Met mijn poesjes aan het strand....een zandkasteeltje bouwen
Een goede maandagavond voor iedereen en nu nog wat verder vertelllen over de poesjes. zoals reeds gezegd gingen de zesling al de ganse dag naar buiten . Het was de maand juli en wel warm. De mais stond al tamelijk hoog en ze vonden de weg daarheen. We hadden het niet graag omdat ze dicht bij de straat konden komen , waar er soms wagens aan tamelijke snelheid voorbijsnorden. We hielden ons hart vast. 's avonds had ik graag dat ze binnenkwamen in hun garre zodat ze veilig waren voor de nacht . Soms lukte het direkt om ze allle zes vredig te slapen te leggen en soms een heksentoer om hen uit de bomen te plukkken. Zij wisten al vlug dat ze daar ver van ons zaten. Zo ging de zomer voorbij, ongerust in het vooruitzicht dat men met die grote maismachine zou komen. Eind oktober was het zover: ze waren juist buitengelaten(rond 6 uur in de moregen en dat hels lawaai was er : vlug roepen met wat vlees op een bord, gelukkig allemaal vlug binnen gekregen: van schrik waarschijnlijk in een oogwenk in de garre , oef nanny mickey -mousse was gerust alsook moederWarte. Ja , ik noem mezelf Nanny. Michel is Chelleke. ik voel me als hun oma. Nog even vermelden dat ze de tweede week van juli voor de eerste keer het zonder mij en Michel moesten stellen . Tante Lilianne(mijn vriendin kwam 10 dagen logeren om dag en nacht op ze te passen . Ze kenden haar ook een beetje omdat zij iedere week 1 dagje voor hen meezorgde. Zo gaat het ieder jaar als we naar Schotland gaan , Lilianne past er goed op hen. In december 2005 is Minoe gestorven, hij is aangereden door een auto, terug verdriet ,gemis en hij ligt ook in de tuin bij Wartje 1 gegraven. Morgen vertel ik waat verder. Sorry als er typfouten in de tekst staan :foei , foei , Mickey- mousse denk wel dat het geen bewuste spelfouten zijn! Vroeger in het lager technisch onderwijs heb ik typles gekregen, naschoolse lessen ( ik had er een hekel aan en vroeg me af waarom ik dat moest kennen. Mijn ouders schreven in voor al bijkomende betalende lessen die er gegeven werden, tot mijn groot protest en gezeur...Weeral naar die typles ;enfin ben blij dat ik het nog wat onder de knie heb. OP een keer had ik er weer geen zin in en die vluchtte weg , over de speelplaats recht naar huis toe: ik was graag in die gezellige sfeer van ons gezamlijk vieruurtje thuis, ik miste dat als ik later en alleen moest eten. IK was die keer nog maar juist aan tafel toen de telefoon rinkelde bij de bakker op het eind van de straat nog wel ( voor te gebruiken bij noodgevallen) ze melden dat Micke- Mousse niet was komen opdagen voor de typles! die nonnekes toch hé? Leg het dan maar uit dat je snakt naar huiselijke gezelligheid... Groetjes alle alle bloggertjes , ik ben deze namiddags eens komen zien op vele blogjes , gezellig genoten stiekem, maar mijn werk was gedaan hoor!!
Nog wat verder vertellen over de zesling. Ze groeiden snel op na 1 week was de mand te klein en moest er een grotere slaapplaats gevonden worden : in de living werd de tafel zo ver mogelijk opgeschoven en Michel plaatste er een afsluitng in houtwerk , die kon samenplooien , ze hadden zo direkt 5 op 2 meters ruimte. De slaapdons werd in het hoekje gelegd, en iedere dag 2 maal ververst.Gauw gingen ze hun plasje doen in het speciaal aangepaste kattebakje voor hen. Het waren schattige blolletjes die rondliepen. Er stond ook nog een kattepaal , zodat moeder Warte naar buiten kon zien. Als de kleintjes sliepen , waagde ze zich vlug eens buiten in de tuin , maar ze kwam altijd vlug terug. Na een goeie 14 dagen begonnen zij al kleine royal-canin korreltjes te eten, en speelden ze met het speelgoed :balletjes , ook met pluimpjes eraan . Het was een plezier voor hen te zien. Hun namen zijn:Goldlock, Mickey- mousse , rispy , minoe en mientje en filou. De mensen bleven staan om ze in aktie te zien, want er hangen geen gordijnen om mijn planten voldoende licht te geven, die hebben we ook mogen op een veilige plaats zetten . Na vier weken klom goldlock als eerst op de livingtafel, de anderen volgden en zo palmden ze na 6 weken de ganse living in:2 kattebakkken eten drinken speeltjes op de zetels in de bloempotten voor het raam, een echte speeltuin! nadat ze hun eerste vaccinaties gekregen hadden mochten ze voor het eerst in de tuin onder alziend oog van moeder Wartje, Michel en mezelf. Ze luisterden goed en ze kregen soms was rundsvlees. Als ik dan miam, miam miam riep dan vlogen ze naar binnen. Maar ze vonden het heel leuk buiten . Na vier maanden moesten we een ander verblijfplaats zoeken: ze verhuisden in de garre: een overdekte ruimte met kattedeur erin dat 'savonds afgesloten werd als ze allemaal binnen waren: het was soms een heksentoer . Ze hadden een fantastische goede moeder:wartje zorgt nu nog voor hen en nu nog! zo vogende keer vertel ik verder.nu nog een verhaaltje van vroeger : Mickey- -Mousse naar het plechtige Kommuniefeest: Ja , joepie we mochten mee maar het feest van Monique, kennis van ons ouders. Het feestje was s'avonds in zaal "de zwaan" te ruddervoorde . Mijn broer was 3 en ik was 5jaar. We smulden van al dat lekkers(vroeger waren we daar nog heel blij mee) en dan de dansavond met spelletjes voor de grote mensen: Mijn vader won en moest dus met een "jong jufrouwtje rond de zaal en ereronde maken en ik was zo fier als een pauw. Daar hij er ook niet over kon zwijgen vertelde ik de maandagmorgen fier aan het nonneke zuster Damiana heette ze) het hele verhaal , wel 10 keer die voormiddags "zuster, mijn papa heeft gedanst met een juffouwtje op zijn rug...totdat de zuster zei: zwijg nu toch , mag je niet meer horen! ik weet het al.....Vandaag zijn we ook terug naar een plechtige kommunie mogen gaan vandaar mijn verhaaltje......
Nog even voortvertellen over de poezen.Een tijdje bleven er enkele katjes komen eten .Het waren ook twee zwartjes . We denken dat het de broer en zus van Wartje nr1 waren. Na enkele tijd kwam er 1 van de twee tot op onze koer , eerst liep ze weg als ze me zag, met veel geduld en alle dagen nog wat extra vleesjes,heb ik op een morgen het zwarte katjeWARTJE nr.2 voor het eerst kunnnen strelen , ze is blijven komen en sliep 's nachts op een oude strijkplank bij ons binnen in huis. Petite en Warte2 waren eerst geen goede vrienden . Met veel geblaas en soms een vechtpartijtje, tolereerden ze elkaar omdat het moest. Warte was nog niet steriel gemaakt en zo wierp ze op 4 april 2005 6 jongskes, Ze lagen in de living in een grote wasmand. Toen Michel thuiskwam vroeg hij wat gaan we doen? IK zei:als het mag alle zes houden: ik kan van geen enkele afscheid nemen en naar de veearts gaan ermee. Zo brak er weer een periode van veel werk aan, een poezenbabykamer. Mijn vriendin bracht uit een tweede -handszaak kleine donsjes lakenstjes grote badhanddoeken mee, want ik had elke dag veel was. plus nog een kattebak voor mama wartje erbij. Voorlopig werd er geen schutting geplaatst omdat ze de eerste week nog niet rondliepen. zo volgende keer vertel ik verder. Aan alle bloggers een goed weekend, fijne vrijdagavond ,nog eventjes wat zonnestraaltjes meepikken!Ziehier een foto van mijn poezenzesling
Vooreerst wil ik even denken aan de familie van het vermoorde meisje Annick. Een blijk van medeleven in deze moeilijke tijd. Waarom? Welke ontwrichtte perverse ziel doet zoiets? het is hartverscheurend hoe het gebeurd ,iedere dag over de ganse wereld worden mensen er slachtoffer van.
Aan alle bloggers een goeie woensdagavond van Mickey-Mousse! En nu vlug wat verder vertellen over de poezen. Toen Clochard wat ingeburgerd was in de familie, kwam hij zelf nog in huis langs het hondeluikje. Momenteel is dit nu afgesloten zodat er geen vreemde katten meer in huis kunnen.We waren er ons niet van bewust maar er kwamen 's nachts wel vreemde katten petite haar korrels opeten. Toen het jaar nadien belde er een meneer aan de deur:10mei rond 12h30 ,want we zaten aan tafel te eten: het was mijn dochter haar verjaardag. IK ging de deur open doen en er stond een man met een kattejongske in zijn handen ongeveer 2 weken oud,met de vraag of het van ons was: hij kwam aangereden en de moederkat stak juist de straat over,dus die moederkat was verdwenen in onze tuin. We hebben het katje dus uit zijn handen overgenomen. Michel protesteerde heftig tegen mij en zei: nee ,geen kat meer bij: zet het in de tuin , die kattin zal het wel komen ophalen als ze hoort miaawen. En zo is het zwarte bolleding in een doos in den hof beland . De moeder heeft het Niet meer opgehaald en we hebben het terug mee in huis genomen.Zo begon er voor mij een tijd van echte zorg. Vlug naar de veearts om voeding:neutriwelp. In het begin was het zoeken om de juiste hoeveelheid , er moest op zijn buikje gewreven worden als het gegeten had,zodat de darmwerking in gang schoot: het was immers een overschakeling van voeding. het katje werd Wartje genoemd. Alles draaide hier om wardje die in de living een afgesloten plaatsje had. Het zag ons graag, maar elke 2 uur moest het de fles krijgen .Uren werk maar ook genegenheid en plezier heeft ze ons gegeven. Toen het alleen kon eten gingen we er soms mee in de tuin Wardje moet al een rugletsel gehad hebben voor we haar bij ons hadden . Soms huilde ze van de pijn . De veearts heeft er veel voor gedaan om de pijn te verminderen . Moest het een volwassen kat geweest zijn zou ze kunnnen geopereerd worden aan de rugwervels maar helaas het katje groeide nog en men kon, die werveltjes niet vastzetten. Zo hebben we nog voor Wardje gezorgd tot 15 september. We zagen er allemaal zo van af. die bewuste 15 september hebben we 'savonds Wardje laten inslapen, het beestje had al veel cortisone gekregen, waardoor het altijd schijnbaar 2 dagen beter was.Thuis gekomen heeft Michel een klein kistje gemaakt, we hebben wardje in een handdoek gedraaid samen met mijn sjaaltje waarop ze altijd sliep en haar knuffel. Ze ligt in onze tuin naast de plantenvijver en ieder keer dat ik er voorbij kom zeg ik "dag wardje. Geef hier dat blaadje papier!Toen ik in de m iddelbare school zat, moest ik van thuis in de studie blijven tot 7uur. De nonnekes hadden dat aangeraden aan mijn ma zodus dat ik iedere dag zodoende tot vervelends toe laat thuis was. Zo schreef ik soms een zottigheidtje op een papiertje en dat zwierde toen de grote studiezaal door, van de een naar de ander..ik had eens een liedje geschreven over de studiejuffrouw de reus was haar bijnaam: op het refreintje van te lourdes op de bergen te lourdes op de bergen verscheen in een grot, de reus in haar hemde met een pispot op h aar kop, avé, avé , pak ze vaste en doe ze mee.. Zo ging het al een half uurtje totdat ze het papiertje zag vliegen met als resultaat: GEEF HIER DAT BLAADJE PAPIER! het meisje dat het blaadje aan het lezen was gaf het dwee af. Gedaan met lachen.Het bleef op haar lessenaar liggen, de ganse studietijd. Ik had het willen nemen en opeten.'Sanderedaags werd ik bij zuster drectrice geroepen: ze las het liedje voor en dat vergeet ik nooit:ARM,ARM, DOM, DOM SCHAAP DAT JE BENT! zo kwam ik er vanaf: met -5 punten aan wellevendheid wat zeer erg was en ook het feit dat ik dit nooit meer vergeet.IK was anders wel braaf op school. Als je nog niet eens plezier mag hebben hé? Zo nu groetjes van mickey-mousse en voor alle bloggers bedankt voor jullie mooie blogs! dit verdient een pluimpje jullie geschonken door Ellis de kleindochter van ons. ."ziehier een foto van Wardje
Op deze vroege éénmeimorgen wil ik jullie allemaal even goeiedag zeggen. Deze meiklokjes schenk jullie : kleine freele bloemetjes omhuld met een jasje van groene blaadjes. Wat een heerlijke geur! Bloemen zijn fantasties mooi! blij om er te kunnen van genieten!
Nu een poezenverhaaltje :Petietje groeide vlug op. Toen ze 6 maand oud was werd ze steriel gemaakt. Toen kwam Clochard in ons leven: de lopers van de nacht van Vlaanderen gingen voorbijkomen en raad eens?Wie zat er daar midden op de straat? Zich uitrekkend en rollebollend de straat: een ros poesje ongeveer even oud als onze petite, maar zo mager als was .Hij zakte bijna door zijn pootjes. Michel nam hem op, riep me en zei: geef dat katje eens wat eten 'tis precies uitgehongerd. IK vlug wat vlees gegeven, korrels en melk .Hij at het allemaal op. Ik heb hem in huis gehouden tot de loopkoers voorbij was. Ja, wiens poes was het? waarschijnlijk een straatkatje. We hebben hem terug aan de overkant van de straat gezet, maar 'anderendaags was hij terug en wel aan de achterzijde van ons huis. Zo is Clochard bij ons gebleven, hij had veel verzorging nodig ,zijn ogen traanden en hij moest veel antibiotica slikken: siroop: hij was dat gewoon 'smorgens en 's avonds en bleef gedwee wachten tot ik hem het lepeltje voorhield. Hij likte het gewoon op. Clochard kan ik strelen , hij heeft zijn plaatsje in de keuken om te eten, maar na het eten gaat hij altijd de deur uit , niemand weet waar maar hij heeft zijn klokvaste uren : in de week zit hij er om 5 uur al klaar en 'savonds rond zessen. zo, zijn troetelnaampje is Saartje
Het poezenverhaaltje en het coureurtje van Poperinge
Eerst een poezenverhaaltje uit 1999.Ja we waren dierenvrij, geen hondje meer: Picolo onze Yorkshire terrier was gestorven op 4 oktober 1998. Het huis leek wel een dodenkamer, geen geblaf meer of teken van leven. Op 26 augustus gingen wij naar het verjaardagsfeestje van ons achterneefje en raad eens : de poes had er 1 poesje bij. O, mag ik het hebben vroeg ik aan Michel toe, a.u.b redt dan toch het leven van dat poesje! t'was oké maar..hij bleef er zeker niet voor thuis als het verlof was en we naar Schotland gingen! je moet het dan maar zelf oplossen. Geen probleem ,zei ik. En zo kwam het eerst katje ,ze had al een naam gekregen door de achterneefjes en nichtje: PETITE is de naam, een lieve schat, onze oogappel en hartedief. Ze kwam bij ons wonen op 11 november 1999 en het was met traantjes en verdriet dat Agnes onze nicht het kleine petitje aan ons meegaf. Natuurlijk kon ze haar nog zien , ze moesten maar afkomen. Even vond ik het erg om petitje haar moeder grijsje alleen achter te laten. Onze tietie, zo is haar troetelnaam was het al geleerd om propertjes haar kattebakje te gebruiken. De avond dat we thuis waren heeft ze de ganse tijd bij mij in de zetel gezeten. Het was zo bang. De volgende dag heb ik dan een gareeltje gemaakt om rond haar buikje en nek te doen:zo kon ze met me mee de tuin in om er geleidelijk aan alles te verkennen , iedere dag wat verder de tuin in ,zo dat ze na een week haar eerste verkenningsstapjes kon zetten:fier dat ze was : ik zei toen altijd: petite je bent mijn tuinprincesje! De volgende keer vertel ik wat verder.
Nu nog een verhaaltje (echt gebeurd) titel : het velocoureurtje uit poperinge.eunai,
Op een mooie zomerdag stond ik buiten de auto te wassen . Er hield er een ventje op een koerfiets halt: of ik een bepaald persoon wist wonen in de steenstraat. De naam was mij niet bekend omdat ik hier niet veel mensen ken. " ik wil wel even voor je kijken, meneer ", zei ik. Ik sloeg het adressenboek van Torhout open, maar geen persoon met die naam vindbaar.. Ik zit namelijk in de problemen.,zei hij. 't Is dat hij me zou kunnen helpen, verdorie, zei hij nogmaals, spijtig. IK kreeg al medelijden en zei:meneer, kan ik u soms helpen'?"o, ja" zei hij. IK heb namelijk een nieuwe koersbroek aan die nog niet gewassen is en mijn billen en liesplooien liggen open. Moest je wat talk hebben en een ver uitgesneden onderbroekje ? ik zal het dan aandoen onder die koersbroek, waar is de boeie hier? t'zal zo niet meer wrijven, want ik moet nog naar poperinge. IK heb hem in de badkamer binnengelaten en hij heeft zich in orde kunnen maken voor zijn helse tocht naar huis, ik gierde van het lachen, ik stond buiten , 'tventje was binnen mijn onderbroek aan het aandoen. Toen bedankte hij mij ,sprong terug op zijn fiets en weg...coureurke.Mickey-Mousse bleef achter met de bedenking: ziet dat dat ventje hier vanavond terug staat met mijn onderbroekje, 'k zal het maar alvast vertellen als Michel thuiskomt...Het ventje heb ik nooit meer gezien en onderbroekje ook niet: gelukkig maar!
veel zonnige maandaggroetjes aan alle bloggers van Mickey- Mousse.
Poesjes in de kliniek. Toen ik nog in de kliniek werkte, verbleef er daar een boerke van Ninove, Adriaan was zijn naam. Hij zei altijd Annieke tegen mij en als ik ook eens iets voor jou kan doen? welja , zei ik, we hebben bij mjjn ma thuis 4 kleine poesjes en als jij er eentje wil meenemen naar jouw boerderij zou je me heel blij maken.'tis goed zei boerke maar ik dacht aan het poesje dat er heel alleen zou zijn en ik kon het bekomen dat hij er nog eentje bij nam. E zo zaagde ik voort over de overige 2 met als resultaat dat ik de zaterdag dat Adriaan naar huis ging alle vier de poezen in de badkamer van de kliniek onderbracht. Ze zijn meegegaan en telkens hij terug op visite kwam bij de oogarts kwam hij me goeiedag zeggen met het relaas over die 4 snoezepoezen. Nu nog voor alle bloggers een bloemetje uit onze tuin ziehier een mooie witte clematis:
ik hou van bloggen bekijken : jullie toveren een glimlach op mijn gezicht .
Een gedichtje over een grote hond en een kleine kat
Een grote hond en een kleine kat, die zaten samen op de kamermat, de hond die zei'zeg scheel jou wat? scheer je weg! De kat die zei ' zeg, hou jij nu eens jouw brutale mond! Toen vlogen de boze hond en de razende kat de kamer uit , de keuken in Zeg! scheel jullie wat! riep de meid, scheer jullie weg! Toen beet de hond in het been en krabde de kat in het been van de meid die riep'auw auw ga je heen? auw auw , mijn been! Toen vlogen de hond en de kat terug de keuken uit, de kamer in En ze lachten en praten, oo wat beet ik in haar been , lachte de hond en beet ik in haar been, zei de kat En zo zaten de grote hond en de kleine kat weer vredig tesamen op de kamermat!
De naam van de dichter weet ik niet meer.
Van de katte gepakt worden.
Nog een verhaaltje van in mijn jonge jaren. Vroeger werkte ik te Brugge in de oogkliniek in de verzorging. S'middags fietste ik dan altijd over Steenbrugge naar huis. Er kwamen dan veel legervrachtwagens voorbij,met soldaten die hun oefeningen gedaan hadden op "de schijve" te Assebroek. Op een dag was het ook weer eens zo ver, gelijk ik op honderd meters vande brug was reden er enkele legerauto's vol soldaten voorbij en natuurlijk fluitend naar al wat bewoog. Ik werd zo kwaad en riep" Op maar op, dat jullie van de katte niet gepakt worden' Op dat moment draaide de brug en natuurlijk moest ik nogsmaals voorbijrijden nog meer gefluit en gelach. We woonden in de eerste straat voorbij de brug en zodra de brug open ging fietste ik als gek naar huis met het gedacht van: verdorie , die moeten mij nogmaals passeren als ik niet rap genoeg bij moeder binnen de poort ben. dus ik vlug van mijn fiets, de poort wilde ik openen maar die was dicht , ik belde en belde maar ongelukkelijk was miijn moeder de voordeur aan het wassen aan de binnenzijde!Zeg , zeg , brandt het ergens misschien, vroeg ma dan nog.' Laat me toch vlug binnen' riep ik en zo was ik toch nog in huis voordat die nog eens gingen fluiten op me!
Een fijn weekend en geniet er maar van.Mickey-mousse.
Nadat kater Flap er niet meer was, kreeg ik van de buren twee kleine poesjes.Lotte en Bingo. Het jaar daarop wierp lotte haar eerst nestje jongen.Vroeger werden de katinnen niet steriel gemaakt en je kunt je indenken :drie keer per jaar was het een grote pantemiene :de katjes moesten gedood worden.gehuil, smeken nee die moesten na de eerste levendag een tikje van grootvaders spade krijgen en dan de grond in.Mijn neef die altijd in de vakantie kwam logeren en mijn broer keken stiekem toe waar die begraven werden. 's anderendaags was er volop aktie: deze werden terug opgegraven , gestreeld en tenslotte en vodden gewikkeld en mijn broer was verkleed in priester en mijn neef was misdienaar en ik was de bedroefde moeder. zo namen we er dan afscheid van . We hadden zelfs H.hosties : muntsnoepjes van kent. soms wilden we ze nog eens zien en groeven wij die terug boven tot wij er vies van werden een vieze geur steeg op uit de doos
Begin de jaren vijftig, mijn herinneringen gaan terug naar de tijd dat ik nog een peuter was. Wij woonden langs het zuidervaartje en men hield dan een kat om de ratten te verjagen, ze hadden geen luxeleventje en met een stukje brood en wat melk s'morgens , wat aardappelen met saus en s'avonds de rest van de pap moesten ze het stellen . Ook de veearts voor kleine huisdieren bestond niet, zodat ze leefden en als ze niet onder een auto terecht kwamen stierven ze door ouderdom of ziekte. Al vlug kende ik dan ook het spreekwoord: spaar je het eten uit de mond: t'is voor de kat of de hond. Toen ik een jaar of vier was voegde ik de daad bij het woord en wierp ik stiekem wat vlees uit mijn bord naar de kat:Flap heette hij:een mooie zwarte kater. 's maandags aten wij altijd het soepvlees op met ajuinensaus, de zondag stond er beste soep op het menu , en omdat wij nog geen frigo hadden bewaarde men het vlees op tafel in de kelder . Ik weet nog dat ik er kleine stukjes van pulkte en stiekem er mee naar buiten ging : naar de flap, hij was echt mijn lievelingskat en op een keer wilde ik gaan wandelen in 'de lochting met flap: ik beelde mij in dat hij met me mee zou lopen als een hondje! hij was in paniek en ik wilde namelijk dat hij meeliep naast mijn trotinettje, want hij ging als een razende te keer en het touw spande meer en meer rond zijn nek, ik viel ,hij was niet meer te houden en vluchtte weg met touw en al. Ja hij moest soms wat ondergaan! Op een dag is ons Flapje niet meer thuisgekomen, uren heb ik gewacht, zeer ongerust met pijn in mijn kinderhartje. Toen vertelden ze mij tenslotte dat Flapje naar de 'kattenhemel was en er veel vlees en rijstpap mocht eten en van de buurvrouw Simonne kreeg ik in ruil een Pinguinpopje kado en ik zei: moet het niet hebben want 't is Flapje niet!! Het pinguintje heeft jaren in de kast gestaan want het was gemaakt van echte huid.Zo hopelijk heb ik niemand verveeld met mijn verhaaltje maar sommige dingen blijven je altijd bij...
Ziehier een zelfgemaakt bloempje voor alle bloggers uit dank van Mickey-Mousse.
Mag ik mij even voorstellen: mijn naam is Annie. Ik hou van de natuur, dieren en mensen. Ik ben afkomstig uit het Brugse namelijk uit Assebroek en woon nu al vijftien jaar te Torhout(Wijnendale) met mijn man Michelscot. Eerst vond ik de computer maar niets... tot ik zelf eens vroeg het dat "ding werkte" en zo kan ik nu al de computer (na verschillende keer getoond te zijn nu al opstarten, ook email openen en even een bezoekje brengen aan jullie mooie blogs) soms ben ik het noorden op de computer en weet niet meer hoe ik iets kan afsluiten enz. Mijn blog over poezen zal nog wel veel hulp behoeven van Michel, vooral om foto's op mijn blog te plaatsen .
We hebben om te starten ook al een reeks extra's toegevoegd aan uw blog, zodat u dit zelf niet meer hoeft te doen. Zo is er een archief, gastenboek, zoekfunctie, enz. toegevoegd geworden. U kan ze nu op uw blog zien langs de linker en rechter kant.
U kan dit zelf helemaal aanpassen. Surf naar http://blog.SeniorenNet.be/ en log vervolgens daar in met uw gebruikersnaam en wachtwoord. Klik vervolgens op 'personaliseer'. Daar kan u zien welke functies reeds toegevoegd zijn, ze van volgorde wijzigen, aanpassen, ze verwijderen en nog een hele reeks andere mogelijkheden toevoegen.
Om berichten toe te voegen, doet u dit als volgt. Surf naar http://blog.SeniorenNet.be/ en log vervolgens in met uw gebruikersnaam en wachtwoord. Druk vervolgens op 'Toevoegen'. U kan nu de titel en het bericht ingeven.
Om een bericht te verwijderen, zoals dit bericht (dit bericht hoeft hier niet op te blijven staan), klikt u in plaats van op 'Toevoegen' op 'Wijzigen'. Vervolgens klikt u op de knop 'Verwijderen' die achter dit bericht staat (achter de titel 'Proficiat!'). Nog even bevestigen dat u dit bericht wenst te verwijderen en het bericht is verwijderd. U kan dit op dezelfde manier in de toekomst berichten wijzigen of verwijderen.
Er zijn nog een hele reeks extra mogelijkheden en functionaliteiten die u kan gebruiken voor uw blog. Log in op http://blog.SeniorenNet.be/ en geef uw gebruikersnaam en wachtwoord op. Klik vervolgens op 'Instellingen'. Daar kan u een hele reeks zaken aanpassen, extra functies toevoegen, enz.
WAT IS CONCREET DE BEDOELING??
De bedoeling is dat u op regelmatige basis een bericht toevoegt op uw blog. U kan hierin zetten wat u zelf wenst.
- Bijvoorbeeld: u heeft een blog gemaakt voor gedichten. Dan kan u bvb. elke dag een gedicht toevoegen op uw blog. U geeft de titel in van het gedicht en daaronder in het bericht het gedicht zelf. Zo kunnen uw bezoekers dagelijks terugkomen om uw laatste nieuw gedicht te lezen. Indien u meerdere gedichten wenst toe te voegen op eenzelfde dag, voegt u deze toe als afzonderlijke berichten, dus niet in één bericht.
- Bijvoorbeeld:
u wil een blog maken over de actualiteit. Dan kan u bvb. dagelijks een bericht plaatsen met uw mening over iets uit de actualiteit. Bvb. over een bepaalde ramp, ongeval, uitspraak, voorval,... U geeft bvb. in de titel het onderwerp waarover u het gaat hebben en in het bericht plaatst u uw mening over dat onderwerp. Zo kan u bvb. meedelen dat de media voor de zoveelste keer het fout heeft, of waarom ze nu dat weer in de actualiteit brengen,... Of u kan ook meer diepgaande artikels plaatsen en meer informatie over een bepaald onderwerp opzoeken en dit op uw blog plaatsen. Indien u over meerdere zaken iets wil zeggen op die dag, plaatst u deze als afzonderlijke berichten, zo is dit het meest duidelijk voor uw bezoekers.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken als dagboek. Dagelijks maakt u een bericht aan met wat u er wenst in te plaatsen, zoals u anders in een dagboek zou plaatsen. Dit kan zijn over wat u vandaag hebt gedaan, wat u vandaag heeft gehoord, wat u van plan bent, enz. Maak een titel en typ het bericht. Zo kunnen bezoekers dagelijks naar uw blog komen om uw laatste nieuwe bericht te lezen en mee uw dagboek te lezen.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken met plaatselijk nieuws. Met uw eigen blog kan u zo zelfs journalist zijn. U kan op uw blog het plaatselijk nieuws vertellen. Telkens u iets nieuw hebt, plaats u een bericht: u geeft een titel op en typt wat u weet over het nieuws. Dit kan zijn over een feest in de buurt, een verkeersongeval in de streek, een nieuwe baan die men gaat aanleggen, een nieuwe regeling, verkiezingen, een staking, een nieuwe winkel, enz. Afhankelijk van het nieuws plaatst u iedere keer een nieuw bericht. Indien u veel nieuws heeft, kan u zo dagelijks vele berichten plaatsen met wat u te weten bent gekomen over uw regio. Zorg ervoor dat u telkens een nieuw bericht ingeeft per onderwerp, en niet zaken samen plaatst. Indien u wat minder nieuws kan bijeen sprokkelen is uiteraard 1 bericht per dag of 2 berichten per week ook goed. Probeer op een regelmatige basis een berichtje te plaatsen, zo komen uw bezoekers telkens terug.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken met een reisverslag. U kan een bericht aanmaken per dag van uw reis. Zo kan u in de titel opgeven over welke dag u het gaat hebben, en in het bericht plaatst u dan het verslag van die dag. Zo komen alle berichten onder elkaar te staan, netjes gescheiden per dag. U kan dus op éénzelfde dag meerdere berichten ingeven van uw reisverslag.
- Bijvoorbeeld:
u wil een blog maken met tips op. Dan maakt u telkens u een tip heeft een nieuw bericht aan. In de titel zet u waarover uw tip zal gaan. In het bericht geeft u dan de hele tip in. Probeer zo op regelmatige basis nieuwe tips toe te voegen, zodat bezoekers telkens terug komen naar uw blog. Probeer bvb. 1 keer per dag, of 2 keer per week een nieuwe tip zo toe te voegen. Indien u heel enthousiast bent, kan u natuurlijk ook meerdere tips op een dag ingeven. Let er dan op dat het meest duidelijk is indien u pér tip een nieuw bericht aanmaakt. Zo kan u dus bvb. wel 20 berichten aanmaken op een dag indien u 20 tips heeft voor uw bezoekers.
- Bijvoorbeeld:
u wil een blog maken dat uw activiteiten weerspiegelt. U bent bvb. actief in een bedrijf, vereniging of organisatie en maakt elke dag wel eens iets mee. Dan kan je al deze belevenissen op uw blog plaatsen. Het komt dan neer op een soort van dagboek. Dan kan u dagelijks, of eventueel meerdere keren per dag, een bericht plaatsen op uw blog om uw belevenissen te vertellen. Geef een titel op dat zeer kort uw belevenis beschrijft en typ daarna alles in wat u maar wenst in het bericht. Zo kunnen bezoekers dagelijks of meermaals per dag terugkomen naar uw blog om uw laatste belevenissen te lezen.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken uw hobby. U kan dan op regelmatige basis, bvb. dagelijks, een bericht toevoegen op uw blog over uw hobby. Dit kan gaan dat u vandaag een nieuwe postzegel bij uw verzameling heeft, een nieuwe bierkaart, een grote vis heeft gevangen, enz. Vertel erover en misschien kan je er zelfs een foto bij plaatsen. Zo kunnen anderen die ook dezelfde hobby hebben dagelijks mee lezen. Als u bvb. zeer actief bent in uw hobby, kan u dagelijks uiteraard meerdere berichtjes plaatsen, met bvb. de laatste nieuwtjes. Zo trek je veel bezoekers aan.
WAT ZIJN DIE "REACTIES"?
Een bezoeker kan op een bericht van u een reactie plaatsen. Een bezoeker kan dus zelf géén bericht plaatsen op uw blog zelf, wel een reactie. Het verschil is dat de reactie niet komt op de beginpagina, maar enkel bij een bericht hoort. Het is dus zo dat een reactie enkel gaat over een reactie bij een bericht. Indien u bvb. een gedicht heeft geschreven, kan een reactie van een bezoeker zijn dat deze het heel mooi vond. Of bvb. indien u plaatselijk nieuws brengt, kan een reactie van een bezoeker zijn dat deze nog iets meer over de feiten weet (bvb. exacte uur van het ongeval, het juiste locatie van het evenement,...). Of bvb. indien uw blog een dagboek is, kan men reageren op het bericht van die dag, zo kan men meeleven met u, u een vraag stellen, enz. Deze functie kan u uitschakelen via "Instellingen" indien u dit niet graag heeft.
WAT IS DE "WAARDERING"?
Een bezoeker kan een bepaald bericht een waardering geven. Dit is om aan te geven of men dit bericht goed vindt of niet. Het kan bvb. gaan over een bericht, hoe goed men dat vond. Het kan ook gaan over een ander bericht, bvb. een tip, die men wel of niet bruikbaar vond. Deze functie kan u uitschakelen via "Instellingen" indien u dit niet graag heeft.
Het SeniorenNet-team wenst u veel succes met uw gloednieuwe blog!
