Tinamoes Tinamoes zijn grondbewonende vogels, door hun plompe lichaam en kleine ronde vleugels lijken ze veel op hoenders. Ze hebben een klein hart en raken daarom snel uitgeput als ze rennen of vliegen. Ze komen talrijk voor in bossen, struwelen en graslanden in Zuid Amérika. Er zijn 47 soorten tinamoes in negen geslachten. De slecht vliegende, maargoed lopende tinamoe. Hij is een kleine, patrysachtige vogel die tot de meeste primitieve vogels ter wereld behoort. Toen zich ongeveer 150 miljoen jaar geleden, halverwege de Jura, uit dinosauriërs de eerste echte vogels ontwikkelden, leken deze waarschijnlijk sterk op de Tinamoes. Het zijn ietwat geheimzinnige dieren en er is opvallend weinig over ze bekend. Tinamoes trekken zelden ver werg en blijven meestal op grond. Het zijn slechte vliegers en raken regelmatig gewond bij de landing, omdat ze zo slecht kunnen sturen. Ze hebben voor hun afmeting kleine harten en longen, vandaar dat ze snel moe zijn en per ker niet meer van 500m kunnen vliegen. Hun voornaamste reactie op gevaar ishet een rennen zetten of doodstil op hun plek blijven zitten. Hun bruingrijze verenkleed zorgt daarbij voor een goede camouflage. De meeste tinamoe sooten rusten op de grond en zijn overdag actief. Veel soorten leven buiten de paartijd solitair, maar van de kuiftinamoe is ooit een groep van honderd volwassen dieren waargenome. De meeste tinamoes zijn vooral herbivoren, hoewel sommige soorten veel insecten. De gekromde snavel wordt gebruikt om bessen te plukken te pakken, maar ook om in de grond naar ongewervelde dieren te zoeken. Sommige vogel springen tot een meter in de lucht om en insect of vruchten en insecten, terwijl soorten in drogere gebeiden meer zaden eten. De meesten komen veel voor, maar sommige zijn in gevaar. De magdalena tinamoe uit Colombia wordt bijvoorbeeld ernstig bedreigd. Zijn natuurlijke leefgebied is verstoord en men neemt aan dat de resterende populaties zeer klein zijn geworden. Overigens werd in het jaar 2000 een soort herendekt die al in geen 100 jaar meer gezien was. Ongewoon voor vogels is dat het mannetje van de tinamoe voor de eieren en voor de jongen zorgt. De meeste mannetje paren met verschillen vrouwtje die alle hun eieren in zijn nest leggen. Direct na het leggen gaan de vrouwtjes op zoek naar een nieuwe partner. Bij sommige soorten leggen de vrouwtjes eieren in meerdere neesten. Het broeden duurt zo'n 16 tot20dagen, waarbij het mannetje de eieren met bladeren of veren bedekt en naar voedsel zoekt
008- Kleine gevlekte (grijze) kiwi -(Apteryx owenii) Hij kan zich nitet verweren tegen varken hermelijnen en katten en is de sterkst bedreigde kiwi-soort. Op het vasteland van Nieuw Zeeland was hij uitgestorven. Op Kapiti Island is er nog een populatie van rond de 1000. Het uitzetten van deze soort Op andere roofdiervrije eilanden lijkt vruchten of te werpen. Het vrouwtje is ongeveer 25cm hoog en weeg 13kg. Ze leg één ei, dat door het mannetje wordt uitgebroed. De Rowikiwi (Apteryx rowy) is een zeer recent beschreven soort waarover nog niet veel bekend is.
007- Grote gevlekte (grijze) kiwi -(Apteryx hastii) Dat is de grootste soort waarvan, het vrouwtje ongeveer 45cm hoog is en 3.3kg weegt, het mannetje 2.4kg. Het verendek is grijs-bruin met lichtere banden. Het vrouwtje legt slechts één ei, dat door haar en het mannetje wordt uitgebroed. Geschat wordt dat er nog wordt 20.000 kiwi's van deze soort zijn, vooral in bergachtige gebieden
006- De Noordereiland kiwi (Apteryx mantelli) De Noordereilandkiwi komt veel voor het noordelijke gedeelte van het Noordeiland van Nieuw-Zeelan. Er zijn nu ongeveer 35.000 exemplaren. De vrouwtje zijn ongeveer 40 cm hoog en wegen 2.8 kg, de mannetje 2.2kg. Deze ondersoort bezit een groot aanpassings vermogen en houdt zich zelfs staande is bosgebieden met niet-inheemse vegetatie en land dat voor akkerbouw wordt gebruikt. Het verendek is roodbruin. Het vrouwtje legt meestal twee eieren, die door het mannetje worden uitgebied
