08/07/2006 Na een verkwikkende nachtrust vertrekken we naar Delphi, het wereldberoemde Orakel van Apollo. Ik parkeer de mobilhome in de schaduw, gelukkig heb ik zo een plekje onder bomen gevonden want het is hier geweldig druk. Reeds meer dan 3000 jaar wordt Delphi bezocht., Vanaf 1200v. Ch. kwamen de eerste pelgrims raad vagen aan de Pythia, het bekendste orakel uit de oudheid. De meeste koningen kwamen eerst hier raad vragen om dan aan hun veroveringstochten te beginnen. Als dank schonken ze dan allerhande geschenken. Dit werden er zoveel dat per stadstaat een soort tempel, een schatkamer werd gebouwd. De schatkamer van Athene is gerestaureerd, zo dat men een idee krijgt van hoe ze er toen uitzag. Langs de Heilige Weg kom je voorbij vele schatkamers, zoals die van Thebe en Korinthe, langs de Rots van Sybille, waar de Pythia haar voorspellingen uitsprak en zo naar de resten van de tempel van Apollo. In het midden van een polygonale muur stond op een zuil de Sfinx van Naxos. Dan heb je rechts de trap naar de ronde basis van de "slangenzuil". Sinds de 4de eeuw n.Ch. staat deze zuil in het huidige Istanboel. Verderop ligt het theater dat plaats bood aan 5000 toeschouwers. Helemaal boven ligt het stadion, dat een van de mooiste is in zijn soort. De zitplaatsen zijn nog intact, waar onder ook die van de Vips. Het is laat als we terug aan de mobilhome komen. We moeten morgen het museum nog bezoeken. We beslissen om naar camping "Delphi" (hoe komen ze toch aan de naam!) te rijden . Hier is een zwembad, we kunnen een sanitaire lozing doen, water tanken en wassen. René gaat ons inschrijven en nu blijkt dat alle jaren Belgen naar deze camping komen vanuit de Kampeerclub van Vakantiegenoegens. Het is geen luxe camping, maar het prachtig zicht op de vlakte voor ons maakt veel goed.
07/07/2006 We hebben ons overslapen. We gaan dan maar met het treintje van 11h naar boven. Omdat Amber niet mee kan zoeken we een parkeerplaats in de schaduw zodat het wat fris blijft in de mobilhome. We stappen naar het stadion en René gaat twee tickets kopen. Maar hij komt met lege handen terug. Alles is al volzet en de volgende vertrekt maar eerst om 14h. We staan wat te draaien en te keren en weten niet goed wat te doen. Ofwel wachten ofwel doorrijden en het treinritje voor de volgende reis houden. Het wordt het laatste. We vinden het wel spijtig maar dan hebben we dat nog te goed. Na een uurtje rijden verlaten we de Peloponnesos langs de mooie brug. We gaan in Nafpaktos boodschappen doen, vooral naar een apotheker om Voltaren zalf want mijn heup blijft pijn doen. We volgen nu de kust weg en hebben een prachtig zicht op het gebergte van de Peloponnesos. Onderweg moeten we diesel tanken en de uitbaatster probeert met René een gesprek aan te knopen, maar ze praat alleen Grieks. Spijtig natuurlijk want met de lokale bevolking praten is dikwijls heel leerrijk. In het oude havendorpje Galadixi houden we halt en aan een kleine baai en een parkje vinden we een parkeerplaats. Tegen de avond komen de inwoners allemaal buiten en wordt het een gezellige drukte. De mensen groeten ons met een "Ja sas" en ze willen met ons een gesprekje aanknoppen. We doen ons best met een woordenboekje bij de hand maar een goed gesprek kun je toch niet voeren. Na het avondeten, maken we nog een toerke naar de grote haven, waar de vele restaurantjes en tavernes zijn. Hier is het wel wat chiquer. Er liggen vele grote zeilers met een Amerikaanse vlag. Je ziet de plaatselijk meisjes rond de boten hangen, ik denk dat de Amerikaanse jongens hier wel gegeerd zijn. We zitten gezellig op een terras en zoals op ander plaatsen komen de mensen naar Amber als een bij naar honing. Vooral kinderen zijn verzot op haar en zij ook op kinderen. Ze laat haar graag strelen,vooral op haar buikje. De maan staat al lang aan de hemel als we terug aan de mobilhome komen. Met het geluid van het klotsen van de zee tegen de kademuur vallen we in slaap.
06/07/2006 Ik heb weer slecht geslapen maar toch wil ik met René de archeologische site van het Oude Korinthos bezichtigen. Voor we aan de kassa komen weet ik al dat ik maar beter terug naar de mobilhome ga. Mijn heup doet veel pijn. René moet de site maar alleen bezichtigen. Ik neem een pijnstiller en ga wat op bed liggen. Na een tijdje komt hij terug met een enthousiast verhaal. Hij heeft vele foto's genomen zodat ik er ook iets van opsteek. Ik heb gelezen dat de stad 760.000 inwoners had, 300.000 burger en 460.000 slaven. Het Peirene-fontein werd door de Athener Herodes Atticus gebouwd. De bron onder de fontein levert nog altijd water aan het moderne Korinthe. Dezelfde Herodes heeft in Olympus ook een prachtige fontein laten bouwen. De tempel van Apollo met zijn vele zuilen was één van de weinige tempels, die door de Romeinen werden bewaard. Het Archeologisch Museum bevat een grote collectie mozaïeken, waaruit blijkt hoe het met de rijkdom van de stad gesteld was. Na het middagmaal rijden we door naar Diakofto. We zien rechts van ons de Golf van Korinthe en het vasteland liggen. In Diakofto kun je een tandradbaan nemen om door de Vouraikos kloof naar Kalavryta te tuffen. Het moet een spectaculaire tocht zijn door de bergen langs kloven, steile rotswanden, door 14 tunnels en vele bruggen. Ik stop aan het station en René gaat eens informeren of Amber mee mag en om hoe laat het treintje vertrekt. Voor vandaag zijn we te laat maar morgenvroeg om 9h vertrekt hij terug naar boven. Tot ons spijt mag Amber niet mee, dus zullen we daar een oplossing voor moeten zoeken. Nu gaan we op zoek naar een plekje om te overnachten. Dat vinden we aan het strand van Rodia, een piep klein dorpje.
05/07/2006 Ik heb deze nacht slecht geslapen en veel pijn gehad. Ik kan mij bijna niet bewegen. René smeert mij in met tijgerbalsem, want andere zalf hebben we niet bij. Anders moeten we naar de apotheker Voltaren halen. We beslissen om verder te rijden naar Korinthos en daar een rustdag te nemen. We gaan wel eerst op zoek naar het fameuze kanaal. Feitelijk komen we er bij toeval op uit. De Romeinse keizer Nero heeft in de jaren 40v Ch. de eerste spade, een zilveren, in de grond gestoken, maar verder zijn de werken toen niet gekomen. Pas in 1893 werd het kanaal na 12 jaar werken, open gesteld voor de schepen. Dit kanaal ligt 60m diep, is 20m breed en 6,5km lang. In de namiddag gaan we op zoek naar het Oude Korinthos. We komen in de stad Korinthos in een ware chaos terecht. Aan een kruispunt staat een Smartje dubbel geparkeerd met daar achter een toeterende vrachtwagen en voor mij staat een klein Peugeotke dat gewoon blijft staan, met chauffeur in. We staan daar enkele minuten tot zijn vrouw met een kindje naar de auto komen en rustig instappen en dan doorrijden. Gelukkig, nu kan ik doorrijden maar de vrachtwagen staat er nog altijd te toeteren. Zo gaat het nu eenmaal in Griekenland, je moet veel geduld hebben en vooral niet zenuwachtig worden. dat hebben we wel al geleerd. René ziet een wegwijzer staan naar Examillia, een dorp aan de andere zijde van de autostrade, en van daaruit kunnen we naar de oude site. Gelukkig is er een parking, waar we kunnen overnachten.
04/07/2006 De 999 trappen naar het fort Palamidi beklimmen is voor mij te zwaar , want de pijn aan mijn rechter heup in nog niet voorbij. Dus vervolgen we onze route, deze keer naar Epidavros. Het oude theater van Epidavros is een van de mooiste plekken in Griekenland. Het heeft een geweldige akoestiek en wordt nog steeds gebruikt voor concerten. Epidavros was feitelijk een heiligdom toegewijd aan Asklepios, de god van de genezing. Buiten het theater heb je ook vele tempels, een circelvormige tholos en de resten van een stadion, welke gebruikt werd tijdens grote festivals. Wanneer we aan het theater komen klinken juist de laatste noten van een jongentje, die hier een liedje gezongen heeft. Daarna zingt een Spaanse vrouw, met een mooie stem enkele temperamentvolle liedjes. Het klinkt prachtig in deze omgeving. René klimt naar boven en ik twijfel eerst maar dan volg ik hem toch. Het is een indrukwekkend beeld als je daar boven staat en 55 rijen zitplaatsen naar beneden kijkt. Het poduim is 20m breed en in het midden ligt een tegel dat het middelpunt van het theater aanduidt. Het is onvoorstelbaar dat het theater vele jaren onder het zand heeft gelegen en dat ze pas in de 19de eeuw werd opgegraven. Hier kunnen nu nog een 14.000 toeschouwers zitten. Het wordt goed onderhouden en regelmatig hersteld. Vele mensen bezoeken alleen het theater maar de andere site is ook de moeite waard. Overal worden de tempels gerestaureerd. Daarom kunnen we nergens binnen maar we krijgen wel een gedacht over de grote van het heiligdom. Volgens gegeven moeten er in het Tholos heilige slangen, die gebruikt werden voor de rituelen, geleefd hebben. Zo moesten de patienten door smalle gangen kruipen tot in het midden en daar werden ze dan in het donker geconfronteerd met de gladde beestjes. Ik geloof dat het een echte schoktherapie moet geweest zijn, maar of dat ze heilzaam was is een vraagteken. Na het bezoek ben ik blij te kunnen rusten, want het is toch pijnlijk zo rondlopen. Nu is het platte rust, morgen is het hopelijk beter. We blijven hier op de parking overnachten. Er is toch plaats genoeg.
03/07/2006 We zijn niet de eerste bezoekers van het Heraion. Een bus met Amerikaanse studenten, welke we gisteren in Mycene gezien hebben. stopt hier rond 7.30h aan de poort. We ontbijten en volgen dan de groep. Zij hebben een Griekse gids bij en wij luisteren met hen mee zodat we ook wat kunnen opsteken van zijn uitleg. Toch gemakkelijk als je wat talen kent. Volgens de gids moet hier in het Heraion ook een beeld van Hera, bewerkt met goud en ivoor, gestaan hebben.
De volgende stop is in Tiryns. Hier staan de ruïnes van een paleis dat zeker zo groot en mooi moet geweest zijn als dat van Mycene. Rond het paleis ligt een Cyclopen muur van 700m lang en 8m breed en 10m hoog. Vele gebouwen zijn gesloten, want er is gevaar op instorten. Deze site is niet zo goed onderhouden als die van Mycene. Na een voormiddag " oude stenen" bezoeken, rijden we door naar Nafplion. Deze stad was van 1828 tot 1834 de eerste hoofdstad van het nieuwe Griekenland. Voor het stadje vinden we een grote parking aan de haven. Daarna wandelen we rustig naar het centrum, dat door een Venitiaanse burcht en een Turks kasteel wordt gedomineerd. Het centrale plein geeft uit op de haven. Daar heb je een prachtig zicht op het forteiland Bourdzi, dat vroeg voor de bescherming van de haven instond. In de zomer is de stad een van de meest mondaine badsteden van Griekenland. Nu is alles nog rustig, maar raar maar waar, we vinden hier een Vlaamse krant. Die gaan we straks helemaal uitpluizen. Bericht van het thuisfront lezen doet altijd deugd. Ik heb al enkele dagen trek in een specialiteit van hier, yoghurt met honing. De yoghurt wordt hier geserveerd als een grote bol ijsroom en daar gieten ze de honing over. En lekker dat het is. René stelt zicht tevreden met een fris pintje. Zo we kunnen er weer tegen en nu gaan we op zoek naar de weg, vanwaar we naar de burcht kunnen stappen. Nu blijkt dat er 1000 trappen moeten beklommen worden om boven te geraken. Dat zal een ander paar mouwen worden. Ik heb daar straks een verkeerde beweging gemaakt en ik heb nu pijn aan mijn rechter heup. Morgen kunnen we nog wel beslissen wat we gaan doen. Nu slenteren we naar de mobilhome en gaan de krant lezen. René schenkt een potje "kafféé" op en legt enkele koekjes op een bord. En nu maar lezen.
de parking, zicht op de ingang en een Cyclopenmuur
02/07/2006 De stad Mycene wacht op ons. Ze werd gesticht in 2000 v.Ch. Vanaf 1600 v.Ch. kreeg de stad veel macht door de handel met de Minoïers, de inwoners van Kreta. Vooral de leeuwenpoort en het koningsgraf zijn beroemd. In het koningsgraf werd in totaal een 14 kg goud in de vorm van juwelen, maskers en kronen gevonden. Daaronder het masker van Agamemnon, opgegraven door de Duitser Schliemann. De Cyclopenmuren, zo genoemd omdat de bewoners dachten dat ze alleen door de éénogige reuzen konden gebouwd zijn, zijn op verschillende plaatsen 14m dik. Plots breekt er een onweer los en moeten we gaan schuilen in het museum. We maken dan maar gebruik van de regenbui om een tijdje in het museum rond te lopen. Nu nog een bezoek aan de schatkamer van Atreus, een koepelgraf met een toegangsweg van 36m, 5.50m hoge poormuren en daarop een Monolitische steen van 8.50m breed, 1.20m hoog, 5 m diep en een gewicht van 120 ton. De ringvormige binnenkant met een doorsnede van 14.50m bestaat uit overkragende stenen die op elkaar liggen en een steeds kleiner wordende cirkel vormen. Hoe deze tholos werd afgesloten staat nergens vermeld en naar de persoon die er begraven werd gist men nog altijd, maar de grote van het graf doet vermoeden dat het toch iemand van koninklijke bloede moet geweest zijn. In de late namiddag rijden we verder tot aan het Heraion, de tempel van Hera, waar we kunnen overnachten.
01/07/2006 Een nieuwe maand begint. We hebben de maanden dat we onderweg zijn al veel gezien en beleeft. We vervolgen onze reis van Myrtas naar de kust door de bergen. We rijden langs Krokees en Skala en dan terug naar boven naar Geraki, Kosmas naar Leonidi. De weg door de bergen leidt ons door een kloof, maar de bedding van de rivier is volledig uitgedroogd. De brug, welke hier verlaten bijstaat moet vroeger gediend hebben om met droge voeten aan de overkant te geraken. Onderweg komen we een schapenherder te paard tegen. Hij leidt zijn schapen op zij zodat we hen kunnen voorbij steken. Als dank wuiven we naar hem en we krijgen een lach en een wuif terug. We houden halt in het kleine dorpje aan de baai Aghio Andreou. Hier liggen de kleine kleurige bootjes te wachten tot het tijd is om uit te varen. Met de deur en ramen open genieten we van de rust en de zilte geur van de zee.
30/06/2006 Voor ons is het zeer vroeg opstaan want we moeten om 9h aan de garage staan. De mechanieker begint direkt de twee voorste wielen af te draaien en alles ziet er nog goed uit. De remmen moeten niet vervangen worden. Alleen de luchtfilter moet eens goed uitgeblazen worden. Als we de rekening vragen zeggen ze dat het gratis is. Dat kunnen wij natuurlijk niet begrijpen. Ze hebben toch een dik uur gewerkt en toch mogen we niet betalen. René geeft dan iets aan de mechanieker en we worden door heel het team uitgewuift. Wat voor vriendelijke mensen, die Grieken. We rijden nu richting Mytras, de oude Byzantijnse stad. Deze stad ligt op een heuvel welke uitkijkt op een vlakte voor het Taygetos-gebergte. We beginnen met de "Lower city". Hier staan vooral prachtige oude kerken, zoals de Mitropolis uit 1309, de Pantanassa een nonnenklooster en het Perivleptos-klooster. De Pantanassa wordt nog altijd bewoont door enkele Godsvruchtige nonnen, die versnaperingen en eigengemaakt handwerk verkopen. Als je het klooster betreedt zie je links de kleine huisjes, netjes onderhouden met aan de gevels vele bloemen. Hier heerst rust en vrede, dat voel je. Je kunt dan de trappen nemen naar boven maar wij verkiezen met de mobilhome naar het bovenste gedeelte te rijden. Dit gedeelte bestaat uit het Despotenpaleis en de vele huisjes, welke voorbehouden waren voor het leger van dienstboden van de koning en hofhouding. Door restauratiewerken is het paleis reeds jaren gesloten. Spijtig natuurlijk want er is een troonzaal van 400m²die de moeite waard moet zijn om te bezoeken. We kunnen wel de kerk, voorbehouden aan de koning, zijn familie en gasten, bezichtigen en we krijgen nog wat uitleg van een Griekse vrouw. Zo wijst ze op de stenen van gebakken aarde, welke vroeger dienden om ingeval van een aardbeving de schokken op de vangen. Daarom zijn nog zovele gebouwen intact. Helemaal van boven ligt de burcht, welke we na een stevige klim bereiken. Het Kastro werd door Guillaume II de Villehardouin, nazaat van Guillaume I bouwer van de burcht Chlemoutis in Killinis, gebouwd. Je hebt hier een prachtig uitzicht over heel de omgeving. Ik vraag mij wel af met hoevelen ze hier aan gewerkt hebben om het geheel te bouwen. Ik vind vooral de daken van de Byzantijnse kerkjes prachtig. Na het bezoek beslissen we terug naar de camping te rijden. Na een warme dag zoals vandaag zal een plons in het zwembad deugd doen.
29/06/2006 Het was deze nacht warm in de mobilhome, ondanks dat we een raam hadden opengezet. We gaan nog eens plonzen in het water en opgefrist rijden we verder naar Areopoli en het havenstadje Gythio. Dit klein stadje is de hoofdstad van het schiereiland. In een kleine boekenwinkel vinden we "Het Laatste Nieuws". Het is nog maar de tweede keer dat we een Vlaamse krant kunnen kopen in Griekenland. In de namiddag zetten we onze route voort naar Sparta. Deze stad was vroeger heel belangrijk, maar nu zie je alleen het nieuwe Sparti. Het schijnt dat de nieuwe stad op de oude gebouwd is en als er iemand een huis bouwt, ze veel archeologische vondsten doen. We houden even halt bij een Fiat-garage, want ik zou graag de remmen laten nazien. We hebben al 7000km gereden en ik wil gerust zijn voor de volgende kms. De garagehouder vraagt of we morgenvroeg terug kunnen komen want ze hebben voor vandaag nog veel werk. Dat is voor ons geen probleem. We gaan dan op zoek naar een camping. Op de weg naar Mystras vinden we er één, zelfs met een zwembad.
28/06/2006 Vanmorgen gaan we nog een plons in het water nemen. Ik word nog een echte waterrat. Later rijden we verder naar Mani, het zuidelijkste punt van de Peloponnesos. De natuur is hier bergachtig, ruig maar vooral de huizen zijn merkwaardig. Deze zijn gebouwd als een toren. Hier woonden verschillende clans, die regelmatig met elkaar in de clinch lagen. Alleen als de oogsttijd aanbrak of wanneer een gemeenschappelijke vijand hun het leven lastig maakten, werd de stijdbijl begraven. Ook de vrouwen en kinderen werden niet in hun onderlinge twisten gemengd. We rijden van Areopolis langs Pyrgos Dirou, bekend voor zijn grotten, Mezapos en zo naar Vathia, vooral bekend om zijn woontorens. Daar houden we even halt, maar buiten de torens is er niet zo veel te zien. We willen de Tempel van Poseidon op de Kaap Tenaro bereiken. De weg leidt ons voorbij Marmari en dan naar boven en daar op een open vlakte stoppen we. De Tempel vinden we niet, alleen de Tombe van Poseidon. We gaan te voet naar beneden en in een kreek gaan we op een rots zitten met de voetjes in het water. Kleine visjes komen nieuwsgierig aan onze tenen pikken. Hier zou ik kunnen blijven zitten tot het einde der tijden, maar dat is natuurlijk een utopie. Later zal ik nog dikwijls aan dat plekje terug denken. In de late namiddag rijden we terug richting Areopoli en aan de overkant van de grotten van Pyrgos Dirou vinden we een strand waar we kunnen overnachten.
27/06/2006 De weg naar beneden, langs een smal baantje, brengt ons tot in Kitries. We komen uit aan een kleine baai met een taverne en een restaurantje. De baan stopt hier. Dus moeten we omkeren. Een Griek komt aangelopen en legt ons uit dat we terug naar boven moeten en dan de afslag rechts nemen. Zo gezegd zo gedaan, terug en rechts een smal baantje steil naar boven, maar het lukt wel. Iets verder komen we terug op de "Old National Road" richting Kardamylli. Daar stoppen we, maar buiten wat smalle straatjes is er niet zo veel te zien. Ik neem een foto van een geit, die staat te grazen in een uitgedroogde bedding van een rivier. We rijden verder langs de kust tot Neo Itylio. We hebben een prachtig uitzicht op de zee met kleine dorpjes zoals Stoupa, Agios Dimitrios en Langada. Een klein Orthodox kerkje trekt onze aandacht en we houden halt aan de overkant. Het is gesloten, spijtig want van binnen zijn prachtige fesco's te zien. Voor Areopoli ligt een klein dorpje Neo Itylo, volgens ons boekje kunnen we daar aan het strand overnachten. Inderdaad voorbij een hotel is een grote parking aangelegd. We staan hier eerst alleen maar later komen er nog enkele mobilhomes bij. Tot mijn vreugde is het geen zandstrand maar er liggen grote keien. Dat doet ook wel pijn aan de voeten maar het is vele properder. Voor de toeristen hebben ze een betonnen pad aangelegd om iets eleganter het water in en uit te stappen. De gasten van het hotel hebben een privé strandje. Dus wachten we tot iedereen weg is en dan gaan we met Amber in het water. Enkele mede-zwervers zitten buiten en hebben er plezier in met naar haar te kijken. Een Italiaans koppel komt naar ons en in gebrekkig Frans beginnen ze een gesprek met ons. Ze wonen in Venetië maar komen in Griekenland in verlof. Zij hebben een ferry genomen en doen zoals wij een tocht door Peloponnesos. Wanneer we afscheid nemen nodigen ze ons uit om hen een keertje te komen bezoeken in hun stad. Ooit zullen we wel naar Venetiê gaan en dan zullen we graag gebruik maken van hun aanbod. Het wordt donker en de lichten worden aangestoken. We wandelen nog even langs de straat en zoeken dan ons bedje op, weer een geslaagde dag in het mooie Griekenland.
26/06/2006 We moeten ons bezoek aan de Turkse vesting uitstellen want het is gesloten. We reizen verder naar het zuiden voorbij Methoni naar Koroni. Ik rij tot het oude stadje, maar de weg is te smal, dan maar terug naar boven en daar naast een camping kan ik parkeren. Te voet gaat het dan naar Koroni, een stadje met een Venetiaanse vesting. Het stadje zelf ligt onder de vesting tegen de berghelling. We wandelen door de smalle steegjes naar boven. In de vesting zelf staan nog huisjes, welke bewoont zijn , en een klooster. René stapt het klooster binnen en gaat tot op het terras. Er is niemand te zien, stil en vredig ligt het hier. We slenteren rustig terug en een meisje, die de bloemen water geeft, spuit ons Amber nat, wat ze natuurlijk lekker vindt. Aan de haven mag ze van ons nog zwemmen in het water. Na de middag vervolgen we onze weg richting Kalamata. Dit is een grote stad, welke we links laten liggen. We volgen de kustweg en rijden door kleine dorpjes, zoals Paralla Vergas, Avia en Akrogiali. In Kitries hoog boven de zee vinden we een plekje, waar we kunnen overnachten. We hebben nu een slaapkamer met zeezicht. Van hier boven kun je kms ver over de zee kijken. Spijtig dat nergens een wegje is dat ons naar het water leidt. Een lekker fris bad zou wel deugd doen.
25/06/2006 We rijden eventjes terug naar boven, naar het stadje Hora. Daar staat het museum met de archeologische vondsten uit het Nestor paleleis. We kunnen hier 2850 wijnbekers bewonderen. Misschien dat ze toen al de gewoonte hadden om het servies achter hun rug stuk te gooien. Op enkele fresco's kan je de klederdracht zien. Ze droegen korte kleedjes, soms met een tekening en aan hun voeten hadden ze fijne schoentjes met veters rond hun benen. Er staan honden op afgebeeld met hoge poten, lange dunne staart en een lang slank lijf, zoals een greyhond. Het moet een prachtig paleis zijn geweest, met mooie vloeren en geschilderde muren. Na het bezoek aan het museum rijden we verder naar Pylos, een stadje dat gelegen is aan de zuidelijke ingang van de baai van Navarino. Aan de haven vinden we een grote parking, waar we kunnen overnachten. Het is nog vroeg in de namiddag en we wandelen naar het centrum van het stadje. Het oude gedeelte heeft vele smalle straatjes met restaurantjes en winkeltjes, Het is gezellig slenteren en daar krijg je natuurlijk dorst van. Dus zoeken we een mooi terrasje op. Na de innerlijke mens versterkt te hebben wandelen we verder naar het centrale plein, dat uitgeeft op de haven. Hier staat een gedenkteken dat herinnert aan de zeeslag van 27 oktober 1827. Bij kalme zee kan men hier de Turkse scheepswrakken zien. Het stadje wordt gedomineerd door twee burchten, een Turkse en een Venetiaanse. We besluiten morgen de Turkse vesting te gaan bezoeken.
24/06/2006 Volgens ons wandelboekje, Sunflower wegwijzer door de Zuidelijke Peloponnesos, is er een prachtige wandeling te doen naar een waterval. We nemen de afslag naar Shinolaka en komen op een zandweg uit. Vanaf hier gaan we te voet verder. Na een fikse wandeling horen we water en Amber schiet als een pijl vooruit. Tegen dat wij zelf het water bereikt hebben komt ze ons al nat tegemoet. Nu is de waterval niet wat wij er van verwacht hadden. Ik denk dat we ergens een verkeerde afslag genomen hebben. Het geeft niet we hebben toch onze beentjes kunnen strekken. Vanavond gaan we op het strand van Romanos staan. Hier is een grote parking waar nog enkele mobilhomes staan. We gaan met ons drietjes nog een plons nemen en dan lekker in het zonnetje zitten.
Van het Nestor paleis, de Myceense tombe tot camping Navarone
23/06/2006 Het paleis van Nestor staat op ons lijstje om te bezoeken. In de "Odyssee" van Homerus bezoekt Telemachos het paleis en wordt door Nestors dochter in bad gezet en gewassen. Ik hoop voor Telemachos dat het een mooi meisje was. Het paleis moet een pracht geweest zijn met mooie schilderingen. Toen het in 1200 v Ch. afgebrand is, werd er veel verwoest maar ook veel bewaard, zoals de vele Lineair B-schrift kleitabletten die door het vuur gebakken zijn en waar men uit opgemaakt heeft dat er toen reeds handel werd gedreven met het eiland Kreta. Iets verder ligt een Myceense tombe, een koepelgraf, waarin 17 graven werden gevonden. In de namiddag rijden we verder naar camping Navarone in Gialova. Het vuile wasgoed stapelt zich weer op en ook de watertank is bijna leeg. De camping is gelegen aan de baai van Navarino, waar in 425 v Ch. een troep Spartanen een gevecht tegen een Atheense overmacht verloor en in 1827 versloegen Britse-Franse-Russische troepen de Osmaanse-Egytische vloot. Wij staan op enkele meters van de zee. Vanop het strand hebben we een prachtig zicht op de baai.
