat tante terug naar huis , ik moet terug naar buiten! en te zeggen dat ze nog eerst een fotootje willen, mensen toch hé. IK zal vlug eens mijn nageltjes in Mickey arm zetten, Ha, Ha wie eerst lacht , laatst lacht, zo, geraak je niet van me af, nog eens flink tegenstribbelen! Nu nog even denken aan miijn overleden moeder: vroeger gingen we het huis niet uit vooraleer ze ons een kruisje had gegeven : iedere dag opnieuw: God zegene en beware je, S'morgens bij het opstaan , bij het wegggaan en bij het slapengaan. Nu mis ik dat, en ziehier een bloemetje voor alle moeders en ook voor zorgdragende vervangmoeders, aan allen een gelukkig moedertjesdag, zondag!!!ziehier Mickey met wartje .
Nog wat verder vertellen over de poezen:Het najaar bracht met zich mede dat er zwerfkatten bijkwamen. Ze zochten iets eetbaars en met het kattedeurtje open waar de korrels stonden ,waren ze het al gauw fiks.Hier is ons eindstation, dachten ze. Zo zijn er het laatste jaar heel wat poezen bijgekomen . Eerst PIPO, een siamese kattin:ze is steriel gemaakt: met de vangkooi naar de veerarts gebracht: het is goed gegaan en 'avonds mocht zij uit de kooi. Zij is gebleven. Over dag ligt ze ergens in de tuin , bij slecht weder heeft ze onderdak in de tweede verblijfsplaats speciaal voor hen ook ingericht. Daarna kwam onze Snappy:ook steriel gemaakt, onze Flavie ook steriel gemaakt, bolleke ook. De katers zijn nog niet gekastreed: Ramboo, Grijs, Roespy en Wit-ros moeten nog gekastreed worden. Nu zijn er terug 2 kattinnen bijgekomen: Flora en Lara. Zo ja, men zegt soms in de straat: Annie met al haar katten: ze verblijven op ons grondgebied , we houden van hen, ik voel me soms moeder theresa van de zwerfkatten. IK laat ze zeggen, de end zegt : mijn vader haat katten..Hij houd van honden enz..IK stoor me er niet aan , al die katten: zeg maar hoe meer je sommige mensen leert kennen hoe meer ik van katten hou..........Nee, nee ik ben niet in een slechte bui, de plantjes in de tuin genieten van het regenwater, de aardappelen op 't veld naast ons groeien dat je het ziet, de wind is wat gaan liggen: de irissen en anderen bolgewassen zien wel af van de wind. De katten willen zon maar ja, God kan niet voor iedereen goed doen hé? enfin , de week loopt terug op zijn einde : ik zie er altijd naar uit: de zaterdagavond gaan we bijna altijd een paar uurtjes naar de ierse pub te Brugge , gezellig onder ons tweetjes wat bijbabbelen, dan een frietje van het kraam op de markt,en dan terug naar huis.,te voet nu langs de brugse meifoor:soms nog een oliebolleke meepikken. Die belgen hebben toch een goede maag hé? zo ,het moet maar zo lekker niet zijn! nog en fijne avond en tot morgen, daag, bloggertjes! Verhaaltje uit het verleden: ik las vanvond het mooie gedicht van eros: over verliefd zijn. IK dacht terug aan de tijd dat ik mijn plechtige kommunie dded. Nu besef ik dat ik dan voor het eerst verliefd was. Ik voelde me zweven,vond het fantastisch om naast dat mooie jongetje te staan: Dirk ,was zijn naam , eerst stond ik naast iemand anders, maar Dirkske had het kunnnen arangeren dat ik naast hem kwam te staan, o, konden die uren maar blijven duren, maaar ja , aan alles komt een eind ,zo dachtik. Wel als de plechtigheden voorbij waren , moest ik hem vergeten:raad eens hij stond mij opte wachten, ging naast zijn fiets met me mee tot aan het hoekje van onze straat, veel werd er niet gezegd, de volgende weken bleef dat zo, hij duwde en fototje in mijn handen , omdat ik je graag zie, zie hij en ga ook een fototje. De week nadien hebben we elkaar nog enkele keer gezein: bij zijn vriendje in straatje waar ook mijn vriendinnen woonden.We gingen er samen spelen: ik had het aftelrijmpje: in het woud in een boom staan geschreven: van wie houdt jij het meest? We hadden geoefend zodat ik wist war Dirkske en ikzelf moesten staan. Hij moest zeggen van wie hij het meeste hield :natuurlijk was dat van mij:ik was dan in de wolken.....En zo is er aan die kleine romance een einde gekomen:Dirkske verhuisde naar de nieuwe wijk, achter het Boudewijnspark en ik heb hem nooit meer gezien....
Dag allemaal. Vandaag heeft Mickey- Mousse wat geluk: mag mee naar de school van de kleinkinderen voor een ontbijtje en een klasbezoek. IK heb gisteren nog wafeltjes gebakken en een middagmaal bereid voor de kleinkinderen voor deze middag . ik ben hier wat vroeg op de parking en heb me aan het schrijven gezet. En nu nog wat voortvertellen over de katjes. De winter naderde en er moest gezorgd worden voor dikke donzen en flanellen lakens zodat ze er warmpjes bij lagen. Het was vooral een aanpassing voor Wartje2 omdat zij het altijd graag lekker warm heeft. Bij het minste sprankeltje zon zal ze zich erin koesteren. Nu zit ze in de garre op een dekentje op de vensterbank: de verwarming ligt aan en ze voelt de warmte aan de venstertablet. Zo ging de winter voorbij ,daar Minoe doodgereden was besefte ik dat ik nog altijd de zes namen riep in volgorde als gewoonlijk.De lente ging voorbij ende zomer kwam eraan; Terug veel zorg voordat we op reis gingen: oppas regelen , eten in diepvries enz., ook voor 'tante Lilianne) en dan terug afscheid nemen, wel alle dagen opbellen om te horen of alles oké is.Toen we terug thuis waren ondervond ik dat de zesling niet binnnen sliep , het was warm en ik had het deurtje opengelaten , zodat ze binen en buiten konden naar believen. Zo verdween begin augustus op een woensdag onze Mickey- Mousse, 'anderendaags onze goldlock en twee dagen later onze rispy. Ongerust alom, ik durfde niet veel hun naam roepen: ziet deat ze vastzaten, opgesloten en niet wegkonden? Navraag gedaan , niemand heeft ze gezien:ze zijn verdwenen, zomaar!een raadsel, we zijn ze niet vergeten voor altijd in ons hart: soms glipt mama Wartje2 stiekem het huis binnen, altijd naar de living t'is alsof ze zoek. IK zeg dan: ja Wartje je kleintjes zijn hiet niet, 'tis alsof ze begrijpt wat ik bedoel en dan kijkt ze me even droevig aan. nog een verhaaltje over vroeger: zoals ik al vertelde waren ze thuis overbezorgd voor ons en wij mochten niet veel alleen het huis uit. Het was in de tijid van de meifoor. Op een zondag. Alleen naar de meifoor mocht zeker niet en mijn vriendin was de jongste thuis, haar 2 broers waren al getrouwd en dus was ze wel verwend , mocht veel doen, dus zij mocht gaan maar moest om 18 uur thuis zijn . Vindt iets uit, zeg dat je naar een verjaardagsfeestje mag gaan , dan gaan we samen naar de foor. Zo gezegd ,zo gdaan: na lang vragen en zagen mocht ik gaan. . IK kreeg dan nog eendoos pralientjes mee voor de jarige. Pret dat wij hadden, we hadden met 2 jongens afgesproken, en daar mama en tante naar Kortrijk gingen gaan met de trein enmaar rond 20h30 gingen aankomen in Brugge, dacht ik dat ik alle tijd had:Maar de tijd gaat vlug:Christine moest om 18 uur thuis zijn . Het was al 19 uur en haar mama kwam haar zoeken..We hadden ons al weggestoken e het moest dan wel toeval zijn: ma en tante zaten vroeger dan gepland op't zand op de bus te wachten die hen naar TOM-Pouche ging brengen om er een koud plaatje 'teten . Christine haar ma zag hen zitten en vroeg :heb je Mickey en Christine niet gezien???Welnee, mickey is hier niet: jawel , kijk haar fiets staat hier: ze bleven wachten bij mijn fiets , ik zakte bijna inde grond van schaamte en angst omdat ik ze iets op de mouw had gespeld, ik kreeg waar iedereen het zag:een toefelingske en :VOORUIT? RECHT NAAR HUIS STOUTE LUTTE! ik durfde niet meer naast me lijken sprong op mijn fiets, trapte vlug om voor hen thuis te zijn. IK had al gegeten toen ze thuiskwamen, mijn pa wist nog van niets en vlug in bed. 'Anderendaags heb ik gezegd dat het me erg speet en dat het niet de bedoeling was om te liegen . En te bedriegen zo noemden ze mijn stommiteit die ik uitgehaald had :om nooit te vergeten!!!maar de pralientjes waren heel lekker geweest....
Met mijn poesjes aan het strand....een zandkasteeltje bouwen
Een goede maandagavond voor iedereen en nu nog wat verder vertelllen over de poesjes. zoals reeds gezegd gingen de zesling al de ganse dag naar buiten . Het was de maand juli en wel warm. De mais stond al tamelijk hoog en ze vonden de weg daarheen. We hadden het niet graag omdat ze dicht bij de straat konden komen , waar er soms wagens aan tamelijke snelheid voorbijsnorden. We hielden ons hart vast. 's avonds had ik graag dat ze binnenkwamen in hun garre zodat ze veilig waren voor de nacht . Soms lukte het direkt om ze allle zes vredig te slapen te leggen en soms een heksentoer om hen uit de bomen te plukkken. Zij wisten al vlug dat ze daar ver van ons zaten. Zo ging de zomer voorbij, ongerust in het vooruitzicht dat men met die grote maismachine zou komen. Eind oktober was het zover: ze waren juist buitengelaten(rond 6 uur in de moregen en dat hels lawaai was er : vlug roepen met wat vlees op een bord, gelukkig allemaal vlug binnen gekregen: van schrik waarschijnlijk in een oogwenk in de garre , oef nanny mickey -mousse was gerust alsook moederWarte. Ja , ik noem mezelf Nanny. Michel is Chelleke. ik voel me als hun oma. Nog even vermelden dat ze de tweede week van juli voor de eerste keer het zonder mij en Michel moesten stellen . Tante Lilianne(mijn vriendin kwam 10 dagen logeren om dag en nacht op ze te passen . Ze kenden haar ook een beetje omdat zij iedere week 1 dagje voor hen meezorgde. Zo gaat het ieder jaar als we naar Schotland gaan , Lilianne past er goed op hen. In december 2005 is Minoe gestorven, hij is aangereden door een auto, terug verdriet ,gemis en hij ligt ook in de tuin bij Wartje 1 gegraven. Morgen vertel ik waat verder. Sorry als er typfouten in de tekst staan :foei , foei , Mickey- mousse denk wel dat het geen bewuste spelfouten zijn! Vroeger in het lager technisch onderwijs heb ik typles gekregen, naschoolse lessen ( ik had er een hekel aan en vroeg me af waarom ik dat moest kennen. Mijn ouders schreven in voor al bijkomende betalende lessen die er gegeven werden, tot mijn groot protest en gezeur...Weeral naar die typles ;enfin ben blij dat ik het nog wat onder de knie heb. OP een keer had ik er weer geen zin in en die vluchtte weg , over de speelplaats recht naar huis toe: ik was graag in die gezellige sfeer van ons gezamlijk vieruurtje thuis, ik miste dat als ik later en alleen moest eten. IK was die keer nog maar juist aan tafel toen de telefoon rinkelde bij de bakker op het eind van de straat nog wel ( voor te gebruiken bij noodgevallen) ze melden dat Micke- Mousse niet was komen opdagen voor de typles! die nonnekes toch hé? Leg het dan maar uit dat je snakt naar huiselijke gezelligheid... Groetjes alle alle bloggertjes , ik ben deze namiddags eens komen zien op vele blogjes , gezellig genoten stiekem, maar mijn werk was gedaan hoor!!
