Voortplanting: Veel vogels zijn monogaam. Over algemeen probeert een mannetje de aandacht van de vrouwtje te trekken door middel van visueel vertoon af zang. Sommige vogels voeren een spectaculaire balt op, soms met behulp van hun verenkleed, zoals bij pauwen en paradijsvogel, soms door een dans, zoals bij kraanvolgels, of door in de vlucht acrobatische toeren uit te halen, zoals arenden. Veel vogels trekken de aandacht door luid te zingen. De zang is bij elke soort anders en dient zowel, om een vrouwtje aan te trekke als om andere mannetjes uit het territoium te verdrijven. Alle vogels leggen eieren. Ze doen veel moeite de overleveringskansen van hun legsel te vergroten. Zo maken de meeste vogels en nest, vaak goed verstopt zodat vijanden het niet kunnen vinden.De eieren worden door een of beide ouders bedroed, in elk geval het geval het vrouwtje houdt zich daarbij zelden onbetuigd. Het aantal eieren per legsel varieert per soort, evenals het aantal legsel per jaar. Een vogelei heeft een lichte maar sterke schaal, die het zich ontwikkelende embryo beschermt tevens een brarrière vormt voor bacteriën. De schaal bestaat uit calciumcarbonaat, dat het vrouwtje uit het voedsel haalt. De schaal is weliswaar hard, maar toch poreus, door kleine gaatje kunnen zuurstof en kooldioxide vrijlijk passeren. Het embryo een grote hoeveelheid voedsel tot zijn beschikking in de vorm van eiwit en eigeel (dooier). Toch zijn de jongen vaak nog maar beperkt ontwikkeld als ze uit het ei komen. Meestal zijn ze bij de geboorte naakt en blind kunnen ze hun temperatuur nog niet zelf regelen en moeten ze door hun ouders verwarmd en gevoerderd worden, we spreken in dit geval van nestblijvers. Hiertegenover staaan nestvlieders, jongen die bij de geboorte met dons bedekt zijn en binnen enkele uren zelfs voedsel kunnen zoeken, voorbeelden zijn de jongen van watervogel en hoenders
Vogels: Vogels zijn de meest geavanceerde vliegende dieren op aarde. Dankzij hun vliegvermogen konden ze overal komen, zelfs op afgelopen eilanden en op Antarctica wat maar weinig dieren gelukt is. Vogels zijn waarmbloedig, net als zoogdieren, maar ze leggen eieren, wat bij zoogdieren zelden voorkomt. Aanpassingen aan het vliegen zijn onder andere het bezit van vleugels, een licht maar sterk skelet en een uiterst doelmatig ademhalingssysteem. Evolutie: Vogels stammen af van reptielachtige voorouders, mogelijk boombewonende, insectenetende dinosauriërs. De gewoonte om in bomen te jagen bevorderde waarschijnlijk de ontwikkeling van typische vogelkenmerken zoals grote ogen, grijpporten en een lange snuit, die later tot snavel evolueerde. Die leefwijze heeft misschien ook tot de overgang van koud naar waarmbloedigheid geleid, een voordeel voor dieren die insecten eten, want insecten worden bij koud weer vaak inactief. Veren ontwikkelden zich uit de schudden van reptiloïde voorgangers, vermoedelijk eerst om warmte vast te houden, maar ongetwijfeld werde ze ook al heel snel gebruikt om te vliegen. Het oudste vogelfossiel is ongeveer 150 miljoen jaar oud en dus afkomstig uit Jura tijdperk (205-142 miljoen jaar geleden). Deze voegelachtige met de naam Archaeopteryx lithographica was ongeveer zo groot als een kraai en had zowel reptielachtige als vogelkenmerken, vleugels en veren aren al aanwezig, maar het dier had nog een snuit in plaats van een snavel, alsook kaken met tanden. Het is onduidelijk of Archaeopteryx actief kon vliegen, misschien was hij alleen tot glyvluchten in staat, want hij bezat geen kan op de borstbeen voor de aanhecting van vliegspieren. Gedurende het Kryttydperk (142-65 miljoen jaar geleden) ontstonden meer soorten vogel, die zich geleidelijk tot goede vliegers ontwikkelden. Het was dan ook in deze periode dat zich de directe voorouder van de huidige vogel ontwikkeld. Tegen het eind van het Krijt stierven de dinosauriërs uit. Het is nog onduidelijk waarom vogel deze periode wel wisten overleven, misschien heeft hun warmbloedigheid ze door een periode van castastrofale klimaatverandering geholpen in ieder geval kwamen ze daarna als groep tot grote bloei wat ook tot indrukking komt in hun huidige vormenrijkdom. Lichaamsbouw Het vogellichaambezit een aantal passingen om te kunnen vliegen. De romp is compact en sterk en bezit sterke spieren om de vleugels te bewegen. Ook de poten zijn gespierd, zodat een stevige afzet gemaakt en een harde landing gebroken kan worden. De veren vergroten het vliegoppervlak, maar zorgen tevens voor bescherming en isolatie. Het skelet is opmerkelijk licht, maar toch stevig eigenschappen die voor een krachtige vlucht noordzakelijk zijn. Om het lichaamsgewicht zo laag mogelijk te houden zijn de botten soms sterk deduceert, in veel gevallen ook met elkaar vergroeid, aldus is een stijf geraamte ontstaan die niet dooe zware spierenen en pez en bijeengehouden hoeft te worden. De meeste vogelbotten zijn bol en hebben geen merg. Wel worden ze op punten waar grote krachten aangrijpen aan de binnen kant als het ware gestut door een netwerk van balkjes, wat zo grote stevigheid verleent. Veel botten, waaronder het opperarmbeen bevatten luchtzakken, die in verbindingstaan met de luchtwegen. Een vogelvleugels is de anatomische tegenhanger van onze arm. Vogels hebben echter weinig vinger kootjes en sommige botjes uit de hand zijn vergroeid, wat de constructies als geheel veel stijver maakt. De gewrichten van de elleboog en pols kunnen slechts in één vlak bewegen, als gevolg daarvan kunnen vliegende vogels hun uitgestrekte vleugels alleen bij de schouder op en neer bewegin. Energie verspilling door onnodige bewegingen wordt aldus voorkomen. De enorme vleugelspieren zitten vast aan een kam midden op het borstbeen. Een andere uniek kenmerk van vogels is hun buigzame snavel. Wordt de snavel geopend, dan beweegt hoofdzakkelijk de onderkaak, net als bij zoogdieren. Maar bij veel vogelsoorten is de bovensnavel slechts marginaal verbonden met de schedel en kan dus ook een beetje meegeven. De snavel is bedekt met een hoornlaag, deze is licht maar toch sterk en geeft de snavel zijn kenmerkende vorm. De snavelvorm van vogels is aangepast aan het voedsel dat ze eten. Zo hebben vinken een stevige, kegelvormige snavel waarmee ze zade kraken, die van reigers is lang en dolkvormig om vis te vangen. Insecteneters zoals valken vinden we een fijne, puntige snavel, bij vleeseters zoals valken vinden we een scherpe haaksnavel waarmee ze stukken vlees kunnen afschuren. Vogels hebben 2-4 tenen. Aantal zowel als plaatsing daarvan is afhankelijk van de leefwijze. De meeste vogels hebben 4 tenen, 3 wijzen naar voren één wijst naar achteren, een constructie waarmee je goed een tak kunt vastgrijpen. Veel watervogels hebben zwemvliezen tussen de tenen. Evenals mensen vertrouwen vogels op hun gezichtsvermogen en hun gehoor. Vooral uilen en roofvogels hebben een uitmunten gezichtsvermogen. De geurzin is bij vogel zelden van groot belang, gezien hun snelle, luchtige levensstijl. Ademhaling en bloedsomloop Vogels zijn actieve wezen en hebben daarom een snelle stofwisseling. Ze bezitten een ademhalingssysteem dat veel zuurstof uit de lucht kan halen, en een bloedvaatstelsel dat die zuurstof snel door het lichaam pompt. Vogel kunnen ook op grote hoogten, waar de mucht ijler is, actief blijven. Weliswaar hebben ze kleine longen, maar die zijn verbonden met luchtzakken die zich door het lichaam vertakken een meehelpen de longe te vullen en weer leeg telaten lopen. Het grote, naar verhouding snel kloppende hart werkt goed samen met het efficiënte, ademhaligssysteem. Om actief te kunnen blijven moeten vogel hun lichaamstemperatuur op ongeveer 40°C constant houden. Ze moeten dus warmte verliezen beperken. Sommige vogel kunnen hun temperatuur laten dalen als ze tijdelijk niet genoeg energie hebben om het metabolisme op gang te houden ze raken dan in een soort verstijving. Vogels die op grote hoogten leven zoals sommige kolibries verstijven 's nachts, andere vogels, waaronder sommige nachtzwaluwen en gierzwaluwen kunnen zelfs wekenlang in zo'n toestand overgaan. Vliegen Vogels zijn niet de enige dieren die kunnen vliegen, denk aan vleermuizen en insecten, toch ook vaak uitstekende vliegers. Een vogelvleugel levert stijgvermogen op een wijze die doet denken aan een vliegtuigvleugels. Als de vogel voorwaartsbeweegt, stroomt de lucht sneller langs de bovenzijde van de vleugel dan langs de onderzijde en ontstaat er een drukverschil. Omdat de langzaamste stroom de grootste druk uitoefent resulteert een opwaartse kracht, dus een zeker stijgvermogen. Die kracht neemt toe met de oppervlakte van de vleugel een de snelheid waarmee deze voorwaarts beweegt.
Welkom iedereen: Dag allemaal,ik heb altijd graag over de dieren gesproken, en dat zal ik doen hier, zal probeer de verschillen soorten, vogels, en andere dieren ook te spreken,een soort te boekmaken zal probeert interessant te maken, groetjes minouke
Vogels stammen af van reptielachtige voorouders, mogelijk boombewonende, insectenetende dinosauriërs. De gewoonte om in bomen te jagen bevorderde waarschijnlijk de ontwikkeling van typische vogelkenmerken zoals grote ogen, grijpporten en een lange snuit, die later tot snavel evolueerde. Die leefwijze heeft misschien ook tot de overgang van koud naar waarmbloedigheid geleid, een voordeel voor dieren die insecten eten, want insecten worden bij koud weer vaak inactief. Veren ontwikkelden zich uit de schudden van reptiloïde voorgangers, vermoedelijk eerst om warmte vast te houden, maar ongetwijfeld werde ze ook al heel snel gebruikt om te vliegen. Het oudste vogelfossiel is ongeveer 150 miljoen jaar oud en dus afkomstig uit Jura tijdperk (205-142 miljoen jaar geleden). Deze voegelachtige met de naam Archaeopteryx lithographica was ongeveer zo groot als een kraai en had zowel reptielachtige als vogelkenmerken, vleugels en veren aren al aanwezig, maar het dier had nog een snuit in plaats van een snavel, alsook kaken met tanden.
Het is onduidelijk of Archaeopteryx actief kon vliegen, misschien was hij alleen tot glyvluchten in staat, want hij bezat geen kan op de borstbeen voor de aanhecting van vliegspieren. Gedurende het Kryttydperk (142-65 miljoen jaar geleden) ontstonden meer soorten vogel, die zich geleidelijk tot goede vliegers ontwikkelden. Het was dan ook in deze periode dat zich de directe voorouder van de huidige vogel ontwikkeld. Tegen het eind van het Krijt stierven de dinosauriërs uit. Het is nog onduidelijk waarom vogel deze periode wel wisten overleven, misschien heeft hun warmbloedigheid ze door een periode van castastrofale klimaatverandering geholpen in ieder geval kwamen ze daarna als groep tot grote bloei wat ook tot indrukking komt in hun huidige vormenrijkdom.
