Een goede start van de week voor iedereen! zo, het regende wat deze morgen, en er was ook wat wind. De sparren zijn met de storm van in het voorjaar wat ontworteld en we vrezen dat die met de minste erge windstoot zullen omvallen. Jammer, ze moeten geveld worden. Ze zijn al heel hoog,misschien uitstellen tot voor de winter: voor de vogels die er een nestje gemaakt hebben. Onze Pipo klimt altijd tot hoog in de kruin van de boom ze geniet ervan om op de uitkijk te zitten. Hopelijk wordt het wat droog weer want het is donderdag Brugges mooiste dag/ De H.bloedprocessie gaat uit . Vroeger was dat altijd de eerst maandag na de eerste mei. In de meimaand mochten wij altijd mee naar Banneux per trein , op bedevaart met onze grootouders. De boterhammetjes werden meegedaan, en 's middags mochten we dan een limonade voor bij onze boterhammen. Mijn zus Rosa was gek op frieten, eigenlijk ging ze maar daarvoor mee...Pépé, krijg ik frieten??? IK liet haar zagen en profiteerde er dan ook van:welja, zage ,was het antwoord en de kaas werd vantussen onze boterhammen gehaald en die moesten wij opeten met de frieten: niet weggooien was de boodschap de kaas was wel slap van de warmte ,allé, de frietjes smaakten toch........ Zo lenig als een kat??? De laatste vrijdag van de paasvakantie zijn we met de kleinkinderen naar Paradisio geweest , een mooi park met veel volièren waar de vogels ruimte hebben om eens rond te vliegen . Ook een binnenvolière met keine vogels en schildpadden en mooie kooikarpers en siervissen. Binnen in die ruimten bevinden zich loopbruggen zodat je een overzicht hebt op alles. Zo was er ook een loopbrug in een andere kooi de doorgang gaf naar buiten. Daar ik hoogtevrees heb was ik niet van plan om daarop te gaan.Toe, nanny, ziet die mevrouw wandelt daar zelfs met een baby in een buggy. 'tis niet erg hoor ,breed en je kunt naast opa lopen. Ik liet me overhalen niet wetende wat me te wachten stond:een tussen ruimte waar er een aantal personen (12)in kunnen de deur sluit zich totdat de vorige 10 weg zijn van een loopbrugje met amper 2 plankjes naast elkaar,men moest zich aan de touwen vasthouden. Santino had er plezier in :ik vorderde maar voetje voor voetje, Michels hand vasthoudende voor mij mijn ander hand aan het koord, het bleef een eeuwigheid te duren:ik heb er een lange wachtende file veroorzaakt: gelukkig was ik er mij op dat moment niet van bewust..Santino had er echt zijn plezier in en zei dan nog:Nanny kijkt even achterom? en kijk eens naar die mooie vissen beneden.. Nee, nee het is al erg genoeg ,zei ik . Zodra ik kon ben ik naar beneden gegaan langs een h outen trapje, mijn knieen knikkerden 5 minuten daarna nog en ik was lijkwit.Toen heb ik eens naar boven gekeken: 'tis niet om fier op te zijn: kindjes van 3,4 jaar liepen daar over zoals ze op de begane grond wandelden..U ziet sommige dingen overwint je niet maar ik heb het toch geprobeerd .
Goede avond iedereen, Ja, moederdag is bijna voorbij. Het eerst werd ik begroet ddoor Micelscot, daarna door mijn poezen, zoals gewoonllijk zaten ze al vroeg op wacht voor hun ontbijt. Ze hadden ook een verrassing voor mijn: een veldmuisje en een heleboel veren van een merel,de merel was niet te vinden. Ja , ja , nanny wees toch eens tevreden met wat we u geven: t' is u van harte gegund...en smakelijk..gebakken muizebilletjes op uw grill..... voilà n nog de kinderen op bezoek en nanny is weer gelukkig. Denk ook even aan de moeders die eenzaam zijn , of niet meer begrepen worden door hun kinderen...soms een verkeerd woordje en bam, daar heb je het . Nooit opgeven , en altijd proberen contact te leggen. Een moederhart kan soms ook eens pijn doen. In feite is dat allemaal onnodig: t'is goed even in 'teigen hert te kijken , even voor het slapengaan..Soms zeg ik ook eens wat , floep, en 'tis eruit, het beste is nooit niet koppig vol te houden dat je zelf gelijk hebt, bijleggen ,bijleggen is de boodschap, wanhoop nooit. lieve groetjes aan alle moeders. Nog een verhaaltje om af te sluiten: eerlijk ik ben er zelf een beetje stil van geworden , Mijn zus was 7jaar ouder dan ik en 9 jaar verschilde zij in leeftijd van mijn broer .Mijn broer en ik waren eigenlijjk onafscheidelijk en zij werd er eigelijk onbewust buiten gehouden: zij was groot toen wij nog klein waren. Zo liep zij al in Brugge hogere school toen wij nog in de lagere klas zaten. ,'s avonds kwam zij na 18 uur thuis en moest altijd na-eten in de keuken alleen , vooraleer zij in de kamer haar huiswerk maakte . Zij kreeg altijd wat geld extra, voor het geval ze het toevallig nodig had. Wij wisten dat ze soms stiekem een confituurtaartje kocht, en het in haar boekentas liet zitten, mama mocht dat niet weten. Toen ze in de keuken aan het eten was, namen mijn broer en ik het taartje uit haar boekentas, gingen onder de livingtafel zitten en aten het taartje op. Toen ze dan haar boekentas nam riep ze enkel.... Anniette gie rosse dat ge bent.... mijn broer werd niet vernoemd. En plezier dat we dan hadden!!! ze vertelt het soms nog aan de kleinkinderen:Mickey- mousse was de stoute rosse!! Speciaal een boeketje voor alle moeders.
Goed was deze morgen niet , het regende pijpestelen en in de garre was het een drukte van je welste. Daar het zaterdagmorgen was en ik wat langer kan slapen,waren ze allen op hun eten aan het wachten. Petiet wist ook niet of ze buiten wou, ze houdt helemaal niet van de wind. Ze twijfelde en is toch buiten gestapt,met gevolg dat onze Warte van haar treuzelende houding profiteerde o terug binnen te glippen. Onze Clochard, was ook van de partij. Hij heeft weer gevochten en een ferme wonde aan zijn oor. Hij blaasde terug toen ik het wilde ontsmetten met iso-betadine. Het is me toch gelukt . Zo , nog vlug verse lakens gelegd in de garre, want bij dat slecht weder heb ik nog alle dagen was van de poezen:eerst weken in dettol ,dan in waspoeder en dan de machine en droogkast in..Verwend zijn ze wel..Straks hun lakens strijken... Verder hebben we naar de kunstacacemie geweest. Er waren er open-deurdagen. Ons achterneefje zit in zijn laatste jaar en vond het tof dat we kwamen zien. Voor eindwerk heeft hij een standbeeld gemaakt van zichzelf als KONING Michel lebonneur. HIJ bezit een koninkrijk met ministers , onderdanen enz., ieder burger heeft er zijn eigen identiteitskaart, hij heeft ook zijn eigen vlag, koningskostuum en kroon. Hij heeft er een gans jaar aan gewerkt.Hij heeft mij gevraagd of ik een taak als minister wou, ik heb toegestemd om minister van dierenwelzijn te worden...ONze koning heeft een eigen stukje land , (in de tuin van mémé en pépé, waar ze zogezegd opgravingen verricht hebben met grote vondsten: een mixer, een oude koffiemolen en fantasie heeft hij genoeg. Zijn ma heeft veel gewerkt om het kostuum te maken, hjij is gekroond in St-Salvatorskathedraal te Brugge en de bisschop heeft hem ingewijd en gekroond. Ja, het was leuk, wij hebben ook prachtige schilderijtjes , pentekeningen, aquarellen gezien van leerlingen van andere leerjaren al echte kunstenaars.,
Dag allemaal. Ja, ja, Warte is weer in huis geglipt; ik zal haar nog wat in huis laten. Het regent en zij is op de vensterbank gesprongen, mij aankijkend: mag ik hier zitten? Nanny? Natuurlijk , maar maak er geen gewoonte van Warte, je weet dat in huis Petietje haar terrotorium heeft. Oké, ik zal lief zijn en petite niet ambeteren goed zo? Eigenlijk ben ik het kijken beu, op de livingstoel zit ik ook zacht, voilà, ik zal hier maar een dutje doen tot Mickey-mousse haar vriendin "tante Liliane" ophaalt. Als ze komt is het altijd leuk, dan mag ik bij haar in de zetel zitten....Supertanteke heeft ook 'smiddags wat vlees over voor mij! Nochthans , petiete is ook haar vriendin , denk Wartje , ik mag zeker mijn kaas niet van tussen mijn brood laten halen! desnoods geef ik petiete een krauw zonder dat Mickey het ziet......Zo, 'namiddags gaat tante terug naar huis , ik moet terug naar buiten! en te zeggen dat ze nog eerst een fotootje willen, mensen toch hé. IK zal vlug eens mijn nageltjes in Mickey arm zetten, Ha, Ha wie eerst lacht , laatst lacht, zo, geraak je niet van me af, nog eens flink tegenstribbelen! Nu nog even denken aan miijn overleden moeder: vroeger gingen we het huis niet uit vooraleer ze ons een kruisje had gegeven : iedere dag opnieuw: God zegene en beware je, S'morgens bij het opstaan , bij het wegggaan en bij het slapengaan. Nu mis ik dat, en ziehier een bloemetje voor alle moeders en ook voor zorgdragende vervangmoeders, aan allen een gelukkig moedertjesdag, zondag!!!ziehier Mickey met wartje .
Nog wat verder vertellen over de poezen:Het najaar bracht met zich mede dat er zwerfkatten bijkwamen. Ze zochten iets eetbaars en met het kattedeurtje open waar de korrels stonden ,waren ze het al gauw fiks.Hier is ons eindstation, dachten ze. Zo zijn er het laatste jaar heel wat poezen bijgekomen . Eerst PIPO, een siamese kattin:ze is steriel gemaakt: met de vangkooi naar de veerarts gebracht: het is goed gegaan en 'avonds mocht zij uit de kooi. Zij is gebleven. Over dag ligt ze ergens in de tuin , bij slecht weder heeft ze onderdak in de tweede verblijfsplaats speciaal voor hen ook ingericht. Daarna kwam onze Snappy:ook steriel gemaakt, onze Flavie ook steriel gemaakt, bolleke ook. De katers zijn nog niet gekastreed: Ramboo, Grijs, Roespy en Wit-ros moeten nog gekastreed worden. Nu zijn er terug 2 kattinnen bijgekomen: Flora en Lara. Zo ja, men zegt soms in de straat: Annie met al haar katten: ze verblijven op ons grondgebied , we houden van hen, ik voel me soms moeder theresa van de zwerfkatten. IK laat ze zeggen, de end zegt : mijn vader haat katten..Hij houd van honden enz..IK stoor me er niet aan , al die katten: zeg maar hoe meer je sommige mensen leert kennen hoe meer ik van katten hou..........Nee, nee ik ben niet in een slechte bui, de plantjes in de tuin genieten van het regenwater, de aardappelen op 't veld naast ons groeien dat je het ziet, de wind is wat gaan liggen: de irissen en anderen bolgewassen zien wel af van de wind. De katten willen zon maar ja, God kan niet voor iedereen goed doen hé? enfin , de week loopt terug op zijn einde : ik zie er altijd naar uit: de zaterdagavond gaan we bijna altijd een paar uurtjes naar de ierse pub te Brugge , gezellig onder ons tweetjes wat bijbabbelen, dan een frietje van het kraam op de markt,en dan terug naar huis.,te voet nu langs de brugse meifoor:soms nog een oliebolleke meepikken. Die belgen hebben toch een goede maag hé? zo ,het moet maar zo lekker niet zijn! nog en fijne avond en tot morgen, daag, bloggertjes! Verhaaltje uit het verleden: ik las vanvond het mooie gedicht van eros: over verliefd zijn. IK dacht terug aan de tijd dat ik mijn plechtige kommunie dded. Nu besef ik dat ik dan voor het eerst verliefd was. Ik voelde me zweven,vond het fantastisch om naast dat mooie jongetje te staan: Dirk ,was zijn naam , eerst stond ik naast iemand anders, maar Dirkske had het kunnnen arangeren dat ik naast hem kwam te staan, o, konden die uren maar blijven duren, maaar ja , aan alles komt een eind ,zo dachtik. Wel als de plechtigheden voorbij waren , moest ik hem vergeten:raad eens hij stond mij opte wachten, ging naast zijn fiets met me mee tot aan het hoekje van onze straat, veel werd er niet gezegd, de volgende weken bleef dat zo, hij duwde en fototje in mijn handen , omdat ik je graag zie, zie hij en ga ook een fototje. De week nadien hebben we elkaar nog enkele keer gezein: bij zijn vriendje in straatje waar ook mijn vriendinnen woonden.We gingen er samen spelen: ik had het aftelrijmpje: in het woud in een boom staan geschreven: van wie houdt jij het meest? We hadden geoefend zodat ik wist war Dirkske en ikzelf moesten staan. Hij moest zeggen van wie hij het meeste hield :natuurlijk was dat van mij:ik was dan in de wolken.....En zo is er aan die kleine romance een einde gekomen:Dirkske verhuisde naar de nieuwe wijk, achter het Boudewijnspark en ik heb hem nooit meer gezien....
Dag allemaal. Vandaag heeft Mickey- Mousse wat geluk: mag mee naar de school van de kleinkinderen voor een ontbijtje en een klasbezoek. IK heb gisteren nog wafeltjes gebakken en een middagmaal bereid voor de kleinkinderen voor deze middag . ik ben hier wat vroeg op de parking en heb me aan het schrijven gezet. En nu nog wat voortvertellen over de katjes. De winter naderde en er moest gezorgd worden voor dikke donzen en flanellen lakens zodat ze er warmpjes bij lagen. Het was vooral een aanpassing voor Wartje2 omdat zij het altijd graag lekker warm heeft. Bij het minste sprankeltje zon zal ze zich erin koesteren. Nu zit ze in de garre op een dekentje op de vensterbank: de verwarming ligt aan en ze voelt de warmte aan de venstertablet. Zo ging de winter voorbij ,daar Minoe doodgereden was besefte ik dat ik nog altijd de zes namen riep in volgorde als gewoonlijk.De lente ging voorbij ende zomer kwam eraan; Terug veel zorg voordat we op reis gingen: oppas regelen , eten in diepvries enz., ook voor 'tante Lilianne) en dan terug afscheid nemen, wel alle dagen opbellen om te horen of alles oké is.Toen we terug thuis waren ondervond ik dat de zesling niet binnnen sliep , het was warm en ik had het deurtje opengelaten , zodat ze binen en buiten konden naar believen. Zo verdween begin augustus op een woensdag onze Mickey- Mousse, 'anderendaags onze goldlock en twee dagen later onze rispy. Ongerust alom, ik durfde niet veel hun naam roepen: ziet deat ze vastzaten, opgesloten en niet wegkonden? Navraag gedaan , niemand heeft ze gezien:ze zijn verdwenen, zomaar!een raadsel, we zijn ze niet vergeten voor altijd in ons hart: soms glipt mama Wartje2 stiekem het huis binnen, altijd naar de living t'is alsof ze zoek. IK zeg dan: ja Wartje je kleintjes zijn hiet niet, 'tis alsof ze begrijpt wat ik bedoel en dan kijkt ze me even droevig aan. nog een verhaaltje over vroeger: zoals ik al vertelde waren ze thuis overbezorgd voor ons en wij mochten niet veel alleen het huis uit. Het was in de tijid van de meifoor. Op een zondag. Alleen naar de meifoor mocht zeker niet en mijn vriendin was de jongste thuis, haar 2 broers waren al getrouwd en dus was ze wel verwend , mocht veel doen, dus zij mocht gaan maar moest om 18 uur thuis zijn . Vindt iets uit, zeg dat je naar een verjaardagsfeestje mag gaan , dan gaan we samen naar de foor. Zo gezegd ,zo gdaan: na lang vragen en zagen mocht ik gaan. . IK kreeg dan nog eendoos pralientjes mee voor de jarige. Pret dat wij hadden, we hadden met 2 jongens afgesproken, en daar mama en tante naar Kortrijk gingen gaan met de trein enmaar rond 20h30 gingen aankomen in Brugge, dacht ik dat ik alle tijd had:Maar de tijd gaat vlug:Christine moest om 18 uur thuis zijn . Het was al 19 uur en haar mama kwam haar zoeken..We hadden ons al weggestoken e het moest dan wel toeval zijn: ma en tante zaten vroeger dan gepland op't zand op de bus te wachten die hen naar TOM-Pouche ging brengen om er een koud plaatje 'teten . Christine haar ma zag hen zitten en vroeg :heb je Mickey en Christine niet gezien???Welnee, mickey is hier niet: jawel , kijk haar fiets staat hier: ze bleven wachten bij mijn fiets , ik zakte bijna inde grond van schaamte en angst omdat ik ze iets op de mouw had gespeld, ik kreeg waar iedereen het zag:een toefelingske en :VOORUIT? RECHT NAAR HUIS STOUTE LUTTE! ik durfde niet meer naast me lijken sprong op mijn fiets, trapte vlug om voor hen thuis te zijn. IK had al gegeten toen ze thuiskwamen, mijn pa wist nog van niets en vlug in bed. 'Anderendaags heb ik gezegd dat het me erg speet en dat het niet de bedoeling was om te liegen . En te bedriegen zo noemden ze mijn stommiteit die ik uitgehaald had :om nooit te vergeten!!!maar de pralientjes waren heel lekker geweest....
Met mijn poesjes aan het strand....een zandkasteeltje bouwen
Een goede maandagavond voor iedereen en nu nog wat verder vertelllen over de poesjes. zoals reeds gezegd gingen de zesling al de ganse dag naar buiten . Het was de maand juli en wel warm. De mais stond al tamelijk hoog en ze vonden de weg daarheen. We hadden het niet graag omdat ze dicht bij de straat konden komen , waar er soms wagens aan tamelijke snelheid voorbijsnorden. We hielden ons hart vast. 's avonds had ik graag dat ze binnenkwamen in hun garre zodat ze veilig waren voor de nacht . Soms lukte het direkt om ze allle zes vredig te slapen te leggen en soms een heksentoer om hen uit de bomen te plukkken. Zij wisten al vlug dat ze daar ver van ons zaten. Zo ging de zomer voorbij, ongerust in het vooruitzicht dat men met die grote maismachine zou komen. Eind oktober was het zover: ze waren juist buitengelaten(rond 6 uur in de moregen en dat hels lawaai was er : vlug roepen met wat vlees op een bord, gelukkig allemaal vlug binnen gekregen: van schrik waarschijnlijk in een oogwenk in de garre , oef nanny mickey -mousse was gerust alsook moederWarte. Ja , ik noem mezelf Nanny. Michel is Chelleke. ik voel me als hun oma. Nog even vermelden dat ze de tweede week van juli voor de eerste keer het zonder mij en Michel moesten stellen . Tante Lilianne(mijn vriendin kwam 10 dagen logeren om dag en nacht op ze te passen . Ze kenden haar ook een beetje omdat zij iedere week 1 dagje voor hen meezorgde. Zo gaat het ieder jaar als we naar Schotland gaan , Lilianne past er goed op hen. In december 2005 is Minoe gestorven, hij is aangereden door een auto, terug verdriet ,gemis en hij ligt ook in de tuin bij Wartje 1 gegraven. Morgen vertel ik waat verder. Sorry als er typfouten in de tekst staan :foei , foei , Mickey- mousse denk wel dat het geen bewuste spelfouten zijn! Vroeger in het lager technisch onderwijs heb ik typles gekregen, naschoolse lessen ( ik had er een hekel aan en vroeg me af waarom ik dat moest kennen. Mijn ouders schreven in voor al bijkomende betalende lessen die er gegeven werden, tot mijn groot protest en gezeur...Weeral naar die typles ;enfin ben blij dat ik het nog wat onder de knie heb. OP een keer had ik er weer geen zin in en die vluchtte weg , over de speelplaats recht naar huis toe: ik was graag in die gezellige sfeer van ons gezamlijk vieruurtje thuis, ik miste dat als ik later en alleen moest eten. IK was die keer nog maar juist aan tafel toen de telefoon rinkelde bij de bakker op het eind van de straat nog wel ( voor te gebruiken bij noodgevallen) ze melden dat Micke- Mousse niet was komen opdagen voor de typles! die nonnekes toch hé? Leg het dan maar uit dat je snakt naar huiselijke gezelligheid... Groetjes alle alle bloggertjes , ik ben deze namiddags eens komen zien op vele blogjes , gezellig genoten stiekem, maar mijn werk was gedaan hoor!!
Nog wat verder vertellen over de zesling. Ze groeiden snel op na 1 week was de mand te klein en moest er een grotere slaapplaats gevonden worden : in de living werd de tafel zo ver mogelijk opgeschoven en Michel plaatste er een afsluitng in houtwerk , die kon samenplooien , ze hadden zo direkt 5 op 2 meters ruimte. De slaapdons werd in het hoekje gelegd, en iedere dag 2 maal ververst.Gauw gingen ze hun plasje doen in het speciaal aangepaste kattebakje voor hen. Het waren schattige blolletjes die rondliepen. Er stond ook nog een kattepaal , zodat moeder Warte naar buiten kon zien. Als de kleintjes sliepen , waagde ze zich vlug eens buiten in de tuin , maar ze kwam altijd vlug terug. Na een goeie 14 dagen begonnen zij al kleine royal-canin korreltjes te eten, en speelden ze met het speelgoed :balletjes , ook met pluimpjes eraan . Het was een plezier voor hen te zien. Hun namen zijn:Goldlock, Mickey- mousse , rispy , minoe en mientje en filou. De mensen bleven staan om ze in aktie te zien, want er hangen geen gordijnen om mijn planten voldoende licht te geven, die hebben we ook mogen op een veilige plaats zetten . Na vier weken klom goldlock als eerst op de livingtafel, de anderen volgden en zo palmden ze na 6 weken de ganse living in:2 kattebakkken eten drinken speeltjes op de zetels in de bloempotten voor het raam, een echte speeltuin! nadat ze hun eerste vaccinaties gekregen hadden mochten ze voor het eerst in de tuin onder alziend oog van moeder Wartje, Michel en mezelf. Ze luisterden goed en ze kregen soms was rundsvlees. Als ik dan miam, miam miam riep dan vlogen ze naar binnen. Maar ze vonden het heel leuk buiten . Na vier maanden moesten we een ander verblijfplaats zoeken: ze verhuisden in de garre: een overdekte ruimte met kattedeur erin dat 'savonds afgesloten werd als ze allemaal binnen waren: het was soms een heksentoer . Ze hadden een fantastische goede moeder:wartje zorgt nu nog voor hen en nu nog! zo vogende keer vertel ik verder.nu nog een verhaaltje van vroeger : Mickey- -Mousse naar het plechtige Kommuniefeest: Ja , joepie we mochten mee maar het feest van Monique, kennis van ons ouders. Het feestje was s'avonds in zaal "de zwaan" te ruddervoorde . Mijn broer was 3 en ik was 5jaar. We smulden van al dat lekkers(vroeger waren we daar nog heel blij mee) en dan de dansavond met spelletjes voor de grote mensen: Mijn vader won en moest dus met een "jong jufrouwtje rond de zaal en ereronde maken en ik was zo fier als een pauw. Daar hij er ook niet over kon zwijgen vertelde ik de maandagmorgen fier aan het nonneke zuster Damiana heette ze) het hele verhaal , wel 10 keer die voormiddags "zuster, mijn papa heeft gedanst met een juffouwtje op zijn rug...totdat de zuster zei: zwijg nu toch , mag je niet meer horen! ik weet het al.....Vandaag zijn we ook terug naar een plechtige kommunie mogen gaan vandaar mijn verhaaltje......
Nog even voortvertellen over de poezen.Een tijdje bleven er enkele katjes komen eten .Het waren ook twee zwartjes . We denken dat het de broer en zus van Wartje nr1 waren. Na enkele tijd kwam er 1 van de twee tot op onze koer , eerst liep ze weg als ze me zag, met veel geduld en alle dagen nog wat extra vleesjes,heb ik op een morgen het zwarte katjeWARTJE nr.2 voor het eerst kunnnen strelen , ze is blijven komen en sliep 's nachts op een oude strijkplank bij ons binnen in huis. Petite en Warte2 waren eerst geen goede vrienden . Met veel geblaas en soms een vechtpartijtje, tolereerden ze elkaar omdat het moest. Warte was nog niet steriel gemaakt en zo wierp ze op 4 april 2005 6 jongskes, Ze lagen in de living in een grote wasmand. Toen Michel thuiskwam vroeg hij wat gaan we doen? IK zei:als het mag alle zes houden: ik kan van geen enkele afscheid nemen en naar de veearts gaan ermee. Zo brak er weer een periode van veel werk aan, een poezenbabykamer. Mijn vriendin bracht uit een tweede -handszaak kleine donsjes lakenstjes grote badhanddoeken mee, want ik had elke dag veel was. plus nog een kattebak voor mama wartje erbij. Voorlopig werd er geen schutting geplaatst omdat ze de eerste week nog niet rondliepen. zo volgende keer vertel ik verder. Aan alle bloggers een goed weekend, fijne vrijdagavond ,nog eventjes wat zonnestraaltjes meepikken!Ziehier een foto van mijn poezenzesling
Vooreerst wil ik even denken aan de familie van het vermoorde meisje Annick. Een blijk van medeleven in deze moeilijke tijd. Waarom? Welke ontwrichtte perverse ziel doet zoiets? het is hartverscheurend hoe het gebeurd ,iedere dag over de ganse wereld worden mensen er slachtoffer van.
Aan alle bloggers een goeie woensdagavond van Mickey-Mousse! En nu vlug wat verder vertellen over de poezen. Toen Clochard wat ingeburgerd was in de familie, kwam hij zelf nog in huis langs het hondeluikje. Momenteel is dit nu afgesloten zodat er geen vreemde katten meer in huis kunnen.We waren er ons niet van bewust maar er kwamen 's nachts wel vreemde katten petite haar korrels opeten. Toen het jaar nadien belde er een meneer aan de deur:10mei rond 12h30 ,want we zaten aan tafel te eten: het was mijn dochter haar verjaardag. IK ging de deur open doen en er stond een man met een kattejongske in zijn handen ongeveer 2 weken oud,met de vraag of het van ons was: hij kwam aangereden en de moederkat stak juist de straat over,dus die moederkat was verdwenen in onze tuin. We hebben het katje dus uit zijn handen overgenomen. Michel protesteerde heftig tegen mij en zei: nee ,geen kat meer bij: zet het in de tuin , die kattin zal het wel komen ophalen als ze hoort miaawen. En zo is het zwarte bolleding in een doos in den hof beland . De moeder heeft het Niet meer opgehaald en we hebben het terug mee in huis genomen.Zo begon er voor mij een tijd van echte zorg. Vlug naar de veearts om voeding:neutriwelp. In het begin was het zoeken om de juiste hoeveelheid , er moest op zijn buikje gewreven worden als het gegeten had,zodat de darmwerking in gang schoot: het was immers een overschakeling van voeding. het katje werd Wartje genoemd. Alles draaide hier om wardje die in de living een afgesloten plaatsje had. Het zag ons graag, maar elke 2 uur moest het de fles krijgen .Uren werk maar ook genegenheid en plezier heeft ze ons gegeven. Toen het alleen kon eten gingen we er soms mee in de tuin Wardje moet al een rugletsel gehad hebben voor we haar bij ons hadden . Soms huilde ze van de pijn . De veearts heeft er veel voor gedaan om de pijn te verminderen . Moest het een volwassen kat geweest zijn zou ze kunnnen geopereerd worden aan de rugwervels maar helaas het katje groeide nog en men kon, die werveltjes niet vastzetten. Zo hebben we nog voor Wardje gezorgd tot 15 september. We zagen er allemaal zo van af. die bewuste 15 september hebben we 'savonds Wardje laten inslapen, het beestje had al veel cortisone gekregen, waardoor het altijd schijnbaar 2 dagen beter was.Thuis gekomen heeft Michel een klein kistje gemaakt, we hebben wardje in een handdoek gedraaid samen met mijn sjaaltje waarop ze altijd sliep en haar knuffel. Ze ligt in onze tuin naast de plantenvijver en ieder keer dat ik er voorbij kom zeg ik "dag wardje. Geef hier dat blaadje papier!Toen ik in de m iddelbare school zat, moest ik van thuis in de studie blijven tot 7uur. De nonnekes hadden dat aangeraden aan mijn ma zodus dat ik iedere dag zodoende tot vervelends toe laat thuis was. Zo schreef ik soms een zottigheidtje op een papiertje en dat zwierde toen de grote studiezaal door, van de een naar de ander..ik had eens een liedje geschreven over de studiejuffrouw de reus was haar bijnaam: op het refreintje van te lourdes op de bergen te lourdes op de bergen verscheen in een grot, de reus in haar hemde met een pispot op h aar kop, avé, avé , pak ze vaste en doe ze mee.. Zo ging het al een half uurtje totdat ze het papiertje zag vliegen met als resultaat: GEEF HIER DAT BLAADJE PAPIER! het meisje dat het blaadje aan het lezen was gaf het dwee af. Gedaan met lachen.Het bleef op haar lessenaar liggen, de ganse studietijd. Ik had het willen nemen en opeten.'Sanderedaags werd ik bij zuster drectrice geroepen: ze las het liedje voor en dat vergeet ik nooit:ARM,ARM, DOM, DOM SCHAAP DAT JE BENT! zo kwam ik er vanaf: met -5 punten aan wellevendheid wat zeer erg was en ook het feit dat ik dit nooit meer vergeet.IK was anders wel braaf op school. Als je nog niet eens plezier mag hebben hé? Zo nu groetjes van mickey-mousse en voor alle bloggers bedankt voor jullie mooie blogs! dit verdient een pluimpje jullie geschonken door Ellis de kleindochter van ons. ."ziehier een foto van Wardje
Op deze vroege éénmeimorgen wil ik jullie allemaal even goeiedag zeggen. Deze meiklokjes schenk jullie : kleine freele bloemetjes omhuld met een jasje van groene blaadjes. Wat een heerlijke geur! Bloemen zijn fantasties mooi! blij om er te kunnen van genieten!
Nu een poezenverhaaltje :Petietje groeide vlug op. Toen ze 6 maand oud was werd ze steriel gemaakt. Toen kwam Clochard in ons leven: de lopers van de nacht van Vlaanderen gingen voorbijkomen en raad eens?Wie zat er daar midden op de straat? Zich uitrekkend en rollebollend de straat: een ros poesje ongeveer even oud als onze petite, maar zo mager als was .Hij zakte bijna door zijn pootjes. Michel nam hem op, riep me en zei: geef dat katje eens wat eten 'tis precies uitgehongerd. IK vlug wat vlees gegeven, korrels en melk .Hij at het allemaal op. Ik heb hem in huis gehouden tot de loopkoers voorbij was. Ja, wiens poes was het? waarschijnlijk een straatkatje. We hebben hem terug aan de overkant van de straat gezet, maar 'anderendaags was hij terug en wel aan de achterzijde van ons huis. Zo is Clochard bij ons gebleven, hij had veel verzorging nodig ,zijn ogen traanden en hij moest veel antibiotica slikken: siroop: hij was dat gewoon 'smorgens en 's avonds en bleef gedwee wachten tot ik hem het lepeltje voorhield. Hij likte het gewoon op. Clochard kan ik strelen , hij heeft zijn plaatsje in de keuken om te eten, maar na het eten gaat hij altijd de deur uit , niemand weet waar maar hij heeft zijn klokvaste uren : in de week zit hij er om 5 uur al klaar en 'savonds rond zessen. zo, zijn troetelnaampje is Saartje
Het poezenverhaaltje en het coureurtje van Poperinge
Eerst een poezenverhaaltje uit 1999.Ja we waren dierenvrij, geen hondje meer: Picolo onze Yorkshire terrier was gestorven op 4 oktober 1998. Het huis leek wel een dodenkamer, geen geblaf meer of teken van leven. Op 26 augustus gingen wij naar het verjaardagsfeestje van ons achterneefje en raad eens : de poes had er 1 poesje bij. O, mag ik het hebben vroeg ik aan Michel toe, a.u.b redt dan toch het leven van dat poesje! t'was oké maar..hij bleef er zeker niet voor thuis als het verlof was en we naar Schotland gingen! je moet het dan maar zelf oplossen. Geen probleem ,zei ik. En zo kwam het eerst katje ,ze had al een naam gekregen door de achterneefjes en nichtje: PETITE is de naam, een lieve schat, onze oogappel en hartedief. Ze kwam bij ons wonen op 11 november 1999 en het was met traantjes en verdriet dat Agnes onze nicht het kleine petitje aan ons meegaf. Natuurlijk kon ze haar nog zien , ze moesten maar afkomen. Even vond ik het erg om petitje haar moeder grijsje alleen achter te laten. Onze tietie, zo is haar troetelnaam was het al geleerd om propertjes haar kattebakje te gebruiken. De avond dat we thuis waren heeft ze de ganse tijd bij mij in de zetel gezeten. Het was zo bang. De volgende dag heb ik dan een gareeltje gemaakt om rond haar buikje en nek te doen:zo kon ze met me mee de tuin in om er geleidelijk aan alles te verkennen , iedere dag wat verder de tuin in ,zo dat ze na een week haar eerste verkenningsstapjes kon zetten:fier dat ze was : ik zei toen altijd: petite je bent mijn tuinprincesje! De volgende keer vertel ik wat verder.
Nu nog een verhaaltje (echt gebeurd) titel : het velocoureurtje uit poperinge.eunai,
Op een mooie zomerdag stond ik buiten de auto te wassen . Er hield er een ventje op een koerfiets halt: of ik een bepaald persoon wist wonen in de steenstraat. De naam was mij niet bekend omdat ik hier niet veel mensen ken. " ik wil wel even voor je kijken, meneer ", zei ik. Ik sloeg het adressenboek van Torhout open, maar geen persoon met die naam vindbaar.. Ik zit namelijk in de problemen.,zei hij. 't Is dat hij me zou kunnen helpen, verdorie, zei hij nogmaals, spijtig. IK kreeg al medelijden en zei:meneer, kan ik u soms helpen'?"o, ja" zei hij. IK heb namelijk een nieuwe koersbroek aan die nog niet gewassen is en mijn billen en liesplooien liggen open. Moest je wat talk hebben en een ver uitgesneden onderbroekje ? ik zal het dan aandoen onder die koersbroek, waar is de boeie hier? t'zal zo niet meer wrijven, want ik moet nog naar poperinge. IK heb hem in de badkamer binnengelaten en hij heeft zich in orde kunnen maken voor zijn helse tocht naar huis, ik gierde van het lachen, ik stond buiten , 'tventje was binnen mijn onderbroek aan het aandoen. Toen bedankte hij mij ,sprong terug op zijn fiets en weg...coureurke.Mickey-Mousse bleef achter met de bedenking: ziet dat dat ventje hier vanavond terug staat met mijn onderbroekje, 'k zal het maar alvast vertellen als Michel thuiskomt...Het ventje heb ik nooit meer gezien en onderbroekje ook niet: gelukkig maar!
veel zonnige maandaggroetjes aan alle bloggers van Mickey- Mousse.
Poesjes in de kliniek. Toen ik nog in de kliniek werkte, verbleef er daar een boerke van Ninove, Adriaan was zijn naam. Hij zei altijd Annieke tegen mij en als ik ook eens iets voor jou kan doen? welja , zei ik, we hebben bij mjjn ma thuis 4 kleine poesjes en als jij er eentje wil meenemen naar jouw boerderij zou je me heel blij maken.'tis goed zei boerke maar ik dacht aan het poesje dat er heel alleen zou zijn en ik kon het bekomen dat hij er nog eentje bij nam. E zo zaagde ik voort over de overige 2 met als resultaat dat ik de zaterdag dat Adriaan naar huis ging alle vier de poezen in de badkamer van de kliniek onderbracht. Ze zijn meegegaan en telkens hij terug op visite kwam bij de oogarts kwam hij me goeiedag zeggen met het relaas over die 4 snoezepoezen. Nu nog voor alle bloggers een bloemetje uit onze tuin ziehier een mooie witte clematis:
ik hou van bloggen bekijken : jullie toveren een glimlach op mijn gezicht .
Een gedichtje over een grote hond en een kleine kat
Een grote hond en een kleine kat, die zaten samen op de kamermat, de hond die zei'zeg scheel jou wat? scheer je weg! De kat die zei ' zeg, hou jij nu eens jouw brutale mond! Toen vlogen de boze hond en de razende kat de kamer uit , de keuken in Zeg! scheel jullie wat! riep de meid, scheer jullie weg! Toen beet de hond in het been en krabde de kat in het been van de meid die riep'auw auw ga je heen? auw auw , mijn been! Toen vlogen de hond en de kat terug de keuken uit, de kamer in En ze lachten en praten, oo wat beet ik in haar been , lachte de hond en beet ik in haar been, zei de kat En zo zaten de grote hond en de kleine kat weer vredig tesamen op de kamermat!
De naam van de dichter weet ik niet meer.
Van de katte gepakt worden.
Nog een verhaaltje van in mijn jonge jaren. Vroeger werkte ik te Brugge in de oogkliniek in de verzorging. S'middags fietste ik dan altijd over Steenbrugge naar huis. Er kwamen dan veel legervrachtwagens voorbij,met soldaten die hun oefeningen gedaan hadden op "de schijve" te Assebroek. Op een dag was het ook weer eens zo ver, gelijk ik op honderd meters vande brug was reden er enkele legerauto's vol soldaten voorbij en natuurlijk fluitend naar al wat bewoog. Ik werd zo kwaad en riep" Op maar op, dat jullie van de katte niet gepakt worden' Op dat moment draaide de brug en natuurlijk moest ik nogsmaals voorbijrijden nog meer gefluit en gelach. We woonden in de eerste straat voorbij de brug en zodra de brug open ging fietste ik als gek naar huis met het gedacht van: verdorie , die moeten mij nogmaals passeren als ik niet rap genoeg bij moeder binnen de poort ben. dus ik vlug van mijn fiets, de poort wilde ik openen maar die was dicht , ik belde en belde maar ongelukkelijk was miijn moeder de voordeur aan het wassen aan de binnenzijde!Zeg , zeg , brandt het ergens misschien, vroeg ma dan nog.' Laat me toch vlug binnen' riep ik en zo was ik toch nog in huis voordat die nog eens gingen fluiten op me!
Een fijn weekend en geniet er maar van.Mickey-mousse.
Nadat kater Flap er niet meer was, kreeg ik van de buren twee kleine poesjes.Lotte en Bingo. Het jaar daarop wierp lotte haar eerst nestje jongen.Vroeger werden de katinnen niet steriel gemaakt en je kunt je indenken :drie keer per jaar was het een grote pantemiene :de katjes moesten gedood worden.gehuil, smeken nee die moesten na de eerste levendag een tikje van grootvaders spade krijgen en dan de grond in.Mijn neef die altijd in de vakantie kwam logeren en mijn broer keken stiekem toe waar die begraven werden. 's anderendaags was er volop aktie: deze werden terug opgegraven , gestreeld en tenslotte en vodden gewikkeld en mijn broer was verkleed in priester en mijn neef was misdienaar en ik was de bedroefde moeder. zo namen we er dan afscheid van . We hadden zelfs H.hosties : muntsnoepjes van kent. soms wilden we ze nog eens zien en groeven wij die terug boven tot wij er vies van werden een vieze geur steeg op uit de doos
Begin de jaren vijftig, mijn herinneringen gaan terug naar de tijd dat ik nog een peuter was. Wij woonden langs het zuidervaartje en men hield dan een kat om de ratten te verjagen, ze hadden geen luxeleventje en met een stukje brood en wat melk s'morgens , wat aardappelen met saus en s'avonds de rest van de pap moesten ze het stellen . Ook de veearts voor kleine huisdieren bestond niet, zodat ze leefden en als ze niet onder een auto terecht kwamen stierven ze door ouderdom of ziekte. Al vlug kende ik dan ook het spreekwoord: spaar je het eten uit de mond: t'is voor de kat of de hond. Toen ik een jaar of vier was voegde ik de daad bij het woord en wierp ik stiekem wat vlees uit mijn bord naar de kat:Flap heette hij:een mooie zwarte kater. 's maandags aten wij altijd het soepvlees op met ajuinensaus, de zondag stond er beste soep op het menu , en omdat wij nog geen frigo hadden bewaarde men het vlees op tafel in de kelder . Ik weet nog dat ik er kleine stukjes van pulkte en stiekem er mee naar buiten ging : naar de flap, hij was echt mijn lievelingskat en op een keer wilde ik gaan wandelen in 'de lochting met flap: ik beelde mij in dat hij met me mee zou lopen als een hondje! hij was in paniek en ik wilde namelijk dat hij meeliep naast mijn trotinettje, want hij ging als een razende te keer en het touw spande meer en meer rond zijn nek, ik viel ,hij was niet meer te houden en vluchtte weg met touw en al. Ja hij moest soms wat ondergaan! Op een dag is ons Flapje niet meer thuisgekomen, uren heb ik gewacht, zeer ongerust met pijn in mijn kinderhartje. Toen vertelden ze mij tenslotte dat Flapje naar de 'kattenhemel was en er veel vlees en rijstpap mocht eten en van de buurvrouw Simonne kreeg ik in ruil een Pinguinpopje kado en ik zei: moet het niet hebben want 't is Flapje niet!! Het pinguintje heeft jaren in de kast gestaan want het was gemaakt van echte huid.Zo hopelijk heb ik niemand verveeld met mijn verhaaltje maar sommige dingen blijven je altijd bij...
Ziehier een zelfgemaakt bloempje voor alle bloggers uit dank van Mickey-Mousse.
Mag ik mij even voorstellen: mijn naam is Annie. Ik hou van de natuur, dieren en mensen. Ik ben afkomstig uit het Brugse namelijk uit Assebroek en woon nu al vijftien jaar te Torhout(Wijnendale) met mijn man Michelscot. Eerst vond ik de computer maar niets... tot ik zelf eens vroeg het dat "ding werkte" en zo kan ik nu al de computer (na verschillende keer getoond te zijn nu al opstarten, ook email openen en even een bezoekje brengen aan jullie mooie blogs) soms ben ik het noorden op de computer en weet niet meer hoe ik iets kan afsluiten enz. Mijn blog over poezen zal nog wel veel hulp behoeven van Michel, vooral om foto's op mijn blog te plaatsen .
