Een goede start van de week voor iedereen! zo, het regende wat deze morgen, en er was ook wat wind. De sparren zijn met de storm van in het voorjaar wat ontworteld en we vrezen dat die met de minste erge windstoot zullen omvallen. Jammer, ze moeten geveld worden. Ze zijn al heel hoog,misschien uitstellen tot voor de winter: voor de vogels die er een nestje gemaakt hebben. Onze Pipo klimt altijd tot hoog in de kruin van de boom ze geniet ervan om op de uitkijk te zitten. Hopelijk wordt het wat droog weer want het is donderdag Brugges mooiste dag/ De H.bloedprocessie gaat uit . Vroeger was dat altijd de eerst maandag na de eerste mei. In de meimaand mochten wij altijd mee naar Banneux per trein , op bedevaart met onze grootouders. De boterhammetjes werden meegedaan, en 's middags mochten we dan een limonade voor bij onze boterhammen. Mijn zus Rosa was gek op frieten, eigenlijk ging ze maar daarvoor mee...Pépé, krijg ik frieten??? IK liet haar zagen en profiteerde er dan ook van:welja, zage ,was het antwoord en de kaas werd vantussen onze boterhammen gehaald en die moesten wij opeten met de frieten: niet weggooien was de boodschap de kaas was wel slap van de warmte ,allé, de frietjes smaakten toch........ Zo lenig als een kat??? De laatste vrijdag van de paasvakantie zijn we met de kleinkinderen naar Paradisio geweest , een mooi park met veel volièren waar de vogels ruimte hebben om eens rond te vliegen . Ook een binnenvolière met keine vogels en schildpadden en mooie kooikarpers en siervissen. Binnen in die ruimten bevinden zich loopbruggen zodat je een overzicht hebt op alles. Zo was er ook een loopbrug in een andere kooi de doorgang gaf naar buiten. Daar ik hoogtevrees heb was ik niet van plan om daarop te gaan.Toe, nanny, ziet die mevrouw wandelt daar zelfs met een baby in een buggy. 'tis niet erg hoor ,breed en je kunt naast opa lopen. Ik liet me overhalen niet wetende wat me te wachten stond:een tussen ruimte waar er een aantal personen (12)in kunnen de deur sluit zich totdat de vorige 10 weg zijn van een loopbrugje met amper 2 plankjes naast elkaar,men moest zich aan de touwen vasthouden. Santino had er plezier in :ik vorderde maar voetje voor voetje, Michels hand vasthoudende voor mij mijn ander hand aan het koord, het bleef een eeuwigheid te duren:ik heb er een lange wachtende file veroorzaakt: gelukkig was ik er mij op dat moment niet van bewust..Santino had er echt zijn plezier in en zei dan nog:Nanny kijkt even achterom? en kijk eens naar die mooie vissen beneden.. Nee, nee het is al erg genoeg ,zei ik . Zodra ik kon ben ik naar beneden gegaan langs een h outen trapje, mijn knieen knikkerden 5 minuten daarna nog en ik was lijkwit.Toen heb ik eens naar boven gekeken: 'tis niet om fier op te zijn: kindjes van 3,4 jaar liepen daar over zoals ze op de begane grond wandelden..U ziet sommige dingen overwint je niet maar ik heb het toch geprobeerd .