deze kaars brand voor de Onze penningmeester AW die heden is 26-6-2011 overleden. Wij wensen Dientje fam en vrienden, heel veel sterkte toe in deze moeilijke tijd Onze ehbo vereniging& de leden zal een gewaardeerd bestuurslid missen. EHBO
Ik ben carla, en gebruik soms ook wel de schuilnaam moeke.
Ik ben een vrouw en woon in Noord Brabant (Nederland) en mijn beroep is huisvrouw.
Ik ben geboren op 26/02/1947 en ben nu dus 77 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: e h b o aed winkelen nl muziek sinds 30-3-2009 voor zitter ehbo vereniging.
deze site wil ik graag gebruiken om wat meer kennis te krijgen zodat ik mijn ander twee blogs niet hoef te gebruiken.
mijn blogs zijn
http://blog.seniorennet.be/mijngrotewens/
http://blog.seniorennet.nl/mijnstekje/
Ik kon
niet zeggen wat ik voelde... Ik heb het ook niet uitgelegd... Maar toch
wist jij wat ik bedoelde... De stilte had het al gezegd... Als ik je
kuste of je omhelzde... In blijheid of in droefenis... De liefde is pas
echt liefde... Als stilte taal geworden is...
Mijn maatje
in goede en slechte tijden
altijd er voor de ander zijn
deel niet alleen de vreugde,
maar juist toch ook de pijn,
weten dat je op elkaar kan bouwen
en de ander veel om je geeft
je moet elkaar kunnen vertrouwen
zodat je weet waarvoor je leeft
een maatje die je steeds komt steunen, als het eventjes niet gaat
en een schouder waar je op mag leunen
waneer je een traantje laat.
Als moet gaat overheersen, komen er dan meer tranen of zien we juist meer die lach? Als moet gaat overheersen, verandert dit dan mijn gedrag? Als moet gaat overheersen, moet ik dan voor mijn problemen vluchten of ben ik dan juist van al mijn problemen verlost? Wat moet ik dan, als moet gaat overheersen, met regels, wetten en gezag?
Zijn beloftes
Hij zal altijd voor je zorgen,
hij zal altijd bij je zijn.
hij heeft zijn leven voor jou gegeven,
ook al ben je nog maar klein.
Hij wil je altijd helpen,
wat er ook gebeuren zal!
Hij zal je altijd helpen opstaan.
ook al loop je in een val.
Dat zijn Zijn lieve beloftes,
en weet: Hij vergeet je niet,
ook niet als je t geloof in Hem verliest,
of het even niet meer ziet ..
Geluk is...
Iemand die deeld in je leven,
met je mee voelt wat je denkt.
Die je goede raad kan geven,
uitkomst in zorgen voor je bedenkt.
Met wie je ook kan strijden,
maar toch weer spoedig vrede sluit.
Je opzoekt in moeilijke tijden,
bij wie je je gevoelens uit.
Iemand die blijft geloven,
dat je de waarheid spreekt.
Geen valse hoop doet beloven,
wiens trouw na jaren niet verbleekt.
Geluk betekent delen
in vreugde en verdriet.
Nemen en geven,
te koop is het niet.
Mijn moeder Mijn beste vriendin Zei is er voor mij waneer ik haar nodig heb Ik zou niet anders willen Mijn moeder Is de beste Niemand kent me zo goed als zei Liefde Kan zei goed geven Haar liefde Geeft mij kracht Zorgt dat ik verder ga
Dat ik in mezelf geloof Zij begrijpt mij En steund mij wanneer nodig is Mijn moeder is niet alleen mijn moeder Mijn moeder is een ENGEL
Verloren paradijs
Innerlijk landschap van heimwee en verlangen
Zichtbaar tussen droom en werkelijkheid
Vanuit de binnenkamers, die zijn behangen
Vol pijnlijke portretten van schuld en spijt
Maar ook bewaard als kostbaar relikwie
Herinneringen met vreugde en liefde omhuld
Momenten van vrede en harmonie
Vol zoete mijmeringen van heimwee vervuld
Verdreven uit Eden, het paradijs
Nooit losgelaten, niet toegegeven
Doch liefde geeft inzicht, vertelt ons wijs
Met barensweeën komt de geboorte van nieuw leven
Als het mee zit...
Onbeheerst, en zo schokkend
pleegt je moeder het geweld
de diepe, diepe wonden
voor altijd met je versmelt
vanaf toen werd alles anders
niet meer onbekommerd jong
maar voorzichtig op je hoede
niet het hart meer op de tong
je bouwt jezelf een muur
en zo kom je er doorheen
die muur blijft altijd bij je
je leven lang neem je die mee
je lijkt bijna onbereikbaar
voor de mensen in je hart
er ontbreekt iets wat ze missen
soms te grauw en soms te zwart
je zou zo graag willen delen
in verdriet en in geluk
maar dat vraagt om een connectie
en daar loop je dan op stuk
de connectie met gevoelens
de blokkade van je muur
bijna niet meer te doorbreken
de prijs van veiligheid is duur
diep van binnen ben je anders
met emotie, met meer kleur
maar hoe kom je door die muur heen
hoe vind je toch die deur
die je toegang geeft tot leven
in contact met je gevoel
zodat je eindelijk kunt beleven
waarvoor emotie is bedoeld
het is zoeken naar een uitweg
zoeken in een labyrint
van gevoelens en ervaring
als volwassene en kind
daarin ligt het opgesloten,
't is een lange weg te gaan
maar misschien, als alles meezit....
zal die uitweg TOCH BESTAAN .
CARLA
Op 7 september is Magda
overleden ,ik en velen met mij hebben veel aan haar te danken. Zij blijft
altijd in ons hart en we zullen haar nooit vergeten Rust zacht Magda
Op 15 feb is Monique
overleden Beter bekent als Moeke We zullen haar nooit vergeten Zij
blijft voor altijd in ons gedachten Rust zacht Moeke
Ik ben carla, en gebruik soms ook wel de schuilnaam moeke.
stilte taal geworden is...
CARLA
Mijn maatje
in goede en slechte tijden
carla
carla klik op de foto
Als het mee zit...
Onbeheerst, en zo schokkend
pleegt je moeder het geweld
de diepe, diepe wonden
voor altijd met je versmelt
vanaf toen werd alles anders
niet meer onbekommerd jong
maar voorzichtig op je hoede
niet het hart meer op de tong
je bouwt jezelf een muur
en zo kom je er doorheen
die muur blijft altijd bij je
je leven lang neem je die mee
je lijkt bijna onbereikbaar
voor de mensen in je hart
er ontbreekt iets wat ze missen
soms te grauw en soms te zwart
je zou zo graag willen delen
in verdriet en in geluk
maar dat vraagt om een connectie
en daar loop je dan op stuk
de connectie met gevoelens
de blokkade van je muur
bijna niet meer te doorbreken
de prijs van veiligheid is duur
diep van binnen ben je anders
met emotie, met meer kleur
maar hoe kom je door die muur heen
hoe vind je toch die deur
die je toegang geeft tot leven
in contact met je gevoel
zodat je eindelijk kunt beleven
waarvoor emotie is bedoeld
het is zoeken naar een uitweg
zoeken in een labyrint
van gevoelens en ervaring
als volwassene en kind
daarin ligt het opgesloten,
't is een lange weg te gaan
maar misschien, als alles meezit....
zal die uitweg TOCH BESTAAN .
CARLA
