Goede namiddag aan iedereen, het is geen weder om een hond door te jagen ,plots die weersverandering. Ja ,we waren wel gewaarschuwd dat ging vlagen,maar zolang je de zon ziet denk je de de weerman het mis heeft....Ons Filouke is deze morgen terug op jacht geweest:teurg een merel gesneuveld, jammer. Warte terug in huis geglipt en ze waagde haar zelfs boven,volledig op petite haar territorium. We hebben haar vlug naar beneden gejaagd. Foei, Warte en nu buiten blijven voor je straf. Vandaag blijven we lekker thuis,ik heb een beetje aan mijn handwerkje genaaid, het is heel fijn werk,en soms moet ik even rondlopen om mijn ogen wat te laten rusten, allé dat is toch mijn excuse... Nu nog iets van vroegere tijden: Toen mijn zus trouwde, was dat de zaterdag en voor de wet de vrijdagnamiddag. Ik had nieuwe schoenen voor het trouwfeest en de vrijdagavond laat wou ik die nog even aan mijn voeten steken:ik kon er aan geen kanten meer in. Er was paniek want 'sanderendaags om halftien moest ik klaar staan. Wel, zei mijn ma troostend , je zal wel zien, uw voeten zijn misschien wat gezwollen en morgenvroeg kan je er wel in. 's Anderendaags was het nog hetzelfde: de buurman heeft ons nog vlug naar de schoenzaak gevoerd. Het bleek een vergissing te zijn: men had het paar schoenen die niet pasten naar de kassa meegegeven, gelukkig kreeg ik dan het juiste paar..moest weer met mickey -mousse gebeuren, Anniette toch, zei ma..
AL ONZE KENNIS HEEFT HAAR OORSPRONG IN ONS GEVOEL...
Even in de tuin: vandaag hebben we wat in de tuin kunnen werken. Ook onze poezen waren blij dat het wat mooier weer is. Onze Warte ,mientje, filou en petietje liggen in de zon te kuieren. Rambo en grijs ,pipo en snappy liggen tussen de bamboeplanten te slapen. Het is vredig en wat geruststellend voor de vogels. Mientje haar wonde is beter,ik heb het ontsmet met iso-betadine,mar ze weet het al als ik met het flesje en watten op haar afkom. Er zijn terug enkele clematissen opengekomen,ook die nieuwe soort dat we verleden weekend in Beervelde gekocht hebben. Op deze plantenbeurs vindt je een ruime keuze aan nieuwe soorten . Het is al 5 jaar dat we daar planten kopen. Het is ook de moeite voor rhododendrums en azaela's . Er zitten prachtige kleuren tussen. Zien en kopen doe je zeker. Het tweede weekend van oktober is er terug een plantenbeurs:een aanrader! Ja, het weekend is bijna voorbij, en nu nog iets van vroegere tijden: Toen ik in de kliniek werkte hadden wij om de 6 weken een ganse week nachtdienst van maandag tot zondagavond, ja het was lang maar we konden er wat slapen 's nachts . Je hoefde niet op te blijven. Dus na mijn laatstte toer gedaan ten hebben , ging ik wat rusten. Opeens ging er een kamerbel,ik vlug naar beneden met de trap: ik werd onwel langs de trap, waarschijnlijk was ik te vlug opgestaan . Ik trachtte nog die kamer te bereiken en toen ik aanklopte en binnenging zei die geopereerde meneer: ik voel me niet goed . Ik zei "ik ook niet meneer en kon me nog juist in de zeteltje zetten aan de tafel. Dan hebben we hulp geroepen en de mannen van de kamer er rechtover zijn gekomen: ze hebben die meneer en mij een beetje water ingeschonken, de venster opengezet zodat er wat frisse lucht binnen kwam. Ik vroeg"voelt u zich al wat beter meneer? ik was wel bezorgd maar kon me niet verroeren, niet opstaan uit dat zeteltje,ja, ja zie hij en jij. Ik voel me ook al wat beter! gelukkig waren we bijgestaan door die goede andere patienten. Zo, na 20 minuten was ik weer op de been en die meneer ook. dagen nadien had ik terug gewone dagdienst, er was bezoek in die kamer, ik kwam binnnen en hij zei: kijk, dat is dat madammeke die ook onwel is geworden die nacht,ik schoot kleur als een tomaat en kon niet vlug genoeg weg zijn. Ja, zo ziet u dat je altijd op iemand moet kunnen releen, al zijn dat er patiënten zelf!
HOOP IS NIET DE OVERTUIGING DAT IETS GOED ZAL KOMEN, MAAR DE ZEKERHEID DAT IETS ZINNIG IS? HOE DAT OOK UITPAKT!
Zo, een goede avond aan iedereen. Een beetje rare dag vandaag, 'tis vrijdag ,weekend en boodschappendag tegelijk. Heerlijksamen gaan winkelen deze morgen. Deze namiddag naar Brugge en de pub geweest ,even een uurtje kuieren en geniet en van een straffe hendrik, typisch brugs biertje. In de tuin gat alles zijn gang . De buren zijn bezig hun grote berg zand te verwijderen, ze wonen hier nog maar 2 maanden. Hun nieuwbouw is pas van over 2 maanden klaar. Onze poes petite weet voorzeker meer van hun leefwijze dan wij. ze zit altijd langs de berm waar onze planten opstaan te loeren, ze kan daar wel 2 uur zitten, en als ze de kleine baby hoort huilen kruipt ze onder de draad door om te gaan zien,ze is precies bezorgt om de kleine Ben. Ja, verder is ons Mientje gekwetst aan haar kaaK, Misschien heeft er iemand willen slan met een voorwerp of heeft ze gevochten met andere katten. IK zal ze trachten binnen te lokken met wat vlees want nu is ze direkt weg. Het lijkt geen wonde van te vechten;;;dus dubbel op mijn hoede voor kattehaters, ja, als je ze niet ziet slaan kan je het niet bewijzen. Op een dag is onze Clochard, na ruim 8 dagen weggebleven te zijn(we hadden allle hoop al opgegeven thuisgekomen met een geknakte staart, een beentje van zijn staart, een kootje dus stak uit de wonde. Wij hebben direkt naar de veearts geweest e hij heeft zijn staart moeten amputeren. Gelukkig was de wonde niet op het einde van zijn ruggegraat anders was hij verloren:verdict van de veearts: slag met een voorwerp, misschien een spade..... Nog een verhaaltje: vroeger gingen mijn nichtje en ik (we waren 14 en 15 jaar al van 'snamiddags naar 't boudewijnspark, naar de oberbayernfeesten, wij hielden plaats vrij ,iedere week voor een hele bende, het was erg leuk. Rond 19 uur kwamen ons ouders dan om "controle te houden " en te zien dat wij zeker niet buiten de zaal gingen. enfin ,s'avonds namen we dan een taxi naar huis want dat eindigde rond 24 uur. Wij sliepen in een 2persoonsbed en ik plaagde haar graag. Ik had een aardappel ingeprikt met lucifers en die in de slaapkamer meegenomen. IK vroeg haar of ze hoog kon springen in bed en of ze haar dan kon laten vallen in bed en ik ging natuurlijk die aardappel op de plaats waar ze neerkwam leggen..Maar...Het liep heel anders af dan ik verwachtte ,ze zei" Jazeker maar jij moet ook springen ,ik zei "oké" en wij sprongen tegelijkertijd en lieten ons vallen. De plof was hevig, en we zakten schuin weg met het bed ;de poot zat door de houten vloer,recht in de keuken onder ons.mama en pa kwamen naar boven gehold en natuurlijk kregen wij troef..het bed moest opgetild worden verzet worden en het gat voorlopig gedicht met een ijzeren plaat. Wij hebben de hele nacht liggen lachen in ons bed ; op sommige momenten proesten wij het uit..Allé , kreeg de meeste troef maar had het meeste plezier , ik heb de aardappel nooit meer kunnen in bed leggen, ik durde het niet meer proberen.
Een goede morgen en een goede feestdag voor iedereen.Het was kwart voor zes deze morgen toen Petite mij uit bed riep: ze krabt dan namelijk aan de muur en 'tis dan opstaan geblazen. Ze heeft dit een hele tijd niet meer gedaan en sedert Warte soms terug binnenkomen heeft ze deze activiteit terug gestart. Het regent hier , de regendruppels zijn als diamanten op de ruiten, de planten en bloemen drinken zich tot volzadigd vol en de natuur herleeft. Het is heel stil buiten en de vogels kwetteren al. Ook de aardappelen op het veld naast ons groeien als kolen. Ze zijn in de periode van regen wel verdrievoudigd. Ook de slakken profiteren ervan om rond te kruipen. overal kom je ze tegen. Een echte plaag? of een deel van de schepping Gods? Ik heb niet graag dat Michel slakkekorrels strooit:ik vind het wel erg vor de slakkken om zo aan hun einde te moeten komen. Bestaat er echt geen ander middel om ze te weren? Gisteren avond heb ik nog niets kunnnen schrijven omdat we een nieuw programma geinstalleerd hebben om foto's te laten uittekenen in rasters voor kruisjessteekpatronen te maken. Het komt op het scherm met kleurkader en al maar het lukt niet om het de fotocopieren en te scannen.Het is proberen geblazen. Nu nog een verhaaltje : Vroeger hadden er veel mensen een lapnaam of bijnaam. Zo woonde er een madame Katrien in onze straat enkele huizen voorbij ons . Iedere keer dat ze voorbijkwam wilde ik haar altijd goeiedag zeggen en ik riep dan: Dag, Madame Katrien. Op een keer reageerde zij niet, misschien had ze me niet gehoord en ik riep luidkeels: dag, Katriene van de bok! Soms hoorde ik thuis zeggen :'tis Katriene van de Bok , natuurlijk viel dat niet in goeie aarde bij mij ma, die me had horen roepen. Ze was heel kwaad op mij ,en natuurlijk was er terug een klets op mijn bil bij en zeg dat nooit meer! als een mens toch goeiedag wil zeggen,hé?
PAK AAN,SLECHTS ZO KAN MEN HET ONMOGELIJKE MOGELIJK MAKEN!
Een goeie dinsdagavond aan alle bloggers, Zo, alweer een dagje voorbij. Het was hier erg druk. onze poezen weten vandaag precies niet wat ze willen . Wartje glipt iedere keer terug in huis , en ze loopt dan rond:nochthans weet ze dat alle plaatsen van petitje zijn en dat zij enkel in de living op de vensterbank mag zitten of op de stoel onder de livingtafel.Ze komt nu al terug binnen sedert het slecht weder is. Ze probeert weer petit haar terrotium in te palmen.ik moet ze in de gaten houden en zeker niet toegeven aan haar grilletjes. Vanmorgen heb ik de kleinkinderen naar school gebracht : 't was onverwachts : mijn dochter heeft haar voet verzwikt en het lukt niet om auto te rijden , voor de beweging met haar linkervoet op het pedaal. Het is toch uitkijken geblazen zo midden de stad en al die voorgangstraatjes je mag zeker zijn dat ze hun voorrang nemen!Het duurde wat langer voordat ze op school waren; 'tis lief van jou nanny dat je ons brengt,maar met mama gaat het veel vlugger.Ja, nanny mag wat trager zijn maar ze is dubbel voorzichtig vooral omdat ik stad niet gewoon ben, normaal parkeer ik altijd in de parking van het station en zo met de bus de stad in. voilà, zo was ik om kwart voor negen terug thuis en deze avond om 17 uur, 20 minuten heb ik er op gereden door stad totdat ik op de torhoutse steenweg was,al die fieters als de scholen uit zijn. nog vlug een verhaaltje over vroeger: In de grote vakantie kwam mijn neef altijd bij ons logeren. Op een namidddag zat ik met een handwerkje buiten , toen de 2 jongens op straat slopen (normaal mochten wij nooit buiten de poort) en ze gingen spelen aan de overkant van de beek op een stuk grond waar er stenen en hout lagen van afbraakwerken. ze liepen op de hopen hout en mijn neef gleed uit en brak zijn voorarm. Was me dat een pantemiene: mijn ma was heel boos en was voorzeker erg geschrokken . Ze kregen nog een paar klappen op hun bil en ik deelde ten onrechte ook van de brokken: ik kreeg een draai rond mijn oren en had er werkelijk nu niets mee te maken!ik huilde tranen met tuiten, ik heb het nooit vergeten ,ik vond het erg onredelijk dat ik ook gestraft werd:het antwoord was:ewel dat is voor de keren dat je mij ontsnapt bent....zo, wie schrijft die blijft, dat zeggen ze toch.. DE ROEM SCHRIJDT MOEIZAAM LANGS DE STEILE BERG OMHOOG..
Een goede start van de week voor iedereen! zo, het regende wat deze morgen, en er was ook wat wind. De sparren zijn met de storm van in het voorjaar wat ontworteld en we vrezen dat die met de minste erge windstoot zullen omvallen. Jammer, ze moeten geveld worden. Ze zijn al heel hoog,misschien uitstellen tot voor de winter: voor de vogels die er een nestje gemaakt hebben. Onze Pipo klimt altijd tot hoog in de kruin van de boom ze geniet ervan om op de uitkijk te zitten. Hopelijk wordt het wat droog weer want het is donderdag Brugges mooiste dag/ De H.bloedprocessie gaat uit . Vroeger was dat altijd de eerst maandag na de eerste mei. In de meimaand mochten wij altijd mee naar Banneux per trein , op bedevaart met onze grootouders. De boterhammetjes werden meegedaan, en 's middags mochten we dan een limonade voor bij onze boterhammen. Mijn zus Rosa was gek op frieten, eigenlijk ging ze maar daarvoor mee...Pépé, krijg ik frieten??? IK liet haar zagen en profiteerde er dan ook van:welja, zage ,was het antwoord en de kaas werd vantussen onze boterhammen gehaald en die moesten wij opeten met de frieten: niet weggooien was de boodschap de kaas was wel slap van de warmte ,allé, de frietjes smaakten toch........ Zo lenig als een kat??? De laatste vrijdag van de paasvakantie zijn we met de kleinkinderen naar Paradisio geweest , een mooi park met veel volièren waar de vogels ruimte hebben om eens rond te vliegen . Ook een binnenvolière met keine vogels en schildpadden en mooie kooikarpers en siervissen. Binnen in die ruimten bevinden zich loopbruggen zodat je een overzicht hebt op alles. Zo was er ook een loopbrug in een andere kooi de doorgang gaf naar buiten. Daar ik hoogtevrees heb was ik niet van plan om daarop te gaan.Toe, nanny, ziet die mevrouw wandelt daar zelfs met een baby in een buggy. 'tis niet erg hoor ,breed en je kunt naast opa lopen. Ik liet me overhalen niet wetende wat me te wachten stond:een tussen ruimte waar er een aantal personen (12)in kunnen de deur sluit zich totdat de vorige 10 weg zijn van een loopbrugje met amper 2 plankjes naast elkaar,men moest zich aan de touwen vasthouden. Santino had er plezier in :ik vorderde maar voetje voor voetje, Michels hand vasthoudende voor mij mijn ander hand aan het koord, het bleef een eeuwigheid te duren:ik heb er een lange wachtende file veroorzaakt: gelukkig was ik er mij op dat moment niet van bewust..Santino had er echt zijn plezier in en zei dan nog:Nanny kijkt even achterom? en kijk eens naar die mooie vissen beneden.. Nee, nee het is al erg genoeg ,zei ik . Zodra ik kon ben ik naar beneden gegaan langs een h outen trapje, mijn knieen knikkerden 5 minuten daarna nog en ik was lijkwit.Toen heb ik eens naar boven gekeken: 'tis niet om fier op te zijn: kindjes van 3,4 jaar liepen daar over zoals ze op de begane grond wandelden..U ziet sommige dingen overwint je niet maar ik heb het toch geprobeerd .
